کل آیات خدا از نگاه قرآن بخش دوم

 سوره انبیاء

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

 قَالَ رَبِّی یَعْلَمُ الْقَوْلَ فِی السَّمَاء وَالأَرْضِ وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ(4)(پیامبر) گفت: «پروردگارم همه سخنان را، چه در آسمان باشد وچه در زمین، مى‏داند; و او شنوا و داناست!» (4)

 وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاء وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا لَاعِبِینَ(16)ما آسمان و زمین، و آنچه را در میان آنهاست از روى بازى نیافریدیم! (16) لَوْ أَرَدْنَا أَن نَّتَّخِذَ لَهْواً لَّاتَّخَذْنَاهُ مِن لَّدُنَّا إِن کُنَّا فَاعِلِینَ(17)(بفرض محال) اگر مى‏خواستیم سرگرمى انتخاب کنیم، چیزى متناسب خود انتخاب‏مى‏کردیم! (17) بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَیَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ وَلَکُمُ الْوَیْلُ مِمَّا تَصِفُونَ(18)بلکه ما حق را بر سر باطل مى‏کوبیم تا آن را هلاک سازد; واین گونه، باطل محو و نابود مى‏شود! اما واى بر شما از توصیفى که (درباره خدا و هدف آفرینش)مى‏کنید! (18) وَلَهُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَنْ عِندَهُ لَا یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَلَا یَسْتَحْسِرُونَ(19)از آن اوست آنان که در آسمانها و زمینند! و آنها که نزداویند ( فرشتگان) هیچ گاه از عبادتش استکبار نمى‏ورزند، و هرگز خسته نمى‏شوند. (19) یُسَبِّحُونَ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ لَا یَفْتُرُونَ(20)(تمام) شب و روز را تسبیح مى‏گویند; و سست نمى‏گردند. (20)

وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِکَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِی إِلَیْهِ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ(25)ما پیش از تو هیچ پیامبرى را نفرستادیم مگر اینکه به اووحى کردیم که: «معبودى جز من نیست; پس تنها مرا پرستش کنید.» (25) 

 وَهُوَ الَّذِی خَلَقَ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ کُلٌّ فِی فَلَکٍ یَسْبَحُونَ(33)و اوست خدائیکه شب و روز و خورشید و ماه را به قدرت کامل آفریدکه هریک در مدار معینی سیر می کنند(33) 

وَنَضَعُ الْمَوَازِینَ الْقِسْطَ لِیَوْمِ الْقِیَامَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْئاً وَإِن کَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ أَتَیْنَابِهَا وَکَفَى بِنَا حَاسِبِینَ(47)ما ترازوهاى عدل را در روز قیامت برپا مى‏کنیم; پس به هیچکس کمترین ستمى نمى‏شود; و اگر بمقدار سنگینى یک دانه خردل (کار نیک و بدى) باشد،ما آن را حاضر مى‏کنیم; و کافى است که ما حساب‏کننده باشیم! (47)

 قَالَ بَل رَّبُّکُمْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الَّذِی فَطَرَهُنَّ وَأَنَا عَلَى ذَلِکُم مِّنَ الشَّاهِدِینَ(56)گفت: «(کاملا حق آورده‏ام) پروردگار شما همان پروردگارآسمانها و زمین است که آنها را ایجاد کرده; و من بر این امر، از گواهانم! (56)

قُلْنَا یَا نَارُ کُونِی بَرْداً وَسَلَاماً عَلَى إِبْرَاهِیمَ(69)(سرانجام او را به آتش افکندند; ولى ما) گفتیم: «اى آتش! بر ابراهیم سرد و سالم باش!» (69)

وَنُوحاً إِذْ نَادَى مِن قَبْلُ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ(76)و نوح را (به یاد آور) هنگامى که پیش از آن (زمان،پروردگار خود را) خواند! ما دعاى او را مستجاب کردیم; و او و خاندانش را از اندوه بزرگ نجات دادیم; (76)

وَلِسُلَیْمَانَ الرِّیحَ عَاصِفَةً تَجْرِی بِأَمْرِهِ إِلَى الْأَرْض ِالَّتِی بَارَکْنَا فِیهَا وَکُنَّا بِکُلِّ شَیْءٍ عَالِمِینَ(81)‏ و تندباد را مسخر سلیمان ساختیم، که بفرمان او بسوى سرزمینى که آن را پربرکت کرده بودیم جریان مى‏یافت; و ما از همه چیز آگاه بوده‏ایم. (81)

وَأَیُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الضُّرُّ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ(83)و ایوب را (به یاد آور) هنگامى که پروردگارش را خواند (وعرضه داشت): «بدحالى و مشکلات به من روى آورده; و تو مهربانترین مهربانانى!» (83) فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَکَشَفْنَا مَا بِهِ مِن ضُرٍّ وَآتَیْنَاه ُأَهْلَهُ وَمِثْلَهُم مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وذِکْرَى لِلْعَابِدِینَ(84)ما دعاى او را مستجاب کردیم; و ناراحتیهایى را که داشت برطرف ساختیم; و خاندانش را به او بازگرداندیم; و همانندشان را بر آنها افزودیم; تارحمتى از سوى ما و تذکرى براى عبادت‏کنندگان باشد. (84) 

 وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِباً فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَعَلَیْهِ فَنَادَى فِی الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنتُ مِنَ الظَّالِمِینَ(87)و ذاالنون ( یونس) را (به یاد آور) در آن هنگام که خشمگین(از میان قوم خود) رفت; و چنین مى‏پنداشت که ما بر او تنگ نخواهیم گرفت; (اما موقعى که در کام نهنگ فرو رفت،) در آن ظلمتها(ى متراکم) صدا زد: «(خداوندا!) جز تو معبودى نیست! منزهى تو! من از ستمکاران بودم! » (87) فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَکَذَلِکَ نُنجِی الْمُؤْمِنِینَ(88)ما دعاى او را به اجابت رساندیم; و از آن اندوه نجاتش بخشیدیم; و این گونه مؤمنان را نجات مى‏دهیم! (88)وَزَکَرِیَّا إِذْ نَادَى رَبَّهُ رَبِّ لَا تَذَرْنِی فَرْداً وَأَنتَ خَیْرُ الْوَارِثِینَ(89)و زکریا را (به یاد آور) در آن هنگام که پروردگارش راخواند (و عرض کرد): «پروردگار من! مرا تنها مگذار (و فرزند برومندى به من عطا کن); و تو بهترین وارثانى!» (89) فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَوَهَبْنَا لَهُ یَحْیَى وَأَصْلَحْنَا لَه ُزَوْجَهُ إِنَّهُمْ کَانُوا یُسَارِعُونَ فِی الْخَیْرَاتِ وَیَدْعُونَنَارَغَباً وَرَهَباً وَکَانُوا لَنَا خَاشِعِینَ(90)‏ ما هم دعاى او را پذیرفتیم، و یحیى را به او بخشیدیم; وهمسرش را (که نازا بود) برایش آماده (باردارى) کردیم; چرا که آنان (خاندانى بودندکه) همواره در کارهاى خیر بسرعت اقدام مى‏کردند; و در حال بیم و امید ما رامى‏خواندند; و پیوسته براى ما (خاضع و) خاشع بودند. (90) وَالَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِیهَا مِن رُّوحِنَا وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آیَةً لِّلْعَالَمِینَ(91)و به یاد آور زنى را که دامان خود را پاک نگه داشت; و مااز روح خود در او دمیدیم; و او و فرزندش ( مسیح) را نشانه بزرگى براى جهانیان قراردادیم! (91)

 فَمَن یَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا کُفْرَانَ لِسَعْیِهِ وَإِنَّا لَهُ کَاتِبُونَ(94)و هر کس چیزى از اعمال شایسته بجا آورد، در حالى که ایمان داشته باشد، کوشش او ناسپاسى نخواهد شد; و ما تمام اعمال او را (براى پاداش) مى‏نویسیم. (94) 

قُلْ إِنَّمَا یُوحَى إِلَیَّ أَنَّمَا إِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَهَلْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ(108)بگو: «تنها چیزى که به من وحى مى‏شود این است که معبودشما خداى یگانه است; آیا (با این حال) تسلیم (حق) مى‏شوید؟ (و بتها را کنارمى‏گذارید؟)» (108)

سوره حج

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان.

وَمِنَ النَّاسِ مَن یُجَادِلُ فِی اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَیَتَّبِعُ کُلَّ شَیْطَانٍ مَّرِیدٍ (3) گروهى از مردم، بدون هیچ علم و دانشى، به مجادله درباره خدا برمى‏خیزند; و از هر شیطان سرکشى پیروى مى‏کنند. (3)

 ذَلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّهُ یُحْیِی الْمَوْتَى وَأَنَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (6) این بخاطر آن است که (بدانید) خداوند حق است; و اوست که مردگان را زنده مى‏کند; و بر هر چیزى تواناست. (6) 

 وَمِنَ النَّاسِ مَن یُجَادِلُ فِی اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَلَا هُدًى وَلَا کِتَابٍ مُّنِیرٍ (8) و گروهى از مردم، بدون هیچ دانش و هیچ هدایت و کتاب روشنى بخشى، درباره خدا مجادله مى‏کنند! (8)

 وَمِنَ النَّاسِ مَن یَعْبُدُ اللَّهَ عَلَى حَرْفٍ فَإِنْ أَصَابَهُ خَیْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انقَلَبَ عَلَى وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْیَا وَالْآخِرَةَ ذَلِکَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِینُ (11) بعضى از مردم خدا را تنها با زبان مى‏پرستند (و ایمان قلبیشان بسیار ضعیف است); همین که (دنیا به آنها رو کند و نفع و) خیرى به آنان برسد، حالت اطمینان پیدا مى‏کنند; اما اگر مصیبتى براى امتحان به آنها برسد، دگرگون مى‏شوند (و به کفر رومى‏آورند)! (به این ترتیب) هم دنیا را از دست داده‏اند، و هم آخرت را; و این همان خسران و زیان آشکار است! (11) 

 أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یَسْجُدُ لَهُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَمَن فِی الْأَرْضِ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ وَالنُّجُومُ وَالْجِبَالُ وَالشَّجَرُ وَالدَّوَابُّ وَکَثِیرٌ مِّنَ النَّاسِ وَکَثِیرٌ حَقَّ عَلَیْهِ الْعَذَابُ وَمَن یُهِنِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن مُّکْرِمٍ إِنَّ اللَّهَ یَفْعَلُ مَا یَشَاءُ (18) (س آیا ندیدى که تمام کسانى که در آسمانها و کسانى که در زمینند براى خدا سجده مى‏کنند؟! و (همچنین) خورشید و ماه و ستارگان و کوه‏ها و درختان و جنبندگان، و بسیارى از مردم! اما بسیارى (ابا دارند، و) فرمان عذاب درباره آنان حتمى است; و هر کس را خدا خوار کند، کسى او را گرامى نخواهد داشت! خداوند هر کار را بخواهد (و صلاح بداند) انجام مى‏دهد! (18)

حُنَفَاء لِلَّهِ غَیْرَ مُشْرِکِینَ بِهِ وَمَن یُشْرِکْ بِاللَّهِ فَکَأَنَّمَا خَرَّ مِنَ السَّمَاء فَتَخْطَفُهُ الطَّیْرُ أَوْ تَهْوِی بِهِ الرِّیحُ فِی مَکَانٍ سَحِیقٍ (31) (برنامه و مناسک حج را انجام دهید) در حالى که همگى خالص براى خدا باشد!هیچ گونه همتایى براى او قائل نشوید! و هر کس همتایى براى خدا قرار دهد، گویى از آسمان سقوط کرده، و پرندگان (در وسط هوا) او را مى‏ربایند; و یا تندباد او را به جاى دوردستى پرتاب مى‏کند! (31) 

 إِنَّ اللَّهَ یُدَافِعُ عَنِ الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ کُلَّ خَوَّانٍ کَفُورٍ (38)‏ خداوند از کسانى که ایمان آورده‏اند دفاع مى‏کند; خداوند هیچ خیانتکار ناسپاسى را دوست ندارد! (38) 

 أَفَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَتَکُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ یَعْقِلُونَ بِهَا أَوْ آذَانٌ یَسْمَعُونَ بِهَا فَإِنَّهَا لَا تَعْمَى الْأَبْصَارُ وَلَکِن تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِی فِی الصُّدُورِ (46)‏ آیا آنان در زمین سیر نکردند، تا دلهایى داشته باشند که حقیقت را با آن درک کنند; یا گوشهاى شنوایى که با آن (نداى حق را) بشنوند؟! چرا که چشمهاى ظاهر نابینا نمى‏شود، بلکه دلهایى که در سینه‏هاست کور مى‏شود. (46) 

ذَلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ یُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهَارِ وَیُولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیْلِ وَأَنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ (61) این (وعده نصرت الهى) بخاطر آن است (که او بر هر چیز قادر است; خداوندى) که شب را در روز، و روز را در شب داخل مى‏کند; و خداوند شنوا و بیناست! (61) ذَلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّ مَا یَدْعُونَ مِن دُونِهِ هُوَ الْبَاطِلُ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِیُّ الْکَبِیرُ (62) این بخاطر آن است که خداوند حق است; و آنچه را غیر از او مى‏خوانند باطل است; و خداوند بلندمقام و بزرگ است! (62) أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَتُصْبِحُ الْأَرْضُ مُخْضَرَّةً إِنَّ اللَّهَ لَطِیفٌ خَبِیرٌ (63) آیا ندیدى خداوند از آسمان، آبى فرستاد، و زمین (بر اثر آن) سرسبز و خرم مى‏گردد؟! و خداوند لطیف و آگاه است. (63) لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ وَإِنَّ اللَّهَ لَهُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ (64)‏ آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست; و خداوند بى‏نیاز، و شایسته هر گونه ستایش است! (64) أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَکُم مَّا فِی الْأَرْضِ وَالْفُلْکَ تَجْرِی فِی الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَیُمْسِکُ السَّمَاء أَن تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلَّا بِإِذْنِهِ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُوفٌ رَّحِیمٌ (65) آیا ندیدى که خداوند آنچه را در زمین است مسخر شما کرد; و (نیز) کشتیهایى را که به فرمان او بر صفحه اقیانوسها حرکت مى‏کنند; و آسمان ( کرات و سنگهاى آسمانى) را نگه مى‏دارد، تا جز بفرمان او، بر زمین فرو نیفتند؟ خداوند نسبت به مردم رحیم و مهربان است! (65) وَهُوَ الَّذِی أَحْیَاکُمْ ثُمَّ یُمِیتُکُمْ ثُمَّ یُحْیِیکُمْ إِنَّ الْإِنسَانَ لَکَفُورٌ (66) و او کسى است که شما را زنده کرد، سپس مى‏میراند، بار دیگر زنده مى‏کند، اما این انسان بسیار ناسپاس است. (66)

 أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاء وَالْأَرْضِ إِنَّ ذَلِکَ فِی کِتَابٍ إِنَّ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ (70) آیا نمى‏دانستى خداوند آنچه را در آسمان و زمین است مى‏داند؟! همه اینها در کتابى ثبت است (همان کتاب علم بى‏پایان پروردگار); و این بر خداوند آسان است! (70) 

مَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِیٌّ عَزِیزٌ (74) خدا را آن گونه که باید بشناسند نشناختند; خداوند قوى و شکست‏ناپذیر است!(74) اللَّهُ یَصْطَفِی مِنَ الْمَلَائِکَةِ رُسُلاً وَمِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ (75) خداوند از فرشتگان رسولانى برمى‏گزیند، و همچنین از مردم; خداوند شنوا و بیناست! (75) یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الأمُورُ (76) آنچه را در پیش روى آنها و پشت سر آنهاست مى‏داند; و همه امور بسوى خدا بازمى‏گردد. (76)

سوره مؤمنون

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان.

وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَسْکَنَّاهُ فِی الْأَرْضِ وَإِنَّا عَلَى ذَهَابٍ بِهِ لَقَادِرُونَ (18) از آسمان، آبى به اندازه معین نازل کردیم; و آن را درزمین (در جایگاه مخصوصى) ساکن نمودیم; و ما بر از بین بردن آن کاملا قادریم! (18) 

قَالَ رَبِّ انصُرْنِی بِمَا کَذَّبُونِ (26)(نوح) گفت: «پروردگارا! مرا در برابر تکذیبهاى آنان یارى کن!» (26) 

فَإِذَا اسْتَوَیْتَ أَنتَ وَمَنمَّعَکَ عَلَى الْفُلْکِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی نَجَّانَا مِنَالْقَوْمِ الظَّالِمِینَ (28) و هنگامى که تو و همه کسانى که با تو هستند بر کشتى سوارشدید، بگو: «ستایش براى خدایى است که ما را از قوم ستمگر نجات بخشید!» (28) وَقُل رَّبِّ أَنزِلْنِی مُنزَلاً مُّبَارَکاً وَأَنتَ خَیْرُ الْمُنزِلِینَ (29) و بگو: «پروردگارا! ما را در منزلگاهى پربرکت فرود آر، وتو بهترین فرودآورندگانى!» (29)إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ وَإِن کُنَّا لَمُبْتَلِینَ (30)(آرى،) در این ماجرا (براى صاحبان عقل و اندیشه) آیات ونشانه‏هایى است; و ما مسلما همگان را آزمایش مى‏کنیم! (30)

وَلَا نُکَلِّفُ نَفْساً إِلَّا وُسْعَهَا وَلَدَیْنَا کِتَابٌ یَنطِقُ بِالْحَقِّ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ(62) و ما هیچ کس را جز به اندازه تواناییش تکلیف نمى‏کنیم; ونزد ما کتابى است که (تمام اعمال بندگان را ثبت کرده و) بحق سخن مى‏گوید; و به آنان هیچ ستمى نمى‏شود. (62)

وَلَوِ اتَّبَعَ الْحَقُّ أَهْوَاءهُمْ لَفَسَدَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ وَمَن فِیهِنَّ بَلْ أَتَیْنَاهُم بِذِکْرِهِمْ فَهُمْ عَنذِکْرِهِم مُّعْرِضُونَ(71) و اگر حق از هوسهاى آنها پیروى کند، آسمانها و زمین و همه کسانى که در آنها هستند تباه مى‏شوند! ولى ما قرآنى به آنها دادیم که مایه یادآورى(و عزت و شرف) براى آنهاست، اما آنان از (آنچه مایه) یادآوریشان (است) رویگردانند! (71)

 وَهُوَ الَّذِی أَنشَأَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِیلاً مَّا تَشْکُرُونَ(78) او کسى است که براى شما گوش و چشم و قلب (عقل) ایجادکرد; اما کمتر شکر او را بجا مى‏آورید. (78) وَهُوَ الَّذِی ذَرَأَکُمْ فِی الْأَرْضِ وَإِلَیْهِ تُحْشَرُونَ(79) و او کسى است که شما را در زمین آفرید; و به سوى او محشورمى‏شوید! (79) وَهُوَ الَّذِی یُحْیِی وَیُمِیتُ وَلَهُ اخْتِلَافُ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ(80) و او کسى است که زنده مى‏کند و مى‏میراند; و رفت و آمد شب و روز از آن اوست; آیا اندیشه نمى‏کنید؟! (80)

قُلْ مَن رَّبُّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَرَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ(86) بگو: «چه کسى پروردگار آسمانهاى هفتگانه، و پروردگار عرش عظیم است؟» (86)

مَا اتَّخَذَ اللَّهُ مِن وَلَدٍ وَمَا کَانَ مَعَهُ مِنْ إِلَهٍ إِذاًلَّذَهَبَ کُلُّ إِلَهٍ بِمَا خَلَقَ وَلَعَلَا بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ(91) خدا هرگز فرزندى براى خود انتخاب نکرده; و معبود دیگرى بااو نیست; که اگر چنین مى‏شد، هر یک از خدایان مخلوقات خود را تدبیر و اداره مى‏کردند و بعضى بر بعضى دیگر برترى مى‏جستند (و جهان هستى به تباهى کشیده مى‏شد); منزه است خدا از آنچه آنان توصیف مى‏کنند! (91) عَالِمِ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ فَتَعَالَى عَمَّا یُشْرِکُونَ(92) او داناى نهان و آشکار است; پس برتر است از آنچه براى اوهمتا قرار مى‏دهند! (92) 

 وَإِنَّا عَلَى أَن نُّرِیَکَ مَا نَعِدُهُمْ لَقَادِرُونَ(95) و ما تواناییم که آنچه را به آنها وعده مى‏دهیم به تو نشان دهیم! (95) 

إِنَّهُ کَانَ فَرِیقٌ مِّنْ عِبَادِی یَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنتَ خَیْرُ الرَّاحِمِینَ(109)(فراموش کرده‏اید) گروهى از بندگانم مى‏گفتند: پروردگارا! ما ایمان آوردیم; ما را ببخش و بر ما رحم کن; و تو بهترین رحم کنندگانى! (109)

 أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاکُمْ عَبَثاً وَأَنَّکُمْ إِلَیْنَا لَا تُرْجَعُونَ(115) آیا گمان کردید شما را بیهوده آفریده‏ایم، و بسوى ما بازنمى‏گردید؟ (115) فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْکَرِیمِ(116) پس برتر است خداوندى که فرمانرواى حق است (از اینکه شمارا بى‏هدف آفریده باشد)! معبودى جز او نیست; و او پروردگار عرش کریم است! (116) وَمَن یَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهاً آخَرَ لَا بُرْهَانَ لَهُ بِه ِفَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِندَ رَبِّهِ إِنَّهُ لَا یُفْلِحُ الْکَافِرُونَ(117) و هر کس معبود دیگرى را با خدا بخواند -و مسلما هیچ دلیلى بر آن نخواهد داشت- حساب او نزد پروردگارش خواهد بود; یقینا کافران رستگار نخواهندشد! (117) وَقُل رَّبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنتَ خَیْرُ الرَّاحِمِینَ(118) و بگو: «پروردگارا! مرا ببخش و رحمت کن; و تو بهترین رحم کنندگانى! (118)

سوره نور

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده ومهربان.

وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ حَکِیمٌ (10)‏ و اگر فضل و رحمت خدا شامل حال شما نبود و اینکه اوتوبه‏پذیر و حکیم است (بسیارى از شما گرفتار مجازات سخت الهى مى‏شدید)! (10)

َ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّه رَؤُوفٌ رَحِیمٌ (20)‏ و اگر فضل و رحمت الهى شامل حال شما نبود و اینکه خدامهربان و رحیم است (مجازات سختى دامانتان را مى‏گرفت)! (20)

اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکَاةٍفِیهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِی زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ کَأَنَّهَاکَوْکَبٌ دُرِّیٌّ یُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَکَةٍ زَیْتُونِةٍ لَّاشَرْقِیَّةٍ وَلَا غَرْبِیَّةٍ یَکَادُ زَیْتُهَا یُضِیءُ وَلَوْ ْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ عَلَى نُورٍ یَهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ ِ مَن یَشَاء وَیَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِکُلِّشَیْءٍ عَلِیمٌ (35) خداوند نور آسمانها و زمین است; مثل نور خداوند همانندچراغدانى است که در آن چراغى (پر فروغ) باشد، آن چراغ در حبابى قرار گیرد، حبابى شفاف و درخشنده همچون یک ستاره فروزان، این چراغ با روغنى افروخته مى‏شود که ازدرخت پربرکت زیتونى گرفته شده که نه شرقى است و نه غربى; (روغنش آنچنان صاف و خالص است که) نزدیک است بدون تماس با آتش شعله‏ور شود; نورى است بر فراز نورى; و خدا هرکس را بخواهد به نور خود هدایت مى‏کند، و خداوند به هر چیزى داناست. (35)

أَلَمْ تَر أَنَّ اللَّهَ یُسَبِّحُ لَهُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْض ِوَالطَّیْرُ صَافَّاتٍ کُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلَاتَهُ وَتَسْبِیح َهُوَاللَّهُ عَلِیمٌ بِمَا یَفْعَلُونَ (41) آیا ندیدى تمام آنان که در آسمانها و زمینند براى خداتسبیح مى‏کنند، و همچنین پرندگان به هنگامى که بر فراز آسمان بال گسترده‏اند؟! هریک از آنها نماز و تسبیح خود را مى‏داند; و خداوند به آنچه انجام میدهند داناست! (41) وَلِلَّهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِیرُ (42) و از براى خداست حکومت و مالکیت آسمانها و زمین; و بازگشت (تمامى موجودات) بسوى اوست! (42) أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یُزْجِی سَحَاباً ثُمَّ یُؤَلِّفُ بَیْنَه ُثُمَّ یَجْعَلُهُ رُکَاماً فَتَرَى الْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلَال ِهِوَیُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مِن جِبَالٍ فِیهَا مِن بَرَدٍ فَیُصِیبُ بِهِ مَن یَشَاءُ وَیَصْرِفُهُ عَن مَّن یَشَاءُ یَکَادُ سَنَا بَرْقِه ِیَذْهَبُ بِالْأَبْصَارِ (43)‏ آیا ندیدى که خداوند ابرهایى را به آرامى مى‏راند، سپس میان آنها پیوند مى‏دهد، و بعد آن را متراکم مى‏سازد؟! در این حال، دانه‏هاى باران را مى‏بینى که از لابه‏لاى آن خارج مى‏شود; و از آسمان -از کوه‏هایى که در آن است (ابرهایى که همچون کوه‏ها انباشته شده‏اند)- دانه‏هاى تگرگ نازل مى‏کند، و هر کس رابخواهد بوسیله آن زیان مى‏رساند، و از هر کس بخواهد این زیان را برطرف مى‏کند; نزدیک است درخشندگى برق آن (ابرها) چشمها را ببرد! (43) یُقَلِّبُ اللَّهُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِّأُوْلِی الْأَبْصَارِ (44) خداوند شب و روز را دگرگون مى‏سازد; در این عبرتى است براى صاحبان بصیرت! (44) وَاللَّهُ خَلَقَ کُلَّ دَابَّةٍ مِن مَّاء فَمِنْهُم مَّن یَمْشِی عَلَى بَطْنِهِ وَمِنْهُم مَّن یَمْشِی عَلَى رِجْلَیْنِ وَمِنْهُم مَّن یَمْشِی عَلَى أَرْبَعٍ یَخْلُقُ اللَّهُ مَا یَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّشَیْءٍ قَدِیرٌ (45) و خداوند هر جنبنده‏اى را از آبى آفرید; گروهى از آنها برشکم خود راه مى‏روند، و گروهى بر دو پاى خود، و گروهى بر چهار پا راه مى‏روند; خداوند هر چه را بخواهد مى‏آفریند، زیرا خدا بر همه چیز تواناست! (45) 

أَلَاإِنَّ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ قَدْ یَعْلَمُ مَاأَنتُمْ عَلَیْهِ وَیَوْمَ یُرْجَعُونَ إِلَیْهِ فَیُنَبِّئُهُم بِمَاعَمِلُوا وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ (64) آگاه باشید که براى خداست آنچه در آسمانها و زمین است; اومى‏داند آنچه را که شما بر آن هستید، و (مى‏داند) روزى را که بسوى او بازمى‏گردند; و (در آن روز) آنها را از اعمالى که انجام دادند آگاه مى‏سازد; و خداوند به هر چیزىداناست! (64

سوره فرقان

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

تَبَارَکَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِیَکُونَ لِلْعَالَمِینَ نَذِیراً (1) زوال ناپذیر و پر برکت است کسى که قرآن را بر بنده‏اش نازل کرد تا بیم‏دهنده جهانیان باشد. (1) الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَمْ یَتَّخِذْ وَلَداًوَلَمْ یَکُن لَّهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَخَلَقَ کُلَّ شَیْءٍفَقَدَّرَهُ تَقْدِیراً (2)‏ خداوندى که حکومت آسمانها و زمین از آن اوست، و فرزندى براى خود انتخاب نکرد، و همتایى در حکومت و مالکیت ندارد، و همه چیز را آفرید، و به دقت اندازه‏گیرى نمود! (2)

 قُلْ أَنزَلَهُ الَّذِی یَعْلَمُ السِّرَّ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ کَانَ غَفُوراً رَّحِیماً (6) بگو: «کسى آن را نازل کرده که اسرار آسمانها و زمین رامى‏داند; او (همیشه) آمرزنده و مهربان بوده است!» (6) 

 تَبَارَکَ الَّذِی إِن شَاء جَعَلَ لَکَ خَیْراً مِّن ذَلِکَ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَیَجْعَل لَّکَ قُصُوراً (10) زوال ناپذیر و بزرگ است خدایى که اگر بخواهد براى تو بهتراز این قرار مى‏دهد: باغهایى که نهرها از زیر درختانش جارى است، و (اگر بخواهد) براى تو کاخهایى مجلل قرارمى‏دهد. (10) 

 أَلَمْ تَرَ إِلَى رَبِّکَ کَیْفَ مَدَّ الظِّلَّ وَلَوْ شَاء لَجَعَلَهُ سَاکِناً ثُمَّ جَعَلْنَا الشَّمْسَ عَلَیْهِ دَلِیلاً (45) آیا ندیدى چگونه پروردگارت سایه را گسترده ساخت؟! و اگرمى‏خواست آن را ساکن قرار مى‏داد; سپس خورشید را بر وجود آن دلیل قرار دادیم! (45) ثُمَّ قَبَضْنَاهُ إِلَیْنَا قَبْضاً یَسِیراً (46) سپس آن را آهسته جمع مى‏کنیم (و نظام سایه و آفتاب را حاکم مى‏سازیم)! (46) وَهُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ لِبَاساً وَالنَّوْمَ سُبَاتاً وَجَعَلَ النَّهَارَ نُشُوراً (47) او کسى است که شب را براى شما لباس قرار داد، و خواب رامایه استراحت، و روز را وسیله حرکت و حیات! (47) وَهُوَ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیَاحَ بُشْراً بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُوراً (48) او کسى است که بادها را بشارت گرانى پیش از رحمتش فرستاد، واز آسمان آبى پاک‏کننده نازل کردیم... (48) لِنُحْیِیَ بِهِ بَلْدَةً مَّیْتاً وَنُسْقِیَهُ مِمَّا خَلَقْنَا أَنْعَاماً وَأَنَاسِیَّ کَثِیراً (49) تا بوسیله آن، سرزمین مرده‏اى را زنده کنیم; و آن را به مخلوقاتى که آفریده‏ایم -چهارپایان و انسانهاى بسیار- مى‏نوشانیم. (49) 

وَهُوَ الَّذِی مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَیْنَهُمَا بَرْزَخاً وَحِجْراً مَّحْجُوراً (53) او کسى است که دو دریا را در کنار هم قرار داد; یکى گواراو شیرین، و دیگر شور و تلخ; و در میان آنها برزخى قرار داد تا با هم مخلوط نشوند (گویى هر یک به دیگرى مى‏گوید:) دور باش و نزدیک نیا! (53) وَهُوَ الَّذِی خَلَقَ مِنَ الْمَاء بَشَراً فَجَعَلَهُ نَسَباً وَصِهْراً وَکَانَ رَبُّکَ قَدِیراً (54) او کسى است که از آب، انسانى را آفرید; سپس او را نسب وسبب قرار داد (و نسل او را از این دو طریق گسترش داد); و پروردگار تو همواره توانابوده است. (54) 

وَتَوَکَّلْ عَلَى الْحَیِّ الَّذِی لَا یَمُوتُ وَسَبِّحْ بِحَمْدِهِ وَکَفَى بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِیراً (58) و توکل کن بر آن زنده‏اى که هرگز نمى‏میرد; و تسبیح و حمداو را بجا آور; و همین بس که او از گناهان بندگانش آگاه است! (58) الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِأَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ الرَّحْمَنُ فَاسْأَلْ بِهِ خَبِیراً (59) همان (خدایى) که آسمانها و زمین و آنچه را میان این دووجود دارد، در شش روز ( شش دوران) آفرید; سپس بر عرش (قدرت) قرار گرفت (وبه تدبیرجهان پرداخت، او خداوند) رحمان است; از او بخواه که از همه چیز آگاه است! (59) 

 تَبَارَکَ الَّذِی جَعَلَ فِی السَّمَاء بُرُوجاً وَجَعَلَ فِیهَا سِرَاجاً وَقَمَراً مُّنِیراً (61) جاودان و پربرکت است آن (خدایى) که در آسمان منزلگاه‏هائى براى ستارگان قرار داد; و در میان آن، چراغ روشن و ماه تابانى آفرید! (61) وَهُوَ الَّذِی جَعَلَ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَةً لِّمَنْ أَرَادَ أَن یَذَّکَّرَ أَوْ أَرَادَ شُکُوراً (62) و او همان کسى است که شب و روز را جانشین یکدیگر قرار دادبراى کسى که بخواهد متذکر شود یا شکرگزارى کند (و آنچه را در روز کوتاهى کرده در شب انجام دهد و به عکس). (62) 

سوره شعراء

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده ومهربان 

 وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ (9) و پروردگار تو عزیز و رحیم است! (9)

قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا إن کُنتُم مُّوقِنِینَ (24)(موسى) گفت: «پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دواست، اگر اهل یقین هستید!». (24)

 قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَیْنَهُمَا إِن کُنتُمْ تَعْقِلُونَ (28)(موسى) گفت: «او پروردگار مشرق و مغرب و آنچه میان آن دواست مى‏باشد، اگر شما عقل و اندیشه خود را به کار مى‏گرفتید!» (28)

فَأُلْقِیَ السَّحَرَةُ سَاجِدِینَ (46) فورا همه ساحران به سجده افتادند. (46) قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِینَ (47) گفتند: «ما به پروردگار عالمیان ایمان آوردیم، (47) رَبِّ مُوسَى وَهَارُونَ (48) پروردگار موسى و هارون!» (48)

وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ (68) و پروردگارت شکست‏ناپذیر و مهربان است! (68) 

الَّذِی خَلَقَنِی فَهُوَ یَهْدِینِ (78) همان کسى که مرا آفرید، و پیوسته راهنمائیم مى‏کند، (78) وَالَّذِی هُوَ یُطْعِمُنِی وَیَسْقِینِ (79) و کسى که مرا غذا مى‏دهد و سیراب مى‏نماید، (79) وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِینِ (80) و هنگامى که بیمار شوم مرا شفا مى‏دهد، (80) وَالَّذِی یُمِیتُنِی ثُمَّ یُحْیِینِ (81) و کسى که مرا مى‏میراند و سپس زنده مى‏کند، (81) وَالَّذِی أَطْمَعُ أَن یَغْفِرَ لِی خَطِیئَتِی یَوْمَ الدِّینِ (82) و کسى که امید دارم گناهم را در روز جزا ببخشد! (82) 

وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ (104) و پروردگار تو عزیز و رحیم است! (104)

 وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ (122) و پروردگار تو عزیز و رحیم است. (122)

 وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ (140) و پروردگار تو عزیز و رحیم است! (140)

 وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ (159)‏ و پروردگار تو عزیز و رحیم است! (159) 

وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ (175) و پروردگار تو عزیز و رحیم است! (175)

  وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ(191) و پروردگار تو عزیز و رحیم است! (191)

وَتَوَکَّلْ عَلَى الْعَزِیزِ الرَّحِیمِ(217) و بر خداوند عزیز و رحیم توکل کن! (217) الَّذِی یَرَاکَ حِینَ تَقُومُ(218) همان کسى که تو را به هنگامى که (براى عبادت) برمى‏خیزى مى‏بیند; (218) وَتَقَلُّبَکَ فِی السَّاجِدِینَ(219) و (نیز) حرکت تو را در میان سجده‏کنندگان! (219) إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ(220) اوست خداى شنوا و دانا. (220)

سوره نمل

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده ومهربان

یَا مُوسَى إِنَّهُ أَنَا اللَّهُ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ (9) اى موسى! من خداوند عزیز و حکیمم! (9)

 اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ (26) (س) خداوندى که معبودى جز او نیست، و پروردگار عرش عظیم است! (26)

 إِنَّهُ مِن سُلَیْمَانَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ (30) این نامه از سلیمان است، و چنین مى‏باشد: به نام خداوندبخشنده مهربان (30) 

وَمَکَرُوا مَکْراً وَمَکَرْنَا مَکْراً وَهُمْ لَا یَشْعُرُونَ (50) آنها نقشه مهمى کشیدند، و ما هم نقشه مهمى; در حالى که آنها درک نمى‏کردند! (50)

قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَسَلَامٌ عَلَى عِبَادِهِ الَّذِینَ اصْطَفَى آللَّهُ خَیْرٌ أَمَّا یُشْرِکُونَ(59) بگو: «حمد مخصوص خداست; و سلام بر بندگان برگزیده‏اش!» آیاخداوند بهتر است یا بتهایى که همتاى او قرارمى‏دهند؟! (59) أَمَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَأَنزَلَ لَکُم مِّن َالسَّمَاءِ مَاء فَأَنبَتْنَا بِهِ حَدَائِقَ ذَاتَ بَهْجَةٍ مَّا کَان َلَکُمْ أَن تُنبِتُوا شَجَرَهَا أَإِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ بَلْ هُمْ قَوْم ٌیَعْدِلُونَ(60)(آیا بتهایى که معبود شما هستند بهترند) یا کسى که آسمانهاو زمین را آفریده؟! و براى شما از آسمان، آبى فرستاد که با آن، باغهایى زیبا وسرورانگیز رویاندیم; شما هرگز قدرت نداشتید درختان آن را برویانید! آیا معبود دیگرى با خداست؟! نه، بلکه آنها گروهى هستند که (از روى نادانى، مخلوقات را) همطراز (پروردگارشان) قرار مى‏دهند! (60) أَمَّن جَعَلَ الْأَرْضَ قَرَاراً وَجَعَلَ خِلَالَهَا أَنْهَاراً وَجَعَلَ لَهَا رَوَاسِیَ وَجَعَلَ بَیْنَ الْبَحْرَیْنِ حَاجِزاً أَإِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ بَلْأَکْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ(61) یا کسى که زمین را مستقر و آرام قرار داد، و میان آن نهرهایى روان ساخت، و براى آن کوه‏هاى ثابت و پابرجا ایجاد کرد، و میان دو دریامانعى قرار داد (تا با هم مخلوط نشوند; با این حال) آیا معبودى با خداست؟! نه، بلکه بیشتر آنان نمى‏دانند (و جاهلند)! (61) أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ وَیَجْعَلُکُم ْخُلَفَاء الْأَرْضِ أَإِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ قَلِیلاً مَّا تَذَکَّرُونَ(62) یا کسى که دعاى مضطر را اجابت مى‏کند و گرفتارى را برطرف مى‏سازد، و شما را خلفاى زمین قرارمى‏دهد; آیا معبودى با خداست؟! کمتر متذکرمى‏شوید! (62) أَمَّن یَهْدِیکُمْ فِی ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَن یُرْسِل ُالرِّیَاحَ بُشْراً بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ أَإِلَهٌ مَّعَ اللَّه ِتَعَالَى اللَّهُ عَمَّا یُشْرِکُونَ(63)‏ یا کسى که شما را در تاریکیهاى صحرا و دریا هدایت مى‏کند،و کسى که بادها را بعنوان بشارت پیش از نزول رحمتش مى‏فرستد; آیا معبودى با خداست؟! خداوند برتر است از آنچه براى او شریک قرارمى‏دهند! (63) أَمَّن یَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ وَمَن یَرْزُقُکُم مِّن َالسَّمَاءِ وَالْأَرْضِ أَإِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَکُمْ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ(64) یا کسى که آفرینش را آغاز کرد، سپس آن را تجدید مى‏کند، وکسى که شما را از آسمان و زمین روزى مى‏دهد; آیا معبودى با خداست؟! بگو: «دلیلتان را بیاورید اگر راست مى‏گویید! (64) قُل لَّا یَعْلَمُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الْغَیْبَ إِلَّا اللَّهُ وَمَا یَشْعُرُونَ أَیَّانَ یُبْعَثُونَ(65) بگو: «کسانى که در آسمانها و زمین هستند غیب نمى‏دانند جزخدا، و نمى‏دانند کى برانگیخته مى‏شوند!» (65) 

 وَإِنَّ رَبَّکَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَشْکُرُونَ(73) مسلما پروردگار تو نسبت به مردم، فضل (و رحمت) دارد; ولى بیشترشان شکرگزار نیستند! (73) وَإِنَّ رَبَّکَ لَیَعْلَمُ مَا تُکِنُّ صُدُورُهُمْ وَمَا یُعْلِنُونَ(74) و پروردگارت آنچه را در سینه‏هایشان پنهان مى‏دارند و آنچه را آشکار مى‏کنند بخوبى مى‏داند! (74) وَمَا مِنْ غَائِبَةٍ فِی السَّمَاء وَالْأَرْضِ إِلَّا فِی کِتَابٍ مُّبِینٍ(75) و هیچ موجود پنهانى در آسمان و زمین نیست مگر اینکه درکتاب مبین (در لوح محفوظ و علم بى‏پایان پروردگار) ثبت است! (75) 

أَلَمْ یَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا اللَّیْلَ لِیَسْکُنُوا فِیهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِراً إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ(86) یا ندیدند که ما شب را براى آرامش آنها قرار دادیم و روزرا روشنى‏بخش؟! در این امور نشانه‏هاى روشنى است براى کسانى که ایمان مى‏آورند (وآماده قبول حقند). (86) 

 وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ سَیُرِیکُمْ آیَاتِهِ فَتَعْرِفُونَهَا وَمَا رَبُّکَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ(93) بگو: «حمد و ستایش مخصوص ذات خداست; بزودى آیاتش را به شمانشان مى‏دهد تا آن را بشناسید; و پروردگار تو از آنچه انجام مى‏دهید غافل نیست! (93)

سوره قصص

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده ومهربان

وَنُرِیدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ (5)‏ ما مى‏خواهیم بر مستضعفان زمین منت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان روى زمین قرار دهیم! (5) 

قَالَ رَبِّ إِنِّی ظَلَمْتُ نَفْسِی فَاغْفِرْ لِی فَغَفَرَ لَهُ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ (16)(سپس) عرض کرد: «پروردگارا! من به خویشتن ستم کردم; مراببخش!» خداوند او را بخشید، که او غفور و رحیم است! (16)

فَسَقَى لَهُمَا ثُمَّ تَوَلَّى إِلَى الظِّلِّ فَقَالَ رَبِّ إِنِّی لِمَا أَنزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقِیرٌ (24) موسى براى (گوسفندان) آن دو آب کشید; سپس رو به سایه آوردو عرض کرد: «پروردگارا! هر خیر و نیکى بر من فرستى، به آن نیازمندم!» (24)

 فَلَمَّاأَتَاهَا نُودِی مِن شَاطِئِ الْوَادِی الْأَیْمَنِ فِی الْبُقْعَةِالْمُبَارَکَةِ مِنَ الشَّجَرَةِ أَن یَا مُوسَى إِنِّی أَنَا اللَّه ُرَبُّ الْعَالَمِینَ (30) هنگامى که به سراغ آتش آمد، از کرانه راست دره، در آن سرزمین پر برکت، از میان یک درخت ندا داده شد که: «اى موسى! منم خداوند، پروردگارجهانیان! (30)

 وَرَبُّکَ یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ وَیَخْتَارُ مَا کَانَ لَهُمُ الْخِیَرَةُ سُبْحَانَ اللَّهِ وَتَعَالَى عَمَّا یُشْرِکُونَ(68) پروردگار تو هر چه بخواهد مى‏آفریند، و هر چه بخواهدبرمى‏گزیند; آنان (در برابر او) اختیارى ندارند; منزه است خداوند، و برتر است ازهمتایانى که براى او قائل مى‏شوند! (68) وَرَبُّکَ یَعْلَمُ مَا تُکِنُّ صُدُورُهُمْ وَمَا یُعْلِنُونَ(69) و پروردگار تو مى‏داند آنچه را که سینه‏هایشان پنهان مى‏دارد و آنچه را آشکار مى‏سازند! (69) وَهُوَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَهُ الْحَمْدُ فِی الْأُولَى وَالْآخِرَةِ وَلَهُ الْحُکْمُ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ(70)‏ و او خدایى است که معبودى جز او نیست; ستایش براى اوست دراین جهان و در جهان دیگر; حاکمیت (نیز) از آن اوست; و همه شما به سوى او بازگردانده مى‏شوید! (70) 

وَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهاً آخَرَ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ کُلُّشَیْءٍ هَالِکٌ إِلَّا وَجْهَهُ لَهُ الْحُکْمُ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ(88) معبود دیگرى را با خدا مخوان، که هیچ معبودى جز او نیست; همه چیز جز ذات (پاک) او فانى مى‏شود; حاکمیت تنها از آن اوست; و همه بسوى اوبازگردانده مى شوید! (88)

عنکبوت

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ به نام خدای بخشنده مهربان

مَن کَانَ یَرْجُو لِقَاء اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ5هر کس که به دیدار خدا امید می دارد بداند که وعده خدا آمدنی است و اوشنوا و داناست 5 وَمَن جَاهَدَ فَإِنَّمَا یُجَاهِدُ لِنَفْسِهِ إِنَّ اللَّهَ لَغَنِیٌّ عَنِ الْعَالَمِینَ 6 هر که جهاد کند به سود خود کرده است ، زیرا خدا از همه جهانیان بی نیازاست 6 

 أَوَلَمْ یَرَوْا کَیْفَ یُبْدِئُ اللَّهُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ إِنَّ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ 19 آیا نمی بینند که خدا چگونه مخلوق را می آفریند و پس از نیستی بازش می گرداند ? این کار بر خدا آسان است 19 قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ یُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ 20 بگو: در زمین سیر کنید و بنگرید که چگونه خدا موجودات را آفریده سپس، آفرینش بازپسین را پدید می آورد زیرا خداوند بر هر چیزی تواناست 20 یُعَذِّبُُ مَن یَشَاء وَیَرْحَمُ مَن یَشَاء وَإِلَیْهِ تُقْلَبُونَ 21 هر که را بخواهد عذاب می کند و بر هر که خواهد رحمت می آورد، و همه بدو باز گردانیده می شوید وَمَا أَنتُم بِمُعْجِزِینَ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی السَّمَاء وَمَا لَکُم مِّن دُونِ اللَّهِ مِن وَلِیٍّ وَلَا نَصِیر 22ٍ شما نمی توانید از خدا بگریزید، نه در زمین و نه در آسمان ، و شما را جز او هیچ کارساز و یاوری نیست 22 

قَالَ رَبِّ انصُرْنِی عَلَى الْقَوْمِ الْمُفْسِدِینَ 30 گفت : ای پروردگار من ، مرا بر مردم تبهکار نصرت ده 30

مَثَلُ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ أَوْلِیَاء کَمَثَلِ الْعَنکَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَیْتًا وَإِنَّ أَوْهَنَ الْبُیُوتِ لَبَیْتُ الْعَنکَبُوتِ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ 41 مثل آنان که سوای خدا را دوستان می گیرند، مثل عنکبوت است که خانه ای بساخت و کاش می دانستند، هر آینه سست ترین خانه ها خانه عنکبوت است 41 إِنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا یَدْعُونَ مِن دُونِهِ مِن شَیْءٍ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ 42 خدای یکتا می داند که چه چیزهایی را سوای او به خدایی می خوانند، و اوست پیروزمند و حکیم 42

خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً لِّلْمُؤْمِنِینَ 44 ، خدا آسمانها و زمین را به راستی بیافرید و در این عبرتی است برای مؤمنان 44

قُلْ کَفَى بِاللَّهِ بَیْنِی وَبَیْنَکُمْ شَهِیدًا یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالَّذِینَ آمَنُوا بِالْبَاطِلِ وَکَفَرُوا بِاللَّهِ أُوْلَئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ 52 بگو: خدا به گواهی میان من و شما کافی است آنچه را که در آسمانها وزمین است می داند کسانی که به باطل گرویدند و به خدا کافر شدند، زیانکارانند 52

یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ أَرْضِی وَاسِعَةٌ فَإِیَّایَ فَاعْبُدُونِ 56 ای بندگان من که به من ایمان آورده اید، زمین من فراخ است ، پس، تنهامرا بپرستید 56 کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ثُمَّ إِلَیْنَا تُرْجَعُونَ 57 هر کسی چشنده طعم مرگ است و به سوی ما بازگردانده شوید 57 

اللَّهُ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن یَشَاء مِنْ عِبَادِهِ وَیَقْدِرُ لَهُ إِنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ 62 خدا روزی هر یک از بندگانش را که بخواهد فراوان می کند یا بر او تنگ می گیرد زیرا خدا به همه چیز داناست62

وَمَا هَذِهِ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌ وَإِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوَانُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ 64 زندگانی این دنیا چیزی جز لهو و لعب نیست اگر بدانند، سرای آخرت سرای، زندگانی است 64 

وَالَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِینَ 69 کسانی را که در راه ما مجاهدت کنند، به راههای خویش هدایتشان می کنیم، و خدا با نیکوکاران است69

سوره روم

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

 بِنَصْرِ اللَّهِ یَنصُرُ مَن یَشَاءُ وَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ (5)‏ به سبب یارى خداوند; و او هر کس را بخواهد یارى مى‏دهد; واو صاحب قدرت و رحیم است! (5) وَعْدَ اللَّهِ لَا یُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ (6) این وعده‏اى است که خدا کرده; و خداوند هرگز از وعده‏اش تخلف نمى‏کند; ولى بیشتر مردم نمى‏دانند! (6)

 أَوَلَمْ یَتَفَکَّرُوا فِی أَنفُسِهِمْ مَا خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَأَجَلٍ مُّسَمًّى وَإِنَّ َ کَثِیراً مِّنَ النَّاسِ بِلِقَاء رَبِّهِمْ لَکَافِرُونَ (8) آیا آنان با خود نیندیشیدند که خداوند، آسمانها و زمین وآنچه را میان آن دو است جز بحق و براى زمان معینى نیافریده است؟! ولى بسیارى ازمردم (رستاخیز و) لقاى پروردگارشان را منکرند! (8)

اللَّهُ یَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ ثُمَّ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ (11) خداوند آفرینش را آغاز مى‏کند، سپس آن را بازمى‏گرداند،سپس شما را بسوى او باز مى‏گردانند! (11) 

فَسُبْحَانَ اللَّهِ حِینَ تُمْسُونَ وَحِینَ تُصْبِحُونَ (17) منزه است خداوند به هنگامى که شام مى‏کنید و صبح مى‏کنید; (17)وَلَهُ الْحَمْدُ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَعَشِیّاً وَحِینَ تُظْهِرُونَ (18) و حمد و ستایش مخصوص اوست در آسمان و زمین، و به هنگام عصرو هنگامى که ظهر مى‏کنید. (18) یُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَیُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیّ ِوَیُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَکَذَلِکَ تُخْرَجُونَ (19) او زنده را از مرده بیرون مى‏آورد، و مرده رااز زنده، وزمین را پس از مردنش حیات مى‏بخشد، و به همین گونه روز قیامت (از گورها) بیرون آورده مى‏شوید! (19)

وَلَهُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ کُلٌّ لَّهُ قَانِتُونَ(26) و از آن اوست تمام کسانى که در آسمانها و زمین‏اند و همگى در برابر او خاضع و مطیع‏اند! (26) وَهُوَ الَّذِی یَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ وَهُوَ أَهْوَنُعَلَیْهِ وَلَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلَى فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ(27) او کسى است که آفرینش را آغاز مى‏کند، سپس آن رابازمى‏گرداند، و این کار براى او آسانتر مى‏باشد; و براى اوست توصیف برتر درآسمانها و زمین; و اوست توانمند و حکیم! (27) 

 أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّ اللَّهَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن یَشَاءُ وَیَقْدِرُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ(37) آیا ندیدند که خداوند روزى را براى هر کس بخواهد گسترده یاتنگ مى‏سازد؟!در این نشانه‏هایى است براى گروهى که ایمان مى‏آورند. (37)  

 اللَّهُ الَّذِی خَلَقَکُمْ ثُمَّ رَزَقَکُمْ ثُمَّ یُمِیتُکُمْ ثُمَّ یُحْیِیکُمْ هَلْ مِن شُرَکَائِکُم مَّن یَفْعَلُ مِن ذَلِکُم مِّن شَیْءٍ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا یُشْرِکُونَ(40) خداوند همان کسى است که شما را آفرید، سپس روزى داد، بعدمى‏میراند، سپس زنده مى‏کند; آیا هیچ یک از همتایانى که براى خدا قرار داده‏ایدچیزى از این کارها را مى‏توانند انجام دهند؟! او منزه و برتر است از آنچه همتاى اوقرار مى‏دهند. (40) 

 اللَّهُ الَّذِی یُرْسِلُ الرِّیَاحَ فَتُثِیرُ سَحَاباً فَیَبْسُطُهُ فِی السَّمَاء کَیْفَ یَشَاءُ وَیَجْعَلُهُ کِسَفاً فَتَرَى الْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ فَإِذَا أَصَابَ بِهِ مَن یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ إِذَاهُمْ یَسْتَبْشِرُونَ(48) خداوند همان کسى است که بادها را مى‏فرستد تا ابرهایى رابه حرکت در آورند، سپس آنها را در پهنه آسمان آن گونه که بخواهد مى‏گستراند ومتراکم مى‏سازد; در این هنگام دانه‏هاى باران را مى‏بینى که از لا به لاى آن خارج مى‏شود،هنگامى که این (باران حیاتبخش) را به هر کس از بندگانش که بخواهد مى‏رساند،ناگهان خوشحال مى‏شوند... (48)

 اللَّهُ الَّذِی خَلَقَکُم مِّن ضَعْفٍ ثُمَّ جَعَلَ مِن بَعْدِ ضَعْفٍقُوَّةً ثُمَّ جَعَلَ مِن بَعْدِ قُوَّةٍ ضَعْفاً وَشَیْبَةً یَخْلُقُ مَایَشَاءُ وَهُوَ الْعَلِیمُ الْقَدِیرُ(54) خدا همان کسى است که شما را آفرید در حالى که ضعیف بودید; سپس بعد از ناتوانى ، قوت بخشید و باز بعد از قوت، ضعف و پیرى قرار داد; او هر چه بخواهد مى‏آفریند، و دانا و تواناست. (54)

کَذَلِکَ یَطْبَعُ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِ الَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ(59) این گونه خداوند بر دلهاى آنان که آگاهى ندارند مهرمى‏نهد! (59) فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلَا یَسْتَخِفَّنَّکَ الَّذِینَ لَا یُوقِنُونَ(60) اکنون که چنین است صبر پیشه کن که وعده خدا حق است; و هرگزکسانى که ایمان ندارند تو را خشمگین نسازند (و از راه خود منحرف نکنند)! (60)

 سوره لقمان

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

خَلَقَ السَّمَاوَاتِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا وَأَلْقَى فِی الْأَرْضِ رَوَاسِیَ أَن تَمِیدَ بِکُمْ وَبَثَّ فِیهَا مِن کُلِّ دَابَّةٍ وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَنبَتْنَا فِیهَا مِن کُلِّ زَوْجٍ کَرِیمٍ(10)(او) آسمانها را بدون ستونى که آن را ببینید آفرید، و در زمین کوه‏هایى افکند تاشما را نلرزاند (و جایگاه شما آرام باشد) و از هر گونه جنبنده‏اى روى آن منتشرساخت; و از آسمان آبى نازل کردیم و بوسیله آن در روى زمین انواع گوناگونى از جفتهاى گیاهان پر ارزش رویاندیم. (10)

  لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ(26) آنچه در آسمانها و زمین است از آن خداست، چرا که خداوند بى‏نیاز و شایسته ستایش است! (26) وَلَوْ أَنَّمَا فِی الْأَرْضِ مِن شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَالْبَحْرُیَمُدُّهُ مِن بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَّا نَفِدَتْ کَلِمَاتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ(27) و اگر همه درختان روى زمین قلم شود، و دریا براى آن مرکب گردد، و هفت دریاچه به آن افزوده شود، اینها همه تمام مى‏شود ولى کلمات خدا پایان نمى‏گیرد; خداوند عزیز وحکیم است. (27) مَّا خَلْقُکُمْ وَلَا بَعْثُکُمْ إِلَّا کَنَفْسٍ وَاحِدَةٍ إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ(28)‏ آفرینش و برانگیختن (و زندگى دوباره) همه شما (در قیامت) همانند یک فرد بیش نیست; خداوند شنوا و بیناست! (28) أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهَارِ وَیُولِج ُالنَّهَارَ فِی اللَّیْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ کُلٌّ یَجْرِی إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى وَأَنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ(29) آیا ندیدى که خداوند شب را در روز، و روز را در شب داخل مى‏کند، و خورشید و ماه را مسخر ساخته و هر کدام تا سرآمد معینى به حرکت خود ادامه مى‏دهند؟! خداوند به آنچه انجام مى‏دهید آگاه است. (29) ذَلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّ مَا یَدْعُونَ مِن دُونِهِ الْبَاطِلُ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِیُّ الْکَبِیرُ(30) اینها همه دلیل بر آن است که خداوند حق است، و آنچه غیر از او مى‏خوانند باطلاست، و خداوند بلند مقام و بزرگ مرتبه است! (30) 

 إِنَّ اللَّهَ عِندَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَیُنَزِّلُ الْغَیْثَ وَیَعْلَمُ مَا فِی الْأَرْحَامِ وَمَا تَدْرِی نَفْسٌ مَّاذَا تَکْسِبُ غَداً وَمَا تَدْرِی نَفْسٌ بِأَیِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلِیم ٌخَبِیرٌ(34) آگاهى از زمان قیام قیامت مخصوص خداست، و اوست که باران را نازل مى‏کند، و آنچه را که در رحم‏ها(ى مادران) است مى‏داند، و هیچ کس نمى‏داند فردا چه به دست مى‏آورد،و هیچ کس نمى‏داند در چه سرزمینى مى‏میرد؟ خداوند عالم و آگاه است! (34)

سوره سجده

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

 اللَّهُ الَّذِی خَلَق َالسَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّاسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ مَا لَکُم مِّن دُونِهِ مِن وَلِیٍّ وَلَاشَفِیعٍ أَفَلَا تَتَذَکَّرُونَ(4) خداوند کسى است که آسمانها و زمین و آنچه را میان این دو است در شش روز ( شش دوران) آفرید، سپس بر عرش (قدرت) قرار گرفت; هیچ سرپرست و شفاعت کننده‏اى براى شماجز او نیست; آیا متذکر نمى‏شوید؟! (4) یُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ یَعْرُجُإِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِّمَّا تَعُدُّونَ(5) امور این جهان را از آسمان به سوى زمین تدبیر مى‏کند; سپس در روزى که مقدار آن هزار سال از سالهایى است که شما مى‏شمرید بسوى او بالا مى‏رود (و دنیا پایان مى‏یابد). (5) ذَلِکَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ(6) او خداوندى است که از پنهان و آشکار با خبر است، و شکست‏ناپذیر و مهربان است! (6)

سوره احزاب

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ وَکَفَى بِاللَّهِ وَکِیلاً (3) و بر خدا توکل کن، و همین بس که خداوند حافظ و مدافع (انسان) باشد! (3)

وَاذْکُرْنَ مَا یُتْلَى فِی بُیُوتِکُنَّ مِنْ آیَاتِ اللَّهِ وَالْحِکْمَةِ إِنَّ اللَّهَ کَانَ لَطِیفاً خَبِیراً(34) آنچه را در خانه‏هاى شما از آیات خداوند و حکمت و دانش خوانده مى‏شود یاد کنید; خداوند لطیف و خبیر است! (34)

 یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْراً کَثِیراً(41) اى کسانى که ایمان آورده‏اید! خدا را بسیار یاد کنید، (41) وَسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَأَصِیلاً(42) و صبح و شام او را تسبیح گویید! (42) هُوَ الَّذِی یُصَلِّی عَلَیْکُمْ وَمَلَائِکَتُهُ لِیُخْرِجَکُم مِّن َالظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَکَانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیماً(43)‏ او کسى است که بر شما درود و رحمت مى‏فرستد، و فرشتگان او (نیز) براى شما تقاضاى رحمت مى‏کنند تا شما را از ظلمات (جهل و شرک گناه) به سوى نور (ایمان و علم و تقوا) رهنمون گردد; او نسبت به مؤمنان همواره مهربان بوده است! (43) 

 إِن تُبْدُوا شَیْئاً أَوْ تُخْفُوهُ فَإِنَّ اللَّهَ کَانَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیماً(54)‏ اگر چیزى را آشکار کنید یا آن را پنهان دارید، خداوند از همه چیز آگاه است! (54)

سُنَّةَ اللَّهِ فِی الَّذِینَ خَلَوْا مِن قَبْلُ وَلَن تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِیلاً(62)‏ این سنت خداوند در اقوام پیشین است، و براى سنت الهى هیچ گونه تغییر نخواهى یافت! (62)

 إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْض ِوَالْجِبَالِ فَأَبَیْنَ أَن یَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَاوَحَمَلَهَا الْإِنسَانُ إِنَّهُ کَانَ ظَلُوماً جَهُولاً(72) ما امانت (تعهد، تکلیف، و ولایت الهیه) را بر آسمانها و زمین و کوه‏ها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسیدند; اما انسان آن را بر دوش کشید; او بسیار ظالم و جاهل بود، (چون قدر این مقام عظیم را نشناخت و به خود ستمکرد)! (72) لِیُعَذِّبَ اللَّهُ الْمُنَافِقِینَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِکِین َوَالْمُشْرِکَاتِ وَیَتُوبَ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَکَانَ اللَّهُ غَفُوراً رَّحِیماً(73) هدف این بود که خداوند مردان و زنان‏منافق و مردان و زنان مشرک را (از مؤمنان جدا سازد و آنان را) عذاب کند، و خدا رحمت خود را بر مردان و زنان باایمان بفرستد; خداوند همواره آمرزنده و رحیم است! (73