کل آیات قرآن از نگاه قرآن بخش سوم

قصص

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

2

تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ الْمُبِینِ

این است آیات این کتاب، روشنگر

46

وَمَا کُنتَ بِجَانِبِ الطُّورِ إِذْ نَادَیْنَا وَلَکِن رَّحْمَةً مِّن رَّبِّکَ لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أَتَاهُم مِّن نَّذِیرٍ مِّن قَبْلِکَ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ

تو در کنار طور نبودی آنگاه که موسی را ندا در دادیم ولی این رحمتی، است از جانب پروردگارت تا مردمی را که پیش از تو بیم دهنده ای نداشتند، بیم دهی باشد که پند پذیر شوند

47

وَلَوْلَا أَن تُصِیبَهُم مُّصِیبَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ فَیَقُولُوا رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَیْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آیَاتِکَ وَنَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ

تا چون به سبب اعمالی که مرتکب شده اند مصیبتی به آنها رسد نگویند: ای پروردگار ما، چرا پیامبری بر ما نفرستادی تا از آیات تو پیروی کنیم واز مؤمنان باشیم ?

51

وَلَقَدْ وَصَّلْنَا لَهُمُ الْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ

برایشان سخن در سخن پیوستیم ، باشد که پندپذیر گردند

52

الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ مِن قَبْلِهِ هُم بِهِ یُؤْمِنُونَ

کسانی که پیش، از این کتاب ، کتابشان داده بودیم بدان ایمان می آورند

53

وَإِذَا یُتْلَى عَلَیْهِمْ قَالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّنَا إِنَّا کُنَّا مِن قَبْلِهِ مُسْلِمِینَ

و چون بر آنان تلاوت شد گفتند: بدان ایمان آوردیم حقی است از جانب پروردگار ما و ما پیش از آن تسلیم بوده ایم

59

وَمَا کَانَ رَبُّکَ مُهْلِکَ الْقُرَى حَتَّى یَبْعَثَ فِی أُمِّهَا رَسُولًا یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِنَا وَمَا کُنَّا مُهْلِکِی الْقُرَى إِلَّا وَأَهْلُهَا ظَالِمُونَ

پروردگار تو مردم قریه ها را هلاک نکرد تا آنگاه که از خودشان پیامبری بر آنها مبعوث داشت و او آیات ما را بر آنها بخواند و ما قریه ها رانابود نکرده ایم مگر آنکه مردمش ستمکار بوده اند

85

إِنَّ الَّذِی فَرَضَ عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لَرَادُّکَ إِلَى مَعَادٍ قُل رَّبِّی أَعْلَمُ مَن جَاء بِالْهُدَى وَمَنْ هُوَ فِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ

آن کس که قرآن را بر تو نازل کرده است تو را به وعده گاهت باز می، گرداند بگو: پروردگار من بهتر می داند که چه کسی بر راه راست است و چه کسی در گمراهی آشکار است

86

وَمَا کُنتَ تَرْجُو أَن یُلْقَى إِلَیْکَ الْکِتَابُ إِلَّا رَحْمَةً مِّن رَّبِّکَ فَلَا تَکُونَنَّ ظَهِیرًا لِّلْکَافِرِینَ

اگر رحمت پروردگارت نبود، امید آن را نداشتی که این کتاب بر تو القاشود پس نباید پشتیبان کافران باشی

87

وَلَا یَصُدُّنَّکَ عَنْ آیَاتِ اللَّهِ بَعْدَ إِذْ أُنزِلَتْ إِلَیْکَ وَادْعُ إِلَى رَبِّکَ وَلَا تَکُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِکِینَ

پس از آنکه آیات خدا بر تو نازل شد، تو را از آن منحرف نکنند مردم را، به سوی پروردگارت بخوان و از مشرکان مباش

سوره عنکوبت

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ به نام خدای بخشاینده مهربان

 اتْلُ مَا أُوحِیَ إِلَیْکَ مِنَ الْکِتَابِ وَأَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنکَرِ وَلَذِکْرُ اللَّهِ أَکْبَرُ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ 45 هر چه را از این کتاب بر تو وحی شده است تلاوت کن و نماز بگزار، که نماز آدمی را از فحشا و منکر باز می دارد و ذکر خدا بزرگ تر است و خدا به کارهایی که می کنید آگاه است 45 وَ لَا تجَاُدِلُواْ أَهْلَ الْکِتَابِ إِلَّا بِالَّتىِ هِىَ أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِینَ ظَلَمُواْ مِنْهُمْ وَ قُولُواْ ءَامَنَّا بِالَّذِى أُنزِلَ إِلَیْنَا وَ أُنزِلَ إِلَیْکُمْ وَ إِلَاهُنَا وَ إِلَاهُکُمْ وَاحِدٌ وَ نحَنُ لَهُ مُسْلِمُو 46 با اهل کتاب ، جز به نیکوترین شیوه ای مجادله مکنید مگر با آنها که، ستم پیشه کردند و بگویید: به آنچه بر ما نازل شده و آنچه بر شما نازل شده است ایمان آورده ایم و خدای ما و خدای شما یکی است و ما در برابراو گردن نهاده ایم 46 وَکَذَلِکَ أَنزَلْنَا إِلَیْکَ الْکِتَابَ فَالَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یُؤْمِنُونَ بِهِ وَمِنْ هَؤُلَاء مَن یُؤْمِنُ بِهِ وَمَا یَجْحَدُ بِآیَاتِنَا إِلَّا الْکَافِرُونَ 47 همچنان این کتاب را بر تو نازل کردیم و اهل کتاب به آن ایمان می آورندو، از اینان نیز کسانی به آن ایمان می آورند و جز کافران کسی آیات ما راانکار نمی کند 47 وَمَا کُنتَ تَتْلُو مِن قَبْلِهِ مِن کِتَابٍ وَلَا تَخُطُّهُ بِیَمِینِکَ إِذًا لَّارْتَابَ الْمُبْطِلُونَ 48 تو پیش از قرآن هیچ کتابی را نمی خواندی و به دست خویش کتابی نمی نوشتی اگر چنان بود، اهل باطل به شک افتاده بودند 48 بَلْ هُوَ آیَاتٌ بَیِّنَاتٌ فِی صُدُورِ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَمَا یَجْحَدُ بِآیَاتِنَا إِلَّا الظَّالِمُونَ 49 بلکه قرآن آیاتی است روشن ، که در سینه اهل دانش جای دارد و آیات ما را جز ستمکاران انکار نمی کنند 49 وَقَالُوا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَیْهِ آیَاتٌ مِّن رَّبِّهِ قُلْ إِنَّمَا الْآیَاتُ عِندَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُّبِینٌ 50 و گفتند: چرا از جانب پروردگارش آیاتی بر او نازل نمی شود ? بگو:، جزاین نیست که آیات در نزد خداست و جز این نیست که من بیم دهنده ای آشکار هستم 50 أَوَلَمْ یَکْفِهِمْ أَنَّا أَنزَلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ یُتْلَى عَلَیْهِمْ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَرَحْمَةً وَذِکْرَى لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ 51 آیا آنان را بسنده نیست که بر تو کتاب فرستاده ایم و بر آنها خوانده می شود در این کتاب برای مؤمنان رحمت و اندرز است 51

سوره روم

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

ثُمَّ کَانَ عَاقِبَةَ الَّذِینَ أَسَاؤُوا السُّوأَى أَن کَذَّبُوا بِآیَاتِ اللَّهِ وَکَانُوا بِهَا یَسْتَهْزِئُون (10) سپس سرانجام کسانى که اعمال بد مرتکب شدند به جایى رسید که آیات خدا را تکذیب کردند و آن را به مسخره گرفتند! (10)

وَأَمَّا الَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا وَلِقَاء الْآخِرَةِ فَأُوْلَئِکَ فِی الْعَذَابِ مُحْضَرُونَ (16) و اما آنان که به آیات ما و لقاى آخرت کافر شدند، در عذاب الهى احضار مى‏شوند. (16) 

وَمَا أَنتَ بِهَادِی الْعُمْیِ عَن ضَلَالَتِهِمْ إِن تُسْمِعُ إِلَّا مَن یُؤْمِنُ بِآیَاتِنَا فَهُم مُّسْلِمُونَ(53) و (نیز) نمى‏توانى نابینایان را از گمراهیشان هدایت کنى; تو تنها سخنت را به گوش کسانى مى‏رسانى که ایمان به آیات ما مى‏آورند و در برابر حق تسلیمند! (53) 

وَلَقَدْ ضَرَبْنَا لِلنَّاسِ فِی هَذَا الْقُرْآنِ مِن کُلِّ مَثَلٍ وَلَئِن جِئْتَهُم بِآیَةٍ لَیَقُولَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا إِنْ أَنتُم ْإِلَّا مُبْطِلُونَ(58) ما براى مردم در این قرآن از هر گونه مثال و مطلبى بیان کردیم; و اگر آیه‏اى براى آنان بیاورى، کافران مى‏گویند: «شما اهل باطلید (و اینهاسحر و جادو است)!» (58) 

سوره لقمان

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ الْحَکِیمِ (2) این آیات کتاب حکیم است (کتابى پرمحتوا و استوار)! (2) هُدًى وَرَحْمَةً لِّلْمُحْسِنِینَ(3) مایه هدایت و رحمت براى نیکوکاران است. (3)

 وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْتَرِی لَهْوَ الْحَدِیثِ لِیُضِلَّ عَن سَبِیل ِاللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَیَتَّخِذَهَا هُزُواً أُولَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِینٌ (6) و بعضى از مردم سخنان بیهوده را مى‏خرند تا مردم را از روى نادانى، از راه خداگمراه سازند و آیات الهى را به استهزا گیرند; براى آنان عذابى خوارکننده است! (6) وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا وَلَّى مُسْتَکْبِراً کَأَن لَّمْ یَسْمَعْهَا کَأَنَّ فِیأُذُنَیْهِ وَقْراً فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ(7) و هنگامى که آیات ما بر او خوانده مى‏شود، مستکبرانه روى برمى‏گرداند، گویى آنرا نشنیده است; گویى اصلا گوشهایش سنگین است! او را به عذابى دردناک بشارت ده! (7) 

سوره سجده

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

تَنزِیلُ الْکِتَابِ لَا رَیْبَ فِیهِ مِن رَّبِّ الْعَالَمِینَ(2) این کتابى است که از سوى پروردگار جهانیان نازل شده، و شک و تردیدى در آن نیست! (2) أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِن رَّبِّکَ لِتُنذِرَقَوْماً مَّا أَتَاهُم مِّن نَّذِیرٍ مِّن قَبْلِکَ لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ(3) ولى آنان مى‏گویند: (محمد) آن را بدروغ به خدا بسته است‏»، اما این سخن حقى است از سوى پروردگارت تا گروهى را انذار کنى که پیش از تو هیچ انذارکننده‏اى براى آنان نیامده است، شاید (پند گیرند و) هدایت شوند! (3)

إِنَّمَا یُؤْمِنُ بِآیَاتِنَا الَّذِینَ إِذَا ذُکِّرُوا بِهَا خَرُّواسُجَّداً وَسَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَهُمْ لَا یَسْتَکْبِرُونَ(15) (س) تنها کسانى که به آیات ما ایمان مى‏آورند که هر وقت این آیات به آنان یادآورى شود به سجده مى‏افتند و تسبیح و حمد پروردگارشان را بجا مى‏آورند، و تکبر نمى‏کنند. (15)

وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن ذُکِّرَ بِآیَاتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْهَا إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِینَ مُنتَقِمُونَ(22) چه کسى ستمکارتر است از آن کس که آیات پروردگارش به او یادآورى شده و او از آن اعراض کرده است؟! مسلما ما از مجرمان انتقام خواهیم گرفت! (22)

سوره احزاب

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

 وَاتَّبِعْ مَا یُوحَى إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ إِنَّ اللَّهَ کَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیراً (2) و از آنچه از سوى پروردگارت به تو وحى مى‏شود پیروى کن که خداوند به آنچه انجام مى‏دهید آگاه است. (2)

النَّبِیُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُه ُأُمَّهَاتُهُمْ وَأُوْلُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِیکِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُهَاجِرِینَ إِلَّا أَنتَفْعَلُوا إِلَى أَوْلِیَائِکُم مَّعْرُوفاً کَانَ ذَلِکَ فِی الْکِتَابِ مَسْطُوراً (6)‏ پیامبر نسبت به مؤمنان از خودشان سزاوارتر است; و همسران او مادران آنها ( مؤمنان) محسوب مى‏شوند; و خویشاوندان نسبت به یکدیگر از مؤمنان و مهاجران در آنچه خدا مقرر داشته اولى هستند، مگر اینکه بخواهید نسبت به دوستانتان نیکى کنید (و سهمى از اموال خود را به آنها بدهید); این حکم در کتاب (الهى) نوشته شده است. (6)

 وَاذْکُرْنَ مَا یُتْلَى فِی بُیُوتِکُنَّ مِنْ آیَاتِ اللَّهِ وَالْحِکْمَةِ إِنَّ اللَّهَ کَانَ لَطِیفاً خَبِیراً(34) آنچه را در خانه‏هاى شما از آیات خداوند و حکمت و دانش خوانده مى‏شود یاد کنید; خداوند لطیف و خبیر است! (34)

سوره سبأ

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

 وَالَّذِینَ سَعَوْا فِی آیَاتِنَا مُعَاجِزِینَ أُوْلَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مِّن رِّجْزٍ أَلِیمٌ (5) و کسانى که سعى در (تکذیب) آیات ما داشتند و گمان کردند مى‏توانند از حوزه قدرت ما بگریزند، عذابى بد و دردناک خواهند داشت! (5)وَیَرَى الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِی أُنزِلَ إِلَیْکَ مِنرَّبِّکَ هُوَ الْحَقَّ وَیَهْدِی إِلَى صِرَاطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ (6) کسانى که به ایشان علم داده شده، آنچه را از سوى پروردگارت بر تو نازل شده حق مىدانند و به راه خداوند عزیز و حمید هدایت مى‏کند. (6) وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا هَلْ نَدُلُّکُمْ عَلَى رَجُلٍ یُنَبِّئُکُم ْإِذَا مُزِّقْتُمْ کُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّکُمْ لَفِی خَلْقٍ جَدِیدٍ (7)‏ « و کافران گفتند: «آیا مردى را به شما نشان دهیم که به شما خبر مى‏دهد هنگامىکه (مردید و) سخت از هم متلاشى شدید، (بار دیگر) آفرینش تازه‏اى خواهید یافت؟! (7) 

وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لَن نُّؤْمِنَ بِهَذَا الْقُرْآنِ وَلَابِالَّذِی بَیْنَ یَدَیْهِ وَلَوْ تَرَى إِذِ الظَّالِمُونَ مَوْقُوف ُونَعِندَ رَبِّهِمْ یَرْجِعُ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ الْقَوْلَ یَقُولُالَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا لَوْلَا أَنتُم ْلَکُنَّا مُؤْمِنِینَ(31)‏ کافران گفتند: «ما هرگز به این قرآن و کتابهاى دیگرى که پیش از آن بوده ایمان نخواهیم آورد!; اگر ببینى هنگامى که این ستمگران در پیشگاه پروردگارشان(براى حساب و جزا) نگه داشته شده‏اند در حالى که هر کدام گناه خود را به گردن دیگرى مى‏اندازد (از وضع آنها تعجب مى‏کنى)! مستضعفان به مستکبران مى‏گویند: «اگر شمانبودید ما مؤمن بودیم!» (31)

 وَالَّذِینَ یَسْعَوْنَ فِی آیَاتِنَا مُعَاجِزِینَ أُوْلَئِکَ فِی الْعَذَابِ مُحْضَرُونَ(38) و کسانى که براى انکار و ابطال آیات ما تلاش مى‏کنند و مى‏پندارند از چنگ قدرت ما فرار خواهند کرد، در عذاب (الهى) احضار مى‏شوند! (38)

 وَإِذَا تُتْلَىعَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَذَا إِلَّا رَجُلٌ یُرِیدُأَن یَصُدَّکُمْ عَمَّا کَانَ یَعْبُدُ آبَاؤُکُمْ وَقَالُوا مَا هَذَاإِلَّا إِفْکٌ مُّفْتَرًى وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّاجَاءهُمْ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِینٌ(43) و هنگامى که آیات روشنگر ما بر آنان خوانده مى‏شود، مى‏گویند: «او فقط مردى است که مى‏خواهد شما را از آنچه پدرانتان مى‏پرستیدند بازدارد!» و مى‏گویند: «این جزدروغ بزرگى که (به خدا)بسته شده چیز دیگرى نیست!» و کافران هنگامى که حق به سراغشان آمد گفتند: این، جز افسونى آشکار نیست!» (43) 

سوره فاطر

بسم الله الرحمن الرحیم .به نام خداوند بخشنده مهربان

 إِنَّالَّذِینَ یَتْلُونَ کِتَابَ اللَّهِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَنفَقُوامِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرّاً وَعَلَانِیَةً یَرْجُونَ تِجَارَةً لَّنتَبُورَ(29) کسانى که کتاب الهى را تلاوت مى‏کنند و نماز را برپا مى‏دارند و از آنچه به آنان روزى داده‏ایم پنهان و آشکار انفاق مى‏کنند، تجارتى (پرسود و) بى‏زیان و خالى ازکساد را امید دارند. (29)

 وَالَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ مِنَ الْکِتَابِ هُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقاً لِّمَا بَیْنَ یَدَیْهِ إِنَّ اللَّهَ بِعِبَادِهِ لَخَبِیرٌ بَصِیرٌ(31) و آنچه از کتاب به تو وحى کردیم حق است و تصدیق‏کننده و هماهنگ با کتب پیش ازآن; خداوند نسبت به بندگانش خبیر و بیناست! (31) ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکِتَابَ الَّذِینَ اصْطَفَیْنَا مِنْ عِبَادِنَافَمِنْهُمْ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ وَمِنْهُم مُّقْتَصِدٌ وَمِنْهُمْ سَابِق ٌبِالْخَیْرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ذَلِکَ هُوَ الْفَضْلُ الْکَبِیرُ(32) سپس این کتاب (آسمانى) را به گروهى از بندگان برگزیده خود به میراث دادیم; (اما) از میان آنها عده‏اى بر خود ستم کردند، و عده‏اى میانه رو بودند،و گروهى به اذن خدادر نیکیها (از همه) پیشى گرفتند، و این، همان فضیلت بزرگ است! (32)

سوره یس

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

یس (1) وَالْقُرْآنِ الْحَکِیمِ (2) یس. (1) سوگند به قرآن حکیم. (2)

 تَنزِیلَ الْعَزِیزِ الرَّحِیمِ (5) این قرآنى است که از سوى خداوند عزیز و رحیم نازل شده است (5)

إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّکْرَ وَخَشِیَ الرَّحْمَن بِالْغَیْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ کَرِیمٍ (11) تو فقط کسى را انذار مى‏کنى که از این یادآورى (الهى) پیروى کند و از خداوندرحمان در نهان بترسد; چنین کسى را به آمرزش و پاداشى پرارزش بشارت ده! (11) 

 وَمَا تَأْتِیهِم مِّنْ آیَةٍ مِّنْ آیَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا کَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِینَ(46) و هیچ آیه‏اى از آیات پروردگارشان براى آنها نمى‏آید مگر اینکه از آن روى‏گردان مى شوند. (46)

 وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا یَنبَغِی لَهُ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ وَقُرْآنٌ مُّبِینٌ(69) ما هرگز شعر به او ( پیامبر) نیاموختیم، و شایسته او نیست (شاعر باشد); این (کتاب آسمانى) فقط ذکر و قرآن مبین است! (69) لِیُنذِرَ مَن کَانَ حَیّاً وَیَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْکَافِرِینَ(70)‏ تا افرادى را که زنده‏اند بیم دهد (و بر کافران اتمام حجت شود) و فرمان عذاب برآنان مسلم گردد! (70)

سوره صافات

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

فَالتَّالِیَاتِ ذِکْراً (3) و تلاوت‏کنندگان پیاپى آیات الهى... (3)

فَکَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ(170)(اما هنگامى که این کتاب بزرگ آسمانى بر آنها نازل شد،) به آن کافر شدند; ولى بزودى (نتیجه کار خود را) خواهند دانست! (170) 

سوره ص

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

ص وَالْقُرْآنِ ذِی الذِّکْرِ(1) ص، سوگند به قرآنى که داراى ذکر است (که این کتاب، معجزه الهى است). (1)

 أَأُنزِلَ عَلَیْهِ الذِّکْرُ مِن بَیْنِنَا بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ مِّن ذِکْرِی بَلْ لَمَّا یَذُوقُوا عَذَابِ(8) آیا از میان همه ما، قرآن تنها بر او ( محمد) نازل شده؟!» آنها در حقیقت در اصل وحى من تردید دارند، بلکه آنان هنوز عذاب الهى را نچشیده‏اند (که این چنین گستاخانه سخن مى‏گویند)! (8) 

کِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَیْکَ مُبَارَکٌ لِّیَدَّبَّرُوا آیَاتِهِ وَلِیَتَذَکَّرَ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ(29) این کتابى است پربرکت که بر تو نازل کرده‏ایم تا در آیات آن تدبر کنند وخردمندان متذکر شوند! (29) 

إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ(87) این (قرآن) تذکرى براى همه جهانیان است; (87) وَلَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حِینٍ(88) و خبر آن را بعد از مدتى مى‏شنوید! (88)

سوره زمر

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

تَنزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ(1) این کتابى است که از سوى خداوند عزیز و حکیم نازل شده است. (1) إِنَّا أَنزَلْنَا إِلَیْکَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصاً لَّهُ الدِّینَ(2) ما این کتاب را بحق بر تو نازل کردیم; پس خدا را پرستش کن و دین خود را براى اوخالص گردان! (2)

 اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِیثِ کِتَاباً مُّتَشَابِهاً مَّثَانِیَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِینُ جُلُودُهُمْ وَقُلُوبُهُمْ إِلَى ذِکْرِ اللَّهِ ذَلِکَ هُدَى اللَّهِ یَهْدِی بِهِ مَنْ یَشَاءُ وَمَن یُضْلِلْ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ(23) خداوند بهترین سخن را نازل کرده، کتابى که آیاتش (در لطف و زیبایى و عمق ومحتوا) همانند یکدیگر است; آیاتى مکرر دارد (با تکرارى شوق‏انگیز) که از شنیدن آیاتش لرزه بر اندام کسانى که از پروردگارشان مى‏ترسند مى‏افتد; سپس برون و درونشان نرم و متوجه ذکر خدا مى‏شود; این هدایت الهى است که هر کس را بخواهد با آن راهنمایى مى‏کند; و هر کس را خداوند گمراه سازد، راهنمایى براى او نخواهد بود! (23) 

وَلَقَدْ ضَرَبْنَا لِلنَّاسِ فِی هَذَا الْقُرْآنِ مِن کُلِّ مَثَلٍ لَّعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ(27) ما براى مردم در این قرآن از هر نوع مثلى زدیم، شاید متذکر شوند. (27) قُرآناً عَرَبِیّاً غَیْرَ ذِی عِوَجٍ لَّعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ(28) قرآنى است فصیح و خالى از هر گونه کجى و نادرستى، شاید آنان پرهیزگارى پیشه کنند! (28)

 إِنَّا أَنزَلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ فَمَن ِاهْتَدَى فَلِنَفْسِهِ وَمَن ضَلَّ فَإِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا وَمَاأَنتَ عَلَیْهِم بِوَکِیلٍ(41) ما این کتاب (آسمانى) را براى مردم بحق بر تو نازل کردیم; هر کس هدایت را پذیردبه نفع خود اوست; و هر کس گمراهى را برگزیند، تنها به زیان خود گمراه مى‏گردد; و تومامور اجبار آنها به هدایت نیستى. (41)

وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَیْکُم مِّن رَّبِّکُم مِّن قَبْلِأَن یَأْتِیَکُمُ العَذَابُ بَغْتَةً وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ(55) و از بهترین دستورهائى که از سوى پروردگارتان بر شما نازل شده پیروى کنید پیش ازآنکه عذاب (الهى) ناگهان به سراغ شما آید در حالى که از آن خبر ندارید!» (55) أَن تَقُولَ نَفْسٌ یَا حَسْرَتَى علَى مَا فَرَّطتُ فِی جَنبِ اللَّهِ وَإِن کُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِینَ(56)‏ (این دستورها براى آن است که) مبادا کسى روز قیامت بگوید: «افسوس بر من ازکوتاهیهایى که در اطاعت فرمان خدا کردم و از مسخره‏کنندگان (آیات او) بودم!» (56)

بَلَى قَدْ جَاءتْکَ آیَاتِی فَکَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَکْبَرْتَ وَکُنتَ مِنَ الْکَافِرِینَ(59) آرى، آیات من به سراغ تو آمد، اما آن را تکذیب کردى و تکبر نمودى و از کافرانبودى! (59)

 لَهُ مَقَالِیدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِ اللَّهِ أُوْلَئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ(63) کلیدهاى آسمانها و زمین از آن اوست; و کسانى که به آیات خداوند کافر شدندزیانکارانند. (63)

 وَسِیقَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ زُمَراً حَتَّى إِذَاجَاؤُوهَا فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْیَأْتِکُمْ رُسُلٌ مِّنکُمْ یَتْلُونَ عَلَیْکُمْ آیَاتِ رَبِّکُمْ وَیُنذِرُونَکُمْ لِقَاء یَوْمِکُمْ هَذَا قَالُوا بَلَى وَلَکِنْ حَقَّت ْکَلِمَةُ الْعَذَابِ عَلَى الْکَافِرِینَ(71) و کسانى که کافر شدند گروه گروه به سوى جهنم رانده مى‏شوند; وقتى به دوزخ مى‏رسند، درهاى آن گشوده مى‏شود و نگهبانان دوزخ به آنها مى‏گویند: «آیا رسولانى ازمیان شما به سویتان نیامدند که آیات پروردگارتان را براى شما بخوانند و از ملاقات این روز شما را بر حذر دارند؟!» مى‏گویند: «آرى، (پیامبران آمدند و آیات الهى را برما خواندند، و ما مخالفت کردیم!) ولى فرمان عذاب الهى بر کافران مسلم شده است. (71) 

سوره غافر

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده ومهربان

حم (1) تَنزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ (2) حم. (1) این کتابى است که از سوى خداوند قادر و دانا نازل شده است. (2)

مَا یُجَادِلُ فِی آیَاتِ اللَّهِ إِلَّا الَّذِینَ کَفَرُوا فَلَا یَغْرُرْکَ تَقَلُّبُهُمْ فِی الْبِلَادِ (4) تنها کسانى که در آیات ما مجادله مى‏کنند که (از روى عناد) کافر شده‏اند; پس مبادا رفت و آمد آنان در شهرها (و قدرت‏نمایى آنان) تو را بفریبد! (4) 

 الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِ اللَّهِ بِغَیْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ کَبُرَمَقْتاً عِندَ اللَّهِ وَعِندَ الَّذِینَ آمَنُوا کَذَلِکَ یَطْبَعُاللَّهُ عَلَى کُلِّ قَلْبِ مُتَکَبِّرٍ جَبَّارٍ (35) همانها که در آیات خدا بى‏آنکه دلیلى برایشان آمده باشد به مجادله برمى‏خیزند; (این کارشان) خشم عظیمى نزد خداوند و نزد آنان که ایمان آورده‏اند به بار مى‏آورد; این گونه خداوند بر دل هر متکبر جبارى مهر مى‏نهد!» (35)

إِنَّ الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِ اللَّهِ بِغَیْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ إِن فِی صُدُورِهِمْ إِلَّا کِبْرٌ مَّا هُم بِبَالِغِیه ِفَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ(56) کسانى که در آیات خداوند بدون دلیلى که براى آنها آمده باشد ستیزه‏جویى مى‏کنند،در سینه‏هایشان فقط تکبر (و غرور) است، و هرگز به خواسته خود نخواهند رسید، پس به خدا پناه بر که او شنوا و بیناست! (56)

کَذَلِکَ یُؤْفَکُ الَّذِینَ کَانُوا بِآیَاتِ اللَّهِ یَجْحَدُونَ(63) اینچنین کسانى که آیات خدا را انکار مى‏کردند (از راه راست) منحرف مى‏شوند! (63)

 أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِ اللَّهِ أَنَّى یُصْرَفُونَ(69) آیا ندیدى کسانى را که در آیات خدا مجادله مى‏کنند، چگونه از راه حق منحرف مىشوند؟! (69) الَّذِینَ کَذَّبُوا بِالْکِتَابِ وَبِمَا أَرْسَلْنَا بِهِ رُسُلَنَا فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ(70) همان کسانى که کتاب (آسمانى) و آنچه رسولان خود را بدان فرستاده‏ایم تکذیب کردند; اما بزودى (نتیجه کار خود را) مى‏دانند! (70) 

وَیُرِیکُمْ آیَاتِهِ فَأَیَّ آیَاتِ اللَّهِ تُنکِرُونَ(81) او آیاتش را همواره به شما نشان مى‏دهد; پس کدام یک از آیات او را انکارمى‏کنید؟! (81)

 سوره فصلت

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

حم(1) تَنزِیلٌ مِّنَ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ(2) حم (1) این کتابى است که از سوى خداوند رحمان و رحیم نازل شده است; (2) کِتَابٌ فُصِّلَتْ آیَاتُهُ قُرْآناً عَرَبِیّاً لِّقَوْمٍ یَعْلَمُونَ(3) کتابى که آیاتش هر مطلبى را در جاى خود بازگو کرده، در حالى که فصیح و گویاست براى جمعیتى که آگاهند! (3) بَشِیراً وَنَذِیراً فَأَعْرَضَ أَکْثَرُهُمْ فَهُمْ لَا یَسْمَعُونَ(4) قرآنى که بشارت دهنده و بیم دهنده است; ولى بیشتر آنان روى گردان شدند; از اینرو چیزى نمى‏شنوند! (4) 

 وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لَا تَسْمَعُوا لِهَذَا الْقُرْآنِ وَالْغَوْا فِیهِ لَعَلَّکُمْ تَغْلِبُونَ(26) کافران گفتند: «گوش به این قرآن فراندهید; و به هنگام تلاوت آن جنجال کنید، شایدپیروز شوید!» (26)

 ذَلِکَ جَزَاء أَعْدَاء اللَّهِ النَّارُ لَهُمْ فِیهَا دَارُ الْخُلْدِ جَزَاء بِمَا کَانُوا بِآیَاتِنَا یَجْحَدُونَ(28) این آتش کیفر دشمنان خدا است، سراى جاویدشان در آن خواهد بود، کیفرى است بخاطراینکه آیات ما را انکار مى‏کردند. (28)

 إِنَّ الَّذِینَ یُلْحِدُونَ فِی آیَاتِنَا لَا یَخْفَوْنَ عَلَیْنَاأَفَمَن یُلْقَى فِی النَّارِ خَیْرٌ أَم مَّن یَأْتِی آمِناً یَوْمَالْقِیَامَةِ اعْمَلُوا مَا شِئْتُمْ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ(40) کسانى که آیات ما را تحریف مى‏کنند بر ما پوشیده نخواهند بود! آیا کسى که در آتش افکنده مى‏شود بهتر است یا کسى که در نهایت امن و امان در قیامت به عرصه محشرمى‏آید؟! هر کارى مى‏خواهید بکنید، او به آنچه انجام مى‏دهید بیناست! (40) إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِالذِّکْرِ لَمَّا جَاءهُمْ وَإِنَّهُ لَکِتَابٌ عَزِیزٌ(41) کسانى که به این ذکر ( قرآن) هنگامى که به سراغشان آمد کافر شدند (نیز بر مامخفى نخواهد ماند)! و این کتابى است قطعا شکست ناپذیر... (41) لَا یَأْتِیهِ الْبَاطِلُ مِن بَیْنِ یَدَیْهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِ تَنزِیلٌ مِّنْ حَکِیمٍ حَمِیدٍ(42) که هیچ گونه باطلى، نه از پیش رو و نه از پشت سر، به سراغ آن نمى‏آید; چرا که ازسوى خداوند حکیم و شایسته ستایش نازل شده است! (42)

وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآناً أَعْجَمِیّاً لَّقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آیَاتُهُ أَأَعْجَمِیٌّ وَعَرَبِیٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذِینَ آمَنُوا هُدًىوَشِفَاء وَالَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ فِی آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَهُوَعَلَیْهِمْ عَمًى أُوْلَئِکَ یُنَادَوْنَ مِن مَّکَانٍ بَعِیدٍ(44) هرگاه آن را قرآنى عجمى قرار مى‏دادیم حتما مى‏گفتند: «چرا آیاتش روشن نیست؟! قرآن عجمى از پیغمبرى عربى؟!» بگو: «این (کتاب) براى کسانى که ایمان آورده‏اندهدایت و درمان است; ولى کسانى که ایمان نمى‏آورند، در گوشهایشان سنگینى است و گویى نابینا هستند و آن را نمى‏بینند; آنها (همچون کسانى هستند که گوئى) از راه دور صدازده مى‏شوند!» (44) 

قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِن کَانَ مِنْ عِندِ اللَّهِ ثُمَّ کَفَرْتُم بِهِ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ هُوَ فِی شِقَاقٍ بَعِیدٍ(52) بگو: «به من خبر دهید اگر این قرآن از سوى خداوند باشد و شما به آن کافر شوید،چه کسى گمراهتر خواهد بود از کسى که در مخالفت شدیدى قرار دارد؟! (52) 

سوره شورا

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

 وَکَذَلِکَ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ قُرْآناً عَرَبِیّاً لِّتُنذِرَ أُمَّالْقُرَى وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنذِرَ یَوْمَ الْجَمْعِ لَا رَیْبَ فِیه ِفَرِیقٌ فِی الْجَنَّةِ وَفَرِیقٌ فِی السَّعِیرِ(7) و این گونه قرآنى عربى ( فصیح و گویا) را بر تو وحى کردیم تا «ام‏القرى‏» ( مکه) و مردم پیرامون آن را انذار کنى و آنها را از روزى که همه خلایق در آن روز جمع مى‏شوند و شک و تردید در آن نیست بترسانى; گروهى در بهشتند و گروهى در آتش سوزان! (7) 

فَلِذَلِکَ فَادْعُ وَاسْتَقِمْ کَمَا أُمِرْتَ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءهُمْ وَقُلْ آمَنتُ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ مِن کِتَابٍ وَأُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَیْنَکُمُ اللَّهُ رَبُّنَا وَرَبُّکُمْ لَنَا أَعْمَالُنَاوَلَکُمْ أَعْمَالُکُمْ لَا حُجَّةَ بَیْنَنَا وَبَیْنَکُمُ اللَّهُ یَجْمَعُ بَیْنَنَا وَإِلَیْهِ الْمَصِیرُ(15)‏ پس به همین خاطر تو نیز آنان را به سوى این آیین واحد الهى دعوت کن و آنچنان که مامور شده‏اى استقامت نما، و از هوى و هوسهاى آنان پیروى مکن، و بگو: «به هر کتابىکه خدا نازل کرده ایمان آورده‏ام و مامورم در میان شما عدالت کنم; خداوند پروردگارما و شماست; نتیجه اعمال ما از آن ما است و نتیجه اعمال شما از آن شما، خصومت شخصى در میان ما نیست; و خداوند ما و شما را در یکجا جمع مى‏کند، و بازگشت (همه) به سوى اوست!» (15)

 اللَّهُ الَّذِی أَنزَلَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ وَالْمِیزَانَ وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّ السَّاعَةَ قَرِیبٌ(17) خداوند کسى است که کتاب را بحق نازل کرد و میزان (سنجش حق و باطل و خبر قیامت) را نیز; تو چه مى‏دانى شاید ساعت (قیام قیامت) نزدیک باشد! (17)

وَکَذَلِکَ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ رُوحاً مِّنْ أَمْرِنَا مَا کُنتَ تَدْرِی مَاالْکِتَابُ وَلَا الْإِیمَانُ وَلَکِن جَعَلْنَاهُ نُوراً نَّهْدِی بِه ِمَنْ نَّشَاء مِنْ عِبَادِنَا وَإِنَّکَ لَتَهْدِی إِلَى صِرَاط ٍمُّسْتَقِیمٍ(52) همان گونه (که بر پیامبران پیشین وحى فرستادیم) بر تو نیز روحى را بفرمان خودوحى کردیم; تو پیش از این نمى‏دانستى کتاب و ایمان چیست (و از محتواى قرآن آگاه نبودى); ولى ما آن را نورى قرار دادیم که بوسیله آن هر کس از بندگان خویش رابخواهیم هدایت مى‏کنیم; و تو مسلما به سوى راه راست هدایت مى‏کنى. (52) 

سوره زخرف

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

حم (1) وَالْکِتَابِ الْمُبِینِ (2) حم. (1) سوگند به کتاب مبین (و روشنگر)، (2) إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآناً عَرَبِیّاً لَّعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ (3) که ما آن را قرآنى فصیح و عربى قرار دادیم، شاید شما (آن را) درک کنید! (3) وَإِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتَابِ لَدَیْنَا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ (4) و آن در «ام‏الکتاب‏» ( لوح محفوظ) نزد ما بلندپایه و استوار است! (4) أَفَنَضْرِبُ عَنکُمُ الذِّکْرَ صَفْحاً أَن کُنتُمْ قَوْماً مُّسْرِفِینَ (5) آیا این ذکر ( قرآن) را از شما بازگیریم بخاطر اینکه قومى اسرافکارید؟! (5) 

 وَقَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ هَذَا الْقُرْآنُ عَلَى رَجُلٍ مِّنَ الْقَرْیَتَیْنِ عَظِیمٍ (31) و گفتند: «چرا این قرآن بر مرد بزرگ (و ثروتمندى) از این دو شهر (مکه و طائف) ناز ل نشده است؟!» (31)

 الَّذِینَ آمَنُوا بِآیَاتِنَا وَکَانُوا مُسْلِمِینَ (69) همان کسانى که به آیات ما ایمان آوردند و تسلیم بودند. (69) ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنتُمْ وَأَزْوَاجُکُمْ تُحْبَرُونَ (70)(به آنها خطاب مى‏شود:) شما و همسرانتان در نهایت شادمانى وارد بهشت شوید! (70) 

 سوره دخان

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

حم (1) وَالْکِتَابِ الْمُبِینِ (2) حم (1) سوگند به این کتاب روشنگر، (2) إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةٍ مُّبَارَکَةٍ إِنَّا کُنَّا مُنذِرِینَ (3) که ما آن را در شبى پر برکت نازل کردیم; ما همواره انذارکننده بوده‏ایم! (3) فِیهَا یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ (4) در آن شب هر امرى بر اساس حکمت (الهى) تدبیر و جدا مى‏گردد. (4) أَمْراً مِّنْ عِندِنَا إِنَّا کُنَّا مُرْسِلِینَ(5)(آرى، نزول قرآن) فرمانى بود از سوى ما; ما (محمد (ص) را) فرستادیم! (5) رَحْمَةً مِّن رَّبِّکَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ(6) اینها همه بخاطر رحمتى است از سوى پروردگارت، که شنونده و داناست! (6) 

فَإِنَّمَا یَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِکَ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ(58) ما آن ( قرآن) را بر زبان تو آسان ساختیم، شاید آنان متذکر شوند! (58)

سوره جاثیه

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

حم (1) تَنزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ (2) حم (1) این کتاب از سوى خداوند عزیز و حکیم نازل شده است! (2)

تِلْکَ آیَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَیْکَ بِالْحَقِّ فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَ اللَّهِ وَآیَاتِهِ یُؤْمِنُونَ (6) اینها آیات خداوند است که ما آن را بحق بر تو تلاوت مى‏کنیم; اگر آنها به این آیات ایمان نیاورند، به کدام سخن بعد از سخن خدا و آیاتش ایمان مى‏آورند؟! (6)

 وَیْلٌ لِّکُلِّ أَفَّاکٍ أَثِیمٍ (7) واى بر هر دروغگوى گنهکار... (7) یَسْمَعُ آیَاتِ اللَّهِ تُتْلَى عَلَیْهِ ثُمَّ یُصِرُّ مُسْتَکْبِراً کَأَن لَّمْ یَسْمَعْهَا فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ (8) که پیوسته آیات خدا را مى‏شنود که بر او تلاوت مى‏شود، اما از روى تکبر اصرار برمخالفت دارد; گویى اصلا آن را هیچ نشنیده است; چنین کسى را به عذابى دردناک بشارت ده! (8) وَإِذَا عَلِمَ مِنْ آیَاتِنَا شَیْئاً اتَّخَذَهَا هُزُواً أُوْلَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِینٌ (9) و هرگاه از بعضى آیات ما آگاه شود، آن را به باد استهزا مى‏گیرد; براى آنان عذاب خوارکننده‏اى است! (9) 

 هَذَا هُدًى وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذَابٌ مَّن رِّجْزٍ أَلِیمٌ(11) این (قرآن) مایه هدایت است، و کسانى که به آیات پروردگارشان کافر شدند، عذابى سخت و دردناک دارند! (11) 

 هَذَا بَصَائِرُ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِّقَوْمِ یُوقِنُونَ(20) این (قرآن و شریعت آسمانى) وسایل بینایى و مایه هدایت و رحمت است براى مردمى که (به آن) یقین دارند! (20)

وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِم ْآیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ مَّا کَانَ حُجَّتَهُمْ إِلَّا أَنقَالُوا ائْتُوا بِآبَائِنَا إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ(25) و هنگامى که آیات روشن ما بر آنها خوانده مى‏شود، دلیلى در برابر آن ندارند جزاینکه مى‏گویند: «اگر راست مى‏گویید پدران ما را (زنده کنید) و بیاورید (تا گواهى دهند)!» (25) 

وَأَمَّا الَّذِینَ کَفَرُوا أَفَلَمْ تَکُنْ آیَاتِی تُتْلَى عَلَیْکُمْ فَاسْتَکْبَرْتُمْ وَکُنتُمْ قَوْماً مُّجْرِمِینَ(31) اما کسانى که کافر شدند (به آنها گفته مى‏شود:) مگر آیات من بر شما خوانده نمى‏شد و شما استکبار کردید و قوم مجرمى بودید؟! (31)

وَقِیلَ الْیَوْمَ نَنسَاکُمْ کَمَا نَسِیتُمْ لِقَاء یَوْمِکُمْ هَذَا وَمَأْوَاکُمْ النَّارُ وَمَا لَکُم مِّن نَّاصِرِینَ(34) و به آنها گفته مى‏شود: «امروز شما را فراموش مى‏کنیم همان‏گونه که شما دیدارامروزتان را فراموش کردید; و جایگاه شما دوزخ است و هیچ یاورى ندارید! (34) ذَلِکُم بِأَنَّکُمُ اتَّخَذْتُمْ آیَاتِ اللَّهِ هُزُواً وَغَرَّتْکُم ُالْحَیَاةُ الدُّنْیَا فَالْیَوْمَ لَا یُخْرَجُونَ مِنْهَا وَلَا هُمْ یُسْتَعْتَبُونَ(35) این بخاطر آن است که شما آیات خدا را به مسخره گرفتید و زندگى دنیا شما را فریبداد امروز نه آنان را از دوزخ بیرون مى‏آورند، و نه هیچ‏گونه عذرى از آنهاپذیرفته مى‏شود! (35)

 سوره احقاف

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

حم (1) تَنْزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ (2) حم (1) این کتاب از سوى خداوند عزیز و حکیم نازل شده است! (2)

 وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءهُمْ هَذَا سِحْرٌ مُّبِینٌ (7) هنگامى که آیات روشن ما بر آنان خوانده مى‏شود، کافران در برابر حقى که براى آنها آمده مى‏گویند: «این سحرى آشکار است!» (7) أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ إِنِ افْتَرَیْتُهُ فَلَا تَمْلِکُونَلِی مِنَ اللَّهِ شَیْئاً هُوَ أَعْلَمُ بِمَا تُفِیضُونَ فِیهِ کَفَى بِهِ شَهِیداً بَیْنِی وَبَیْنَکُمْ وَهُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ (8) بلکه مى‏گویند: «این آیات را بر خدا افترا بسته است!» بگو: «اگر من آن را بدروغ به خدا نسبت داده باشم (لازم است مرا رسوا کند و) شما نمى‏توانید در برابر خداونداز من دفاع کنید! او کارهایى را که شما در آن وارد مى‏شوید بهتر مى‏داند; همین بسکه خداوند گواه میان من و شما باشد; و او آمرزنده و مهربان است!» (8)

 قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِن کَانَ مِنْ عِندِ اللَّهِ وَکَفَرْتُم بِهِ وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِّن بَنِیإِسْرَائِیلَ عَلَى مِثْلِهِ فَآمَنَ وَاسْتَکْبَرْتُمْ إِنَّ اللَّهَ لَایَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ (10) بگو: «به من خبر دهید اگر این قرآن از سوى خدا باشد و شما به آن کافر شوید، درحالى که شاهدى از بنى اسرائیل بر آن شهادت دهد، و او ایمان آورد و شما استکبار کنید (چه کسى گمراهتر از شما خواهد بود)؟! خداوند گروه ستمگر را هدایت نمى‏کند!» (10) 

 وَإِذْ صَرَفْنَا إِلَیْکَ نَفَراً مِّنَ الْجِنِّ یَسْتَمِعُونَ الْقُرْآنَ فَلَمَّا حَضَرُوهُ قَالُوا أَنصِتُوا فَلَمَّا قُضِیَ وَلَّوْا إِلَى قَوْمِهِم مُّنذِرِینَ(29)(به یاد آور) هنگامى که گروهى از جن را به سوى تو متوجه ساختیم که قرآن رابشنوند; وقتى حضور یافتند به یکدیگر گفتند: «خاموش باشید و بشنوید!» و هنگامى که پایان گرفت، به سوى قوم خود بازگشتند و آنها را بیم دادند! (29) قَالُوا یَا قَوْمَنَا إِنَّا سَمِعْنَا کِتَاباً أُنزِلَ مِن بَعْدِمُوسَى مُصَدِّقاً لِّمَا بَیْنَ یَدَیْهِ یَهْدِی إِلَى الْحَقِّ وَإِلَىطَرِیقٍ مُّسْتَقِیمٍ(30) گفتند: «اى قوم ما! ما کتابى را شنیدیم که بعد از موسى نازل شده، هماهنگ بانشانه‏هاى کتابهاى پیش از آن، که به سوى حق و راه راست هدایت مى‏کند. (30) 

سوره محمد

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَآمَنُوا بِمَا نُزِّل َعَلَى مُحَمَّدٍ وَهُوَ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ کَفَّرَ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَأَصْلَحَ بَالَهُمْ (2) و کسانى که ایمان آوردند و کارهاى شایسته انجام دادند و به آنچه بر محمد (ص) نازل شده -و همه حق است و از سوى پروردگارشان- نیز ایمان آوردند، خداوند گناهانشانرا مى‏بخشد و کارشان را اصلاح مى‏کند! (2)

ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ کَرِهُوا مَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ (9) این بخاطر آن است که از آنچه خداوند نازل کرده کراهت داشتند; از این رو خدااعمالشان را حبط و نابود کرد! (9)

وَیَقُولُ الَّذِین َآمَنُوا لَوْلَا نُزِّلَتْ سُورَةٌ فَإِذَا أُنزِلَتْ سُورَةٌ مُّحْکَمَةٌوَذُکِرَ فِیهَا الْقِتَالُ رَأَیْتَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَض ٌیَنظُرُونَ إِلَیْکَ نَظَرَ الْمَغْشِیِّ عَلَیْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَأَوْلَى لَهُمْ (20) کسانى که ایمان آورده‏اند مى‏گویند: «چرا سوره‏اى نازل نمى‏شود (که در آن فرمان جهاد باشد)؟ !» اما هنگامى که سوره واضح و روشنى نازل مى‏گردد که در آن سخنى از جنگ است، منافقان بیماردل را مى‏بینى که همچون کسى که در آستانه مرگ قرار گرفته به تونگاه مى‏کنند; پس مرگ و نابودى براى آنان سزاوارتر است! (20) 

 أَفَلَا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا(24) آیا آنها در قرآن تدبر نمى‏کنند، یا بر دلهایشان قفل نهاده شده است؟! (24) 

 سوره ق

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِیدِ(1) ق، سوگند به قرآن مجید (که قیامت و رستاخیز حق است)! (1) 

 نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَقُولُونَ وَمَا أَنتَ عَلَیْهِم بِجَبَّارٍ فَذَکِّرْ بِالْقُرْآنِ مَن یَخَافُ وَعِیدِ(45) ما به آنچه آنها مى‏گویند آگاهتریم، و تو مامور به اجبار آنها (به ایمان) نیستى; پس بوسیله قرآن، کسانى را که از عذاب من مى‏ترسند متذکر ساز (وظیفه تو همین است (45) 

سوره طور

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

 أَمْ یَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَل لَّا یُؤْمِنُونَ(33) یا مى‏گویند: «قرآن را به خدا افترا بسته‏»، ولى آنان ایمان ندارند. (33) فَلْیَأْتُوا بِحَدِیثٍ مِّثْلِهِ إِن کَانُوا صَادِقِینَ(34) اگر راست مى‏گویند سخنى همانند آن بیاورند! (34)

سوره قمر

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَکَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءهُمْ وَکُلُّ أَمْرٍ مُّسْتَقِرٌّ(3) آنها (آیات خدا را) تکذیب کردند و از هواى نفسشان پیروى نمودند; و هر امرى قرارگاهى دارد! (3) 

حِکْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ(5) این آیات، حکمت بالغه الهى است; اما انذارها (براى افرادلجوج) فایده نمى‏دهد! (5)

وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّکِرٍ(17) ما قرآن را براى تذکر آسان ساختیم; آیا کسى هست که متذکرشود؟! (17) 

 وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّکِرٍ(22) ما قرآن را براى تذکر آسان ساختیم; آیا کسى هست که متذکرشود! (22)

 وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّکِرٍ(32) ما قرآن را براى یادآورى آسان ساختیم; آیا کسى هست که متذکر شود؟! (32)

وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّکِرٍ(40) ما قرآن را براى یادآورى آسان ساختیم; آیا کسى هست که متذکر شود؟! (40) 

 سوره الرحمن

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

الرَّحْمَنُ (1) خداوند رحمان، (1) عَلَّمَ الْقُرْآنَ (2) قرآن را تعلیم فرمود، (2) 

سوره واقعه

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

 فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ(75) سوگند به جایگاه ستارگان (و محل طلوع و غروب آنها)! (75) وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ(76)‏ و این سوگندى است بسیار بزرگ، اگر بدانید! (76) ‏ إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ(77) که آن، قرآن کریمى است، (77) فِی کِتَابٍ مَّکْنُونٍ(78) که در کتاب محفوظى جاى دارد، (78) لَّا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ(79) و جز پاکان نمى‏توانند به آن دست زنند ( دست یابند). (79) تَنزِیلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِینَ(80) آن از سوى پروردگار عالمیان نازل شده; (80) أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ(81) آیا این سخن را ( این قرآن را با اوصافى که گفته شد) سست وکوچک مى‏شمرید، (81) وَتَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ(82) و به جاى شکر روزیهایى که به شما داده شده آن را تکذیب مى‏کنید؟! (82)

سوره حدید

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

هُوَ الَّذِی یُنَزِّلُ عَلَى عَبْدِهِ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ لِیُخْرِجَکُممِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَإِنَّ اللَّهَ بِکُمْ لَرَؤُوفٌ رَّحِیمٌ (9) او کسى است که آیات روشنى بر بنده‏اش ( محمد) نازل مى‏کندتا شما را از تاریکیها به سوى نور برد; و خداوند نسبت به شما مهربان و رحیم است. (9) 

أَلَمْ یَأْنِ لِلَّذِینَ آمَنُوا أَن تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلَا یَکُونُوا کَالَّذِینَ أُوتُواالْکِتَابَ مِن قَبْلُ فَطَالَ عَلَیْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَکَثِیرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ (16) آیا وقت آن نرسیده است که دلهاى مؤمنان در برابر ذکر خدا وآنچه از حق نازل کرده است خاشع گردد؟! و مانند کسانى نباشند که در گذشته به آنهاکتاب آسمانى داده شد، سپس زمانى طولانى بر آنها گذشت و قلبهایشان قساوت پیدا کرد; وبسیارى از آنها گنهکارند! (16)

وَالَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ أُوْلَئِکَ هُمُ الصِّدِّیقُونَ وَالشُّهَدَاء عِندَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَنُورُهُمْ وَالَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ الْجَحِیمِ (19) کسانى که به خدا و رسولانش ایمان آوردند، آنها صدیقین وشهدا نزد پروردگارشانند; براى آنان است پاداش (اعمال)شان و نور (ایمان)شان; و کسانىکه کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند، آنها دوزخیانند. (19)

لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَیِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُم ُالْکِتَابَ وَالْمِیزَانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنزَلْنَاالْحَدِیدَ فِیهِ بَأْسٌ شَدِیدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِیَعْلَمَاللَّهُ مَن یَنصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَیْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِی ٌّعَزِیزٌ (25) ما رسولان خود را با دلایل روشن فرستادیم، و با آنها کتاب (آسمانى) و میزان (شناسایى حق از باطل و قوانین عادلانه) نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند; و آهن را نازل کردیم که در آن نیروى شدید و منافعى براى مردم است،تا خداوند بداند چه کسى او و رسولانش را یارى مى‏کند بى‏آنکه او را ببینند; خداوندقوى و شکست‏ناپذیر است! (25) 

 سوره مجادله

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

إِن َّالَّذِینَ یُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ کُبِتُوا کَمَا کُبِتَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ وَقَدْ أَنزَلْنَا آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ وَلِلْکَافِرِینَ عَذَابٌ مُّهِینٌ (5)« کسانى که با خدا و رسولش دشمنى مى‏کنند خوار و ذلیل شدندآن‏گونه که پیشینیان خوار و ذلیل شدند; ما آیات روشنى نازل کردیم، و براى کافران عذاب خوارکننده‏اى است... (5)

 سوره حشر

 بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان 

 لَوْ أَنزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَّرَأَیْتَهُ خَاشِعاً مُّتَصَدِّعاً مِّنْ خَشْیَةِ اللَّهِ وَتِلْکَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ (21) اگر این قرآن را بر کوهى نازل مى‏کردیم، مى‏دیدى که در برابر آن خاشع مى‏شود و از خوف خدا مى‏شکافد! اینها مثالهایى است که براى مردم مى‏زنیم، شاید در آن بیندیشید! (21) 

 سوره ممتحنه

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَاتَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَعَدُوَّکُمْ أَوْلِیَاء تُلْقُونَ إِلَیْهِم بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ کَفَرُوا بِمَا جَاءکُم مِّنَ الْحَقِّ یُخْرِجُون َالرَّسُولَ وَإِیَّاکُمْ أَن تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّکُمْ إِن کُنتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَاداً فِی سَبِیلِی وَابْتِغَاء مَرْضَاتِی تُسِرُّونَ إِلَیْهِم بِالْمَوَدَّةِ وَأَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَیْتُمْ وَمَاأَعْلَنتُمْ وَمَن یَفْعَلْهُ مِنکُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاء السَّبِیلِ (1) اى کسانى که ایمان آورده‏اید! دشمن من و دشمن خودتان رادوست نگیرید! شما نسبت به آنان اظهار محبت مى‏کنید، در حالى که آنها به آنچه از حق براى شما آمده کافر شده‏اند و رسول الله و شما را به خاطر ایمان به خداوندى که پروردگار همه شماست از شهر و دیارتان بیرون مى‏رانند; اگر شما براى جهاد در راه من و جلب خشنودیم هجرت کرده‏اید; (پیوند دوستى با آنان برقرار نسازید!) شما مخفیانه باآنها رابطه دوستى برقرار مى‏کنید در حالى که من به آنچه پنهان یا آشکار مى‏سازید ازهمه داناترم! و هر کس از شما چنین کارى کند، از راه راست گمراه شده است! (1) 

سوره صف

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَإِذْ قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُم مُّصَدِّقاً لِّمَا بَیْنَ یَدَیَّ مِن َالتَّوْرَاةِ وَمُبَشِّراً بِرَسُولٍ یَأْتِی مِن بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءهُم بِالْبَیِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُّبِینٌ(6) و (به یاد آورید) هنگامى را که عیسى بن مریم گفت: «اى بنى اسرائیل! من فرستاده خدا به سوى شما هستم در حالى که تصدیق‏کننده کتابى که قبل ازمن فرستاده شده ( تورات) مى‏باشم، و بشارت‏دهنده به رسولى که بعد از من مى‏آید ونام او احمد است!» هنگامى که او ( احمد) با معجزات و دلایل روشن به سراغ آنان آمد،گفتند: «این سحرى است آشکار»! (6)

 

سوره جمعه

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولاً مِّنْهُمْ یَتْلُوعَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَإِن کَانُوا مِن قَبْلُ لَفِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ(2) و کسى است که در میان جمعیت درس نخوانده رسولى از خودشان برانگیخت که آیاتش را بر آنها مى‏خواند و آنها را تزکیه مى‏کند و به آنان کتاب(قرآن) و حکمت مى‏آموزد هر چند پیش از آن در گمراهى آشکارى بودند! (2) 

مَثَلُ الَّذِینَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ یَحْمِلُوهَاکَمَثَلِ الْحِمَارِ یَحْمِلُ أَسْفَاراً بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْم ِالَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ لَا یَهْدِی الْقَوْم َالظَّالِمِینَ(5) کسانى که مکلف به تورات شدند ولى حق آن را ادا نکردند،مانند درازگوشى هستند که کتابهایى حمل مى‏کند، (آن را بر دوش مى‏کشد اما چیزى از آن نمى‏فهمد)! گروهى که آیات خدا را انکار کردند مثال بدى دارند، و خداوند قوم ستمگررا هدایت نمى‏کند! (5)

 

سوره تغابن

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

  فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالنُّورِ الَّذِی أَنزَلْنَا وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ(8) حال که چنین است، به خدا و رسول او و نورى که نازل کرده‏ایم ایمان بیاورید; و بدانید خدا به آنچه انجام مى‏دهید آگاه است! (8) 

وَالَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ خَالِدِینَ فِیهَا وَبِئْسَ الْمَصِیرُ(10) اما کسانى که کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند اصحاب دوزخند، جاودانه در آن مى‏مانند، و (سرانجام آنها) سرانجام بدى است! (10) 

 

سوره طلاق

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذَاباً شَدِیداً فَاتَّقُوا اللَّهَ یَا أُوْلِی الْأَلْبَابِ الَّذِینَ آمَنُوا قَدْ أَنزَلَ اللَّهُ إِلَیْکُمْ ذِکْراً (10) خداوند عذاب سختى براى آنها فراهم ساخته; پس از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید اى خردمندانى که ایمان آورده‏اید! (زیرا) خداوند چیزى که مایه تذکر است بر شما نازل کرده; (10) رَّسُولاً یَتْلُو عَلَیْکُمْ آیَاتِ اللَّهِ مُبَیِّنَاتٍ لِّیُخْرِج َالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَمَن یُؤْمِن بِاللَّهِ وَیَعْمَلْ صَالِحاً یُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَداً قَدْأَحْسَنَ اللَّهُ لَهُ رِزْقاً (11) رسولى به سوى شما فرستاده که آیات روشن خدا را بر شماتلاوت مى‏کند تا کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام داده‏اند، ازتاریکیها بسوى نور خارج سازد! و هر کس به خدا ایمان آورده و اعمال صالح انجام دهد،او را در باغهایى از بهشت وارد سازد که از زیر (درختانش) نهرها جارى است، جاودانه در آن مى‏مانند، و خداوند روزى نیکویى براى او قرار داده است! (11)

 

سوره ملک

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

 تَکَادُ تَمَیَّزُ مِنَ الْغَیْظِ کُلَّمَا أُلْقِیَ فِیهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ یَأْتِکُمْ نَذِیرٌ (8) نزدیک است (دوزخ) از شدت غضب پاره پاره شود; هر زمان که گروهى در آن افکنده مى‏شوند، نگهبانان دوزخ از آنها مى‏پرسند: «مگر بیم‏دهنده الهى به سراغ شما نیامد؟!» (8) قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءنَا نَذِیرٌ فَکَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَاللَّهُ مِن شَیْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِی ضَلَالٍ کَبِیرٍ (9) مى‏گویند: «آرى، بیم‏دهنده به سراغ ما آمد، ولى ما او راتکذیب کردیم و گفتیم: خداوند هرگز چیزى نازل نکرده، و شما در گمراهى بزرگى هستید!» (9)

وَلَقَدْ کَذَّبَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ(18) کسانى که پیش از آنان بودند (آیات الهى را) تکذیب کردند،اما (ببین) مجازات من چگونه بود! (18) 

 

سوره قلم

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

 أَن کَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِینَ(14) 

مبادا بخاطر اینکه صاحب مال و فرزندان فراوان است (از اوپیروى کنى)! (14) إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ(15)‏ هنگامى که آیات ما بر او خوانده مى‏شود مى‏گوید: «اینهاافسانه‏هاى خرافى پیشینیان است! (15) سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ(16)(ولى) ما بزودى بر بینى او علامت و داغ ننگ مى‏نهیم! (16) 

فَذَرْنِی وَمَن یُکَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِیثِ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَیْثُ لَا یَعْلَمُونَ(44) اکنون مرا با آنها که این سخن را تکذیب مى‏کنند واگذار! ماآنان را از آنجا که نمى‏دانند به تدریج به سوى عذاب پیش مى‏بریم. (44) وَأُمْلِی لَهُمْ إِنَّ کَیْدِی مَتِینٌ(45) و به آنها مهلت (بازگشت) مى‏دهم; چرا که نقشه‏هاى من محکم و دقیق است! (45)

فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تَکُن کَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَى وَهُوَ مَکْظُومٌ(48) اکنون که چنین است صبر کن و منتظر فرمان پروردگارت باش، ومانند صاحب ماهى ( یونس) مباش (که در تقاضاى مجازات قومش عجله کرد و گرفتار مجازات ترک اولى شد) در آن زمان که با نهایت اندوه خدا را خواند. (48)

وَإِن یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ(51) نزدیک است کافران هنگامى که آیات قرآن را مى‏شنوند باچشم‏زخم خود تو را از بین ببرند، و مى‏گویند: «او دیوانه است!» (51) وَمَا هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ(52) در حالى که این (قرآن) جز مایه بیدارى براى جهانیان نیست! (52)

 

سوره حاقه

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ(38) سوگند به آنچه مى‏بینید، (38) وَمَا لَا تُبْصِرُونَ(39) و آنچه نمى‏بینید، (39) إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ(40) که این قرآن گفتار رسول بزرگوارى است، (40) وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِیلاً مَا تُؤْمِنُونَ(41) و گفته شاعرى نیست، اما کمتر ایمان مى‏آورید! (41) وَلَا بِقَوْلِ کَاهِنٍ قَلِیلاً مَا تَذَکَّرُونَ(42) و نه گفته کاهنى، هر چند کمتر متذکر مى‏شوید! (42) تَنزِیلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِینَ(43) کلامى است که از سوى پروردگار عالمیان نازل شده است! (43) وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِیلِ(44) اگر او سخنى دروغ بر ما مى‏بست، (44) لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِینِ(45) ما او را با قدرت مى‏گرفتیم، (45) ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِینَ(46) سپس رگ قلبش را قطع مى‏کردیم، (46) فَمَا مِنکُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِینَ(47) و هیچ کس از شما نمى‏توانست از (مجازات) او مانع شود! (47) وَإِنَّهُ لَتَذْکِرَةٌ لِّلْمُتَّقِینَ(48) و آن مسلما تذکرى براى پرهیزگاران است! (48) وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنکُم مُّکَذِّبِینَ(49) و ما مى‏دانیم که بعضى از شما (آن را) تکذیب مى‏کنید! (49) وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْکَافِرِینَ(50) و آن مایه حسرت کافران است! (50) وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْیَقِینِ(51) و آن یقین خالص است! (51) فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ(52) حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى! (52)

 

سوره جن

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

قُلْ أُوحِیَ إِلَیَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآناً عَجَباً(1) بگو: به من وحى شده است که جمعى از جن به سخنانم گوش فراداده‏اند، سپس گفته‏اند: «ما قرآن عجیبى شنیده‏ایم... (1) یَهْدِی إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَلَن نُّشْرِکَ بِرَبِّنَا أَحَداً(2) که به راه راست هدایت مى‏کند، پس ما به آن ایمان آورده‏ایم و هرگز کسى را شریک پروردگارمان قرارنمى‏دهیم! (2) وَأَنَّهُ تَعَالَى جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلَا وَلَداً(3) و اینکه بلند است مقام باعظمت پروردگار ما، و او هرگز براى خود همسر و فرزندى انتخاب نکرده است! (3) 

وَأَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَى آمَنَّا بِهِ فَمَن یُؤْمِن بِرَبِّهِ فَلَا یَخَافُ بَخْساً وَلَا رَهَقاً(13)‏ و اینکه ما هنگامى که هدایت قرآن را شنیدیم به آن ایمان آوردیم; و هر کس به پروردگارش ایمان بیاورد، نه از نقصان مى‏ترسد و نه از ظلم! (13) 

 

سوره مزّمِّل

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلاً(2) شب را، جز کمى، بپاخیز! (2) نِصْفَهُ أَوِ انقُصْ مِنْهُ قَلِیلاً(3) نیمى از شب را، یا کمى از آن کم کن، (3) أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلاً(4) یا بر نصف آن بیفزا، و قرآن را با دقت و تامل بخوان; (4)

 إِنَّ رَبَّکَ یَعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ أَدْنَى مِن ثُلُثَیِ اللَّیْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِّنَ الَّذِینَ مَعَکَ وَاللَّه ُیُقَدِّرُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ عَلِمَ أَن لَّن تُحْصُوهُ فَتَابَعَلَیْکُمْ فَاقْرَؤُوا مَا تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنسَیَکُونُ مِنکُم مَّرْضَى وَآخَرُونَ یَضْرِبُونَ فِی الْأَرْضِ یَبْتَغُونَ مِن فَضْلِ اللَّهِ وَآخَرُونَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِاللَّهِ فَاقْرَؤُوا مَا تَیَسَّرَ مِنْهُ وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُواالزَّکَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً وَمَا تُقَدِّمُوالِأَنفُسِکُم مِّنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِندَ اللَّهِ هُوَ خَیْراًوَأَعْظَمَ أَجْراً وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌرَّحِیمٌ(20) پروردگارت مى‏داند که تو و گروهى از آنها که با تو هستندنزدیک دو سوم از شب یا نصف یا ثلث آن را به پا مى‏خیزند; خداوند شب و روز رااندازه‏گیرى مى‏کند; او مى‏داند که شما نمى‏توانید مقدار آن را (به دقت) اندازه‏گیرى کنید (براى عبادت کردن)، پس شما را بخشید; اکنون آنچه براى شما میسراست قرآن بخوانید او مى‏داند بزودى گروهى از شما بیمار مى‏شوند، و گروهى دیگر براى به دست آوردن فضل الهى (و کسب روزى) به سفر مى‏روند، و گروهى دیگر در راه خدا جهادمى‏کنند (و از تلاوت قرآن بازمى‏مانند)، پس به اندازه‏اى که براى شما ممکن است ازآن تلاوت کنید و نماز را بر پا دارید و زکات بپردازید و به خدا «قرض الحسنه‏» دهید ( در راه او انفاق نمایید) و (بدانید) آنچه را از کارهاى نیک براى خود از پیش مى‏فرستید نزد خدا به بهترین وجه و بزرگترین پاداش خواهید یافت; و از خدا آمرزش بطلبید که خداوند آمرزنده و مهربان است! (20)

 

سوره مدّثر

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

 ثُمَّ یَطْمَعُ أَنْ أَزِیدَ(15) باز هم طمع دارد که بر او بیفزایم! (15) کَلَّا إِنَّهُ کَانَ لِآیَاتِنَا عَنِیداً(16) هرگز چنین نخواهد شد; چرا که او نسبت به آیات ما دشمنى مى‏ورزد! (16) سَأُرْقُهُ صَعُوداً(17)‏ و بزودى او را مجبور مى‏کنم که از قله زندگى بالا رود (سپس او را به زیر مى‏افکنم)! (17) إِنَّهُ فَکَّرَ وَقَدَّرَ(18) او (براى مبارزه با قرآن) اندیشه کرد و مطلب را آماده ساخت! (18) فَقُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ(19) مرگ بر او باد! چگونه (براى مبارزه با حق) مطلب را آماده کرد! (19) ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ(20) باز هم مرگ بر او، چگونه مطلب (و نقشه شیطانى خود را) آماده نمود! (20) ثُمَّ نَظَرَ(21) سپس نگاهى افکند، (21) ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ(22) بعد چهره درهم کشید و عجولانه دست به کار شد; (22) ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَکْبَرَ(23) سپس پشت (به حق) کرد و تکبر ورزید، (23) فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ یُؤْثَرُ(24) و سرانجام گفت: «این (قرآن) چیزى جز افسون و سحرى همچون سحرهاى پیشینیان نیست! (24) إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ(25) این فقط سخن انسان است (نه گفتار خدا)!» (25) سَأُصْلِیهِ سَقَرَ(26)(اما) بزودى او را وارد سقر ( دوزخ) مى‏کنم! (26) وَمَا أَدْرَاکَ مَا سَقَرُ(27) و تو نمى‏دانى «سقر» چیست! (27) لَا تُبْقِی وَلَا تَذَرُ(28)(آتشى است که) نه چیزى را باقى مى‏گذارد و نه چیزى را رهامى‏سازد! (28) لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ(29) پوست تن را بکلى دگرگون مى‏کند! (29) عَلَیْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ(30) نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) بر آن گمارده شده‏اند! (30)وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِکَةً وَمَا جَعَلْنَاعِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِینَ کَفَرُوا لِیَسْتَیْقِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَیَزْدَادَ الَّذِینَ آمَنُوا إِیمَاناًوَلَا یَرْتَابَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَالْمُؤْمِنُون َوَلِیَقُولَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْکَافِرُونَ مَاذَاأَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلاً کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ مَن یَشَاءُوَیَهْدِی مَن یَشَاءُ وَمَا یَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّکَ إِلَّا هُوَ وَمَاهِیَ إِلَّا ذِکْرَى لِلْبَشَرِ(31) ماموران دوزخ را فقط فرشتگان (عذاب) قرار دادیم، و تعدادآنها را جز براى آزمایش کافران معین نکردیم تا اهل کتاب ( یهود و نصارى) یقین پیداکنند و بر ایمان مؤمنان بیفزاید، و اهل کتاب و مؤمنان (در حقانیت این کتاب آسمانى) تردید به خود راه ندهند، و بیماردلان و کافران بگویند: «خدا از این توصیف چه منظورى دارد؟!» (آرى) این گونه خداوند هر کس را بخواهد گمراه مى‏سازد و هر کس را بخواهدهدایت مى‏کند! و لشکریان پروردگارت را جز او کسى نمى‏داند، و این جز هشدار و تذکرى براى انسانها نیست! (31) 

کَلَّا إِنَّهُ تَذْکِرَةٌ(54) چنین نیست که آنها مى‏گویند، آن (قرآن) یک تذکر و یادآورى است! (54) فَمَن شَاء ذَکَرَهُ(55) هر کس بخواهد از آن پند مى‏گیرد; (55) وَمَا یَذْکُرُونَ إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ(56) و هیچ کس پند نمى‏گیرد مگر اینکه خدا بخواهد; او اهل تقواو اهل آمرزش است! (56)

 

سوره قیامه

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

لَا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ(16) زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن ( قرآن) حرکت مده، (16) إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ(17) چرا که جمع‏کردن و خواندن آن بر عهده ماست! (17) فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ(18) پس هر گاه آن را خواندیم، از خواندن آن پیروى کن! (18) ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ(19)‏ سپس بیان و (توضیح) آن (نیز) بر عهده ماست! (19) 

 

سوره انسان

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ تَنزِیلاً(23) مسلما ما قرآن را بر تو نازل کردیم! (23) فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِماً أَوْ کَفُوراً(24) پس در (تبلیغ و اجراى) حکم پروردگارت شکیبا (و با استقامت) باش، و از هیچ گنهکار یا کافرى از آنان اطاعت مکن! (24)

 إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلاً(29) این یک تذکر و یادآورى است، و هر کس بخواهد (با استفاده ازآن) راهى به سوى پروردگارش برمى‏گزیند! (29) 

 

سوره مرسلات

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

فَالْمُلْقِیَاتِ ذِکْراً(5) و سوگند به آنها که آیات بیدارگر (الهى) را (به انبیا) القامى‏نمایند، (5) عُذْراً أَوْ نُذْراً(6) براى اتمام حجت یا براى انذار، (6) إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ(7) که آنچه به شما (درباره قیامت) وعده داده مى‏شود، یقیناواقع‏شدنى است! (7)

فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَهُ یُؤْمِنُونَ(50)(و اگر آنها به این قرآن ایمان نمى‏آورند) پس به کدام سخن بعد از آن ایمان مى‏آورند؟! (50)

 

سوره نبأ

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کِذَّاباً(28) و آیات ما را بکلى تکذیب کردند! (28)

 

سوره عبس

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

کَلَّا إِنَّهَا تَذْکِرَةٌ(11) هرگز چنین نیست که آنها مى‏پندارند; این (قرآن) تذکر ویادآورى است، (11) فَمَن شَاء ذَکَرَهُ(12) و هر کس بخواهد از آن پند مى‏گیرد! (12) فِی صُحُفٍ مُّکَرَّمَةٍ(13) در الواح پرارزشى ثبت است، (13) مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ(14) الواحى والاقدر و پاکیزه، (14) بِأَیْدِی سَفَرَةٍ(15) به دست سفیرانى است (15) کِرَامٍ بَرَرَةٍ(16) والا مقام و فرمانبردار و نیکوکار! (16)

 

سوره تکویر

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ(15) سوگند به ستارگانى که بازمى‏گردند، (15) الْجَوَارِ الْکُنَّسِ(16) حرکت مى‏کنند و از دیده‏ها پنهان مى‏شوند، (16) وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ(17) و قسم به شب، هنگامى که پشت کند و به آخر رسد، (17) وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ(18) و به صبح، هنگامى که تنفس کند، (18) إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ(19) که این (قرآن) کلام فرستاده بزرگوارى است ( جبرئیل امین) (19) ذِی قُوَّةٍ عِندَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ(20) که صاحب قدرت است و نزد (خداوند) صاحب عرش، مقام والائى دارد! (20) مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ(21) در آسمانها مورد اطاعت (فرشتگان) و امین است! (21) وَمَا صَاحِبُکُم بِمَجْنُونٍ(22) و صاحب شما ( پیامبر) دیوانه نیست! (22) وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ(23) او (جبرئیل) را در افق روشن دیده است! (23) وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ(24) و او نسبت به آنچه از طریق وحى دریافت داشته بخل ندارد! (24) وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ(25) این (قرآن) گفته شیطان رجیم نیست! (25) فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ(26) پس به کجا مى‏روید؟! (26) إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ(27) این قرآن چیزى جز تذکرى براى جهانیان نیست، (27) لِمَن شَاء مِنکُمْ أَن یَسْتَقِیمَ(28) براى کسى از شما که بخواهد راه مستقیم در پیش گیرد! (28) وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ(29) و شما اراده نمى‏کنید مگر اینکه خداوند -پروردگار جهانیان- اراده کند و بخواهد! (29)

 

سوره مطففین

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

 إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ(13)(همان کسى که) وقتى آیات ما بر او خوانده مى‏شود مى‏گوید: «این افسانه‏هاى پیشینیان است!; (13) کَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا کَانُوا یَکْسِبُونَ(14) چنین نیست که آنها مى‏پندارند، بلکه اعمالشان چون زنگارى بر دلهایشان نشسته است! (14)

 

سوره انشقاق

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

 وَإِذَا قُرِئَ عَلَیْهِمُ الْقُرْآنُ لَا یَسْجُدُونَ(21) (س) و هنگامى که قرآن بر آنها خوانده مى‏شود سجده نمى‏کنند؟! (21) بَلِ الَّذِینَ کَفَرُواْ یُکَذِّبُونَ(22) بلکه کافران پیوسته آیات الهى را انکار مى‏کنند! (22)

 

سوره بروج

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَّجِیدٌ(21)(این آیات، سحر و دروغ نیست،) بلکه قرآن باعظمت است... (21) فِی لَوْحٍ مَّحْفُوظٍ(22) که در لوح محفوظ جاى دارد! (22)

 

سوره طارق

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالسَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ(11) سوگند به آسمان پرباران، (11) وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ(12) و سوگند به زمین پرشکاف (که گیاهان از آن سر برمى‏آورند)، (12) إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ(13) که این (قرآن) سخنى است که حق را از باطل جدا مى‏کند، (13) وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ(14) و هرگز شوخى نیست! (14)

 

سوره اعلى

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

 سَنُقْرِؤُکَ فَلَا تَنسَى(6) ما بزودى (قرآن را) بر تو مى‏خوانیم و هرگز فراموش نخواهى کرد، (6) إِلَّا مَا شَاء اللَّهُ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا یَخْفَى(7) مگر آنچه را خدا بخواهد، که او آشکار و نهان را مى‏داند! (7)فَذَکِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّکْرَى(9) پس تذکر ده اگر تذکر مفید باشد! (9) سَیَذَّکَّرُ مَن یَخْشَى(10) و بزودى کسى که از خدا مى‏ترسد متذکر مى‏شود. (10) وَیَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى(11) اما بدبخت‏ترین افراد از آن دورى مى‏گزیند، (11)

 

سوره بلد

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ (19) و کسانى که آیات ما را انکار کرده‏اند افرادى شومند (که نامه اعمالشان به دست چپشان داده مى‏شود). (19) عَلَیْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ (20) بر آنها آتشى است فروبسته (که راه فرارى از آن نیست)! (20)

 

سوره لیل

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

فَأَنذَرْتُکُمْ نَاراً تَلَظَّى(14)‏ و من شما را از آتشى که زبانه مى‏کشد بیم مى‏دهم، (14) لَا یَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى(15) کسى جز بدبخت‏ترین مردم وارد آن نمى‏شود; (15) الَّذِی کَذَّبَ وَتَوَلَّى(16) همان کس که (آیات خدا را) تکذیب کرد و به آن پشت نمود! (16) 

 

سوره شرح

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ(7) پس هنگامى که از کار مهمى فارغ مى‏شوى به مهم دیگرى پرداز، (7) وَإِلَى رَبِّکَ فَارْغَبْ(8) و به سوى پروردگارت توجه کن! (8)

 

سوره علق

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ(3) بخوان که پروردگارت (از همه) بزرگوارتر است، (3) الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ(4) همان کسى که بوسیله قلم تعلیم نمود، (4) عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ(5) و به انسان آنچه را نمى‏دانست یاد داد! (5) کَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَیَطْغَى(6) چنین نیست (که شما مى‏پندارید) به یقین انسان طغیان مى‏کند، (6)

 

سوره بینه

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

لَمْ یَکُنِ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ وَالْمُشْرِکِینَ مُنفَکِّینَ حَتَّى تَأْتِیَهُمُ الْبَیِّنَةُ(1) کافران از اهل کتاب و مشرکان (مى‏گفتند:) دست از آیین خودبرنمى‏دارند تا دلیل روشنى براى آنها بیاید، (1) رَسُولٌ مِّنَ اللَّهِ یَتْلُو صُحُفاً مُّطَهَّرَةً(2) پیامبرى از سوى خدا (بیاید) که صحیفه‏هاى پاکى را (بر آنها) بخواند، (2) فِیهَا کُتُبٌ قَیِّمَةٌ(3) و در آن نوشته‏هاى صحیح و پرارزشى باشد! (ولى هنگامى که آمدایمان نیاوردند، مانند اهل کتاب). (3) وَمَا تَفَرَّقَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَیِّنَةُ(4) اهل کتاب (نیز در دین خدا) اختلاف نکردند مگر بعد از آنکه دلیل روشن براى آنان آمد! (4) وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِیَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّین َحُنَفَاء وَیُقِیمُوا الصَّلَاةَ وَیُؤْتُوا الزَّکَاةَ وَذَلِکَ دِین ُالْقَیِّمَةِ(5) و به آنها دستورى داده نشده بود جز اینکه خدا را بپرستند درحالى که دین خود را براى او خالص کنند و از شرک به توحید بازگردند، نماز را برپادارند و زکات را بپردازند; و این است آیین مستقیم و پایدار! (5)