رسول الله از نگاه قرآن.بخش سوم

سوره احقاف

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

8

أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ إِنِ افْتَرَیْتُهُ فَلَا تَمْلِکُونَ لِی مِنَ اللَّهِ شَیْئًا هُوَ أَعْلَمُ بِمَا تُفِیضُونَ فِیهِ کَفَى بِهِ شَهِیدًا بَیْنِی وَبَیْنَکُمْ وَهُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ

یا می گویند: این کتاب ، دروغی است که خود بافته است بگو: اگر من آن را چون دروغی به هم بافته باشم ، شما نمی توانید خشم خدا را از من باز دارید خدا از آن طعنها که بدان می زنید آگاه تر است و شهادت او میان من و شما کافی است و اوست آمرزنده مهربان

9

قُلْ مَا کُنتُ بِدْعًا مِّنْ الرُّسُلِ وَمَا أَدْرِی مَا یُفْعَلُ بِی وَلَا بِکُمْ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا یُوحَى إِلَیَّ وَمَا أَنَا إِلَّا نَذِیرٌ مُّبِینٌ

بگو: من از میان دیگر پیامبران بدعتی تازه نیستم و نمی دانم که بر من،،یا بر شما چه خواهد رفت من از چیزی جز آنچه به من وحی می شود، پیروی نمی کنم و من جز بیم دهنده ای آشکار نیستم

35

فَاصْبِرْ کَمَا صَبَرَ أُوْلُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَلَا تَسْتَعْجِل لَّهُمْ کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَ مَا یُوعَدُونَ لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا سَاعَةً مِّن نَّهَارٍ بَلَاغٌ فَهَلْ یُهْلَکُ إِلَّا الْقَوْمُ الْفَاسِقُونَ

پس پایداری کن ، همچنان که پیامبران اولوالعزم پایداری کرده بودند ودر عقوبتشان شتاب مکن آن روز که آن وعده ای را که به آنها داده شده بنگرند، پندارند که جز به قدر ساعتی از روز در گور درنگ نکرده اند این تبلیغ رسالت است آیا جز نافرمانان به هلاکت می رسند ?

سوره محمد

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَآمَنُوا بِمَا نُزِّل َعَلَى مُحَمَّدٍ وَهُوَ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ کَفَّرَ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَأَصْلَحَ بَالَهُمْ (2) و کسانى که ایمان آوردند و کارهاى شایسته انجام دادند و به آنچه بر محمد (ص) نازل شده -و همه حق است و از سوى پروردگارشان- نیز ایمان آوردند، خداوند گناهانشان را مى‏بخشد و کارشان را اصلاح مى‏کند! (2)

وَکَأَیِّن مِّن قَرْیَةٍ هِیَ أَشَدُّ قُوَّةً مِّن قَرْیَتِکَ الَّتِی أَخْرَجَتْکَ أَهْلَکْنَاهُمْ فَلَا نَاصِرَ لَهُمْ (13)« و چه بسیار شهرهایى که از شهرى که تو را بیرون کرد نیرومندتر بودند; ما همه آنها را نابود کردیم و هیچ یاورى نداشتند! (13)

وَمِنْهُم مَّن یَسْتَمِعُ إِلَیْکَ حَتَّى إِذَا خَرَجُوا مِنْ عِندِکَ قَالُوالِلَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ مَاذَا قَالَ آنِفاً أُوْلَئِکَ الَّذِینَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءهُمْ (16) گروهى از آنان به سخنانت گوش فرامى‏دهند، اما هنگامى که از نزد تو خارج مى‏شوندبه کسانى که علم و دانش به آنان بخشیده شده (از روى استهزا) مى‏گویند: «(این مرد) الان چه گفت؟!» آنها کسانى هستند که خداوند بر دلهایشان مهر نهاده و از هواى نفسشان پیروى کرده‏اند (از این رو چیزى نمى‏فهمند)! (16)

فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنبِکَ وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مُتَقَلَّبَکُمْ وَمَثْوَاکُمْ (19)‏ پس بدان که معبودى جز «الله‏» نیست; و براى گناه خود و مردان و زنان باایمان استغفار کن! و خداوند محل حرکت و قرارگاه شما را مى‏داند! (19) وَیَقُولُ الَّذِین َآمَنُوا لَوْلَا نُزِّلَتْ سُورَةٌ فَإِذَا أُنزِلَتْ سُورَةٌ مُّحْکَمَةٌوَذُکِرَ فِیهَا الْقِتَالُ رَأَیْتَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ یَنظُرُونَ إِلَیْکَ نَظَرَ الْمَغْشِیِّ عَلَیْهِ مِنَ الْمَوْت ِفَأَوْلَى لَهُمْ (20) کسانى که ایمان آورده‏اند مى‏گویند: «چرا سوره‏اى نازل نمى‏شود (که در آن فرمان جهاد باشد)؟ !» اما هنگامى که سوره واضح و روشنى نازل مى‏گردد که در آن سخنى از جنگ است، منافقان بیماردل را مى‏بینى که همچون کسى که در آستانه مرگ قرار گرفته به تونگاه مى‏کنند; پس مرگ و نابودى براى آنان سزاوارتر است! (20)

إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوا عَن سَبِیلِ اللَّهِ وَشَاقُّواالرَّسُولَ مِن بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الهُدَى لَن یَضُرُّوا اللَّهَ شَیْئاً وَسَیُحْبِطُ أَعْمَالَهُمْ(32) آنان که کافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند و بعد از روشن‏شدن هدایت براى آنان (باز) به مخالفت با رسول (خدا) برخاستند، هرگز زیانى به خدا نمى‏رسانند و (خداوند) بزودى اعمالشان را نابود مى‏کند! (32) یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَلَا تُبْطِلُوا أَعْمَالَکُمْ(33) اى کسانى که ایمان آورده‏اید! اطاعت کنید خدا را، و اطاعت کنید رسول (خدا) را، واعمال خود را باطل نسازید! (33)

سوره فتح

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

إِنَّا فَتَحْنَا لَکَ فَتْحاً مُّبِیناً (1) ما براى تو پیروزى آشکارى فراهم ساختیم!... (1) لِیَغْفِرَ لَکَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِن ذَنبِکَ وَمَا تَأَخَّرَوَیُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکَ وَیَهْدِیَکَ صِرَاطاً مُّسْتَقِیماً (2) تا خداوند گناهان گذشته و آینده‏اى را که به تو نسبت مى‏دادند ببخشد (و حقانیت تو را ثابت نموده) و نعمتش را بر تو تمام کند و به راه راست هدایتت فرماید; (2) وَیَنصُرَکَ اللَّهُ نَصْراً عَزِیزاً (3) و پیروزى شکست‏ناپذیرى نصیب تو کند. (3) هُوَ الَّذِی أَنزَلَ السَّکِینَةَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لِیَزْدَادُوا إِیمَاناً مَّعَ إِیمَانِهِمْ وَلِلَّهِ جُنُودُالسَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَکَانَ اللَّهُ عَلِیماً حَکِیماً (4) او کسى است که آرامش را در دلهاى مؤمنان نازل کرد تا ایمانى بر ایمانشان بیفزایند; لشکریان آسمانها و زمین از آن خداست، و خداوند دانا و حکیم است. (4)

إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ شَاهِداً وَمُبَشِّراً وَنَذِیراً (8) به یقین ما تو را گواه (بر اعمال آنها) و بشارت‏دهنده و بیم‏دهنده فرستادیم، (8) لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتُعَزِّرُوهُ وَتُوَقِّرُوهُ وَتُسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَأَصِیلاً (9)‏ تا (شما مردم) به خدا و رسولش ایمان بیاورید و از او دفاع کنید و او را بزرگ دارید، و خدا را صبح و شام تسبیح گویید. (9) إِنَّ الَّذِینَ یُبَایِعُونَکَ إِنَّمَا یُبَایِعُونَ اللَّهَ یَدُاللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ فَمَن نَّکَثَ فَإِنَّمَا یَنکُثُ عَلَى نَفْسِهِ وَمَنْ أَوْفَى بِمَا عَاهَدَ عَلَیْهُ اللَّهَ فَسَیُؤْتِیهِأَجْراً عَظِیماً (10) کسانى که با تو بیعت مى‏کنند (در حقیقت) تنها با خدا بیعت مى‏نمایند، و دست خدابالاى دست آنهاست; پس هر کس پیمان‏شکنى کند، تنها به زیان خود پیمان شکسته است; وآن کس که نسبت به عهدى که با خدا بسته وفا کند، بزودى پاداش عظیمى به او خواهد داد. (10) سَیَقُولُ لَک َالْمُخَلَّفُونَ مِنَ الْأَعْرَابِ شَغَلَتْنَا أَمْوَالُنَا وَأَهْلُونَافَاسْتَغْفِرْ لَنَا یَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِم مَّا لَیْسَ فِیقُلُوبِهِمْ قُلْ فَمَن یَمْلِکُ لَکُم مِّنَ اللَّهِ شَیْئاً إِنْ أَرَادَ بِکُمْ ضَرّاً أَوْ أَرَادَ بِکُمْ نَفْعاً بَلْ کَانَ اللَّهُ بِمَاتَعْمَلُونَ خَبِیراً (11) بزودى متخلفان از اعراب بادیه‏نشین (عذرتراشى کرده) مى‏گویند: «(حفظ) اموال وخانواده‏هاى ما، ما را به خود مشغول داشت (و نتوانستیم در سفر حدیبیه تو را همراهى کنیم)، براى ما طلب آمرزش کن!» آنها به زبان خود چیزى مى‏گویند که در دل ندارند! بگو: «چه کسى مى‏تواند در برابر خداوند از شما دفاع کند هرگاه زیانى براى شمابخواهد، و یا اگر نفعى اراده کند (مانع گردد)؟! و خداوند به همه کارهایى که انجام مى‏دهید آگاه است!» (11) بَلْ ظَنَنتُمْأَن لَّن یَنقَلِبَ الرَّسُولُ وَالْمُؤْمِنُونَ إِلَى أَهْلِیهِمْ أَبَداً وَزُیِّنَ ذَلِکَ فِی قُلُوبِکُمْ وَظَنَنتُمْ ظَنَّ السَّوْءِ وَکُنتُم ْقَوْماً بُوراً(12) ولى شما گمان کردید پیامبر و مؤمنان هرگز به خانواده‏هاى خود بازنخواهند گشت; واین (پندار غلط) در دلهاى شما زینت یافته بود و گمان بد کردید; و سرانجام (در دام شیطان افتادید و) هلاک شدید! (12) وَمَن لَّمْ یُؤْمِن بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ فَإِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ سَعِیراً(13) آن کس که به خدا و پیامبرش ایمان نیاورده (سرنوشتش دوزخ است)، چرا که ما براى کافران آتش فروزان آماده کرده‏ایم! (13) وَلِلَّهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ یَغْفِرُ لِمَن یَشَاءُ وَیُعَذِّبُ مَن یَشَاءُ وَکَانَ اللَّهُ غَفُوراً رَّحِیماً(14) مالکیت و حاکمیت آسمانها و زمین از آن خداست; هر کس را بخواهد (و شایسته بداند) مى‏بخشد، و هر کس را بخواهد مجازات مى‏کند; و خداوند آمرزنده و رحیم است. (14) سَیَقُولُ الْمُخَلَّفُونَ إِذَا انطَلَقْتُمْ إِلَى مَغَانِم َلِتَأْخُذُوهَا ذَرُونَا نَتَّبِعْکُمْ یُرِیدُونَ أَن یُبَدِّلُوا کَلَامَ اللَّهِ قُل لَّن تَتَّبِعُونَا کَذَلِکُمْ قَالَ اللَّهُ مِن قَبْلُ فَسَیَقُولُونَ بَلْ تَحْسُدُونَنَا بَلْ کَانُوا لَا یَفْقَهُونَ إِلَّاقَلِیلاً(15)‏ هنگامى که شما براى به دست آوردن غنایمى حرکت کنید، متخلفان (حدیبیه) مى‏گویند: بگذارید ما هم در پى شما بیائیم، آنها مى‏خواهند کلام خدا را تغییر دهند; بگو: «هرگز نباید بدنبال ما بیایید; این گونه خداوند از قبل گفته است!»آنها به زودى مى‏گویند: «شما نسبت به ما حسد مى‏ورزید!» ولى آنها جز اندکى نمى‏فهمند! (15) قُل لِّلْمُخَلَّفِینَ مِنَ الْأَعْرَابِ سَتُدْعَوْنَ إِلَى قَوْمٍ أُوْلِی بَأْسٍ شَدِیدٍتُقَاتِلُونَهُمْ أَوْ یُسْلِمُونَ فَإِن تُطِیعُوا یُؤْتِکُمُ اللَّه ُأَجْراً حَسَناً وَإِن تَتَوَلَّوْا کَمَا تَوَلَّیْتُم مِّن قَبْل ُیُعَذِّبْکُمْ عَذَاباً أَلِیماً(16) به متخلفان از اعراب بگو: «بزودى از شما دعوت مى‏شود که بسوى قومى نیرومند وجنگجو بروید و با آنها پیکار کنید تا اسلام بیاورند; اگر اطاعت کنید، خداوند پاداش نیکى به شما مى‏دهد; و اگر سرپیچى نمایید -همان گونه که در گذشته نیز سرپیچى کردید- شما را با عذاب دردناکى کیفر مى‏دهد!» (16) لَیْسَ عَلَى الْأَعْمَى حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْمَرِیضِ حَرَجٌ وَمَن یُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ یُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَمَن یَتَوَلَّ یُعَذِّبْهُ عَذَاباًأَلِیماً(17) بر نابینا و لنگ و بیمار گناهى نیست (اگر در میدان جهاد شرکت نکنند); و هر کس خدا و رسولش را اطاعت نماید، او را در باغهاى (از بهشت) وارد مى‏کند که نهرها اززیر (درختانش) جارى است; و آن کس که سرپیچى کند، او را به عذاب دردناکى گرفتارمى‏سازد! (17) لَقَدْ رَضِیَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِینَ إِذْ یُبَایِعُونَکَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مَا فِیقُلُوبِهِمْ فَأَنزَلَ السَّکِینَةَ عَلَیْهِمْ وَأَثَابَهُمْ فَتْحاًقَرِیباً(18) خداوند از مؤمنان -هنگامى که در زیر آن درخت با تو بیعت کردند- راضى و خشنود شد; خدا آنچه را در درون دلهایشان (از ایمان و صداقت) نهفته بود مى‏دانست; از این روآرامش را بر دلهایشان نازل کرد و پیروزى نزدیکى بعنوان پاداش نصیب آنها فرمود; (18) وَمَغَانِمَ کَثِیرَةً یَأْخُذُونَهَا وَکَانَ اللَّهُ عَزِیزاً حَکِیماً(19) و (همچنین) غنایم بسیارى که آن را به دست مى‏آورید; و خداوند شکست ناپذیر و حکیم است! (19)وَعَدَکُمُ اللَّهُ مَغَانِمَ کَثِیرَةً تَأْخُذُونَهَا فَعَجَّلَ لَکُمْ هَذِهِ وَکَفَّ أَیْدِیَ النَّاسِ عَنکُمْ وَلِتَکُونَ آیَةًلِّلْمُؤْمِنِینَ وَیَهْدِیَکُمْ صِرَاطاً مُّسْتَقِیماً(20) خداوند غنایم فراوانى به شما وعده داده بود که آنها را به دست مى‏آورید، ولى این یکى را زودتر براى شما فراهم ساخت; و دست تعدى مردم ( دشمنان) را از شما بازداشت تانشانه‏اى براى مؤمنان باشد و شما را به راه راست هدایت کند! (20) وَأُخْرَى لَمْ تَقْدِرُوا عَلَیْهَا قَدْ أَحَاطَ اللَّهُ بِهَا وَکَانَ اللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیراً(21) و نیز غنایم و فتوحات دیگرى (نصیبتان مى‏کند) که شما توانایى آن را ندارید، ولى قدرت خدا به آن احاطه دارد; و خداوند بر همه چیز تواناست! (21) وَلَوْ قَاتَلَکُمُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوَلَّوُا الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا یَجِدُونَ وَلِیّاً وَلَا نَصِیراً(22) و اگر کافران (در سرزمین حدیبیه) با شما پیکار مى‏کردند بزودى فرار مى‏کردند،سپس ولى و یاورى نمى‏یافتند!(22) سُنَّةَ اللَّهِ الَّتِی قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلُ وَلَن تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِیلاً(23)‏ این سنت الهى است که در گذشته نیز بوده است; و هرگز براى سنت الهى تغییر وتبدیلى نخواهى یافت! (23) وَهُوَ الَّذِی کَفَّ أَیْدِیَهُمْ عَنکُمْ وَأَیْدِیَکُمْ عَنْهُم بِبَطْنِ مَکَّةَ مِن بَعْدِ أَنْ أَظْفَرَکُمْ عَلَیْهِمْ وَکَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیراً(24) او کسى است که دست آنها را از شما، و دست شما را از آنان در دل مکه کوتاه کرد،بعد از آنکه شما را بر آنها پیروز ساخت; و خداوند به آنچه انجام مى‏دهید بیناست! (24)هُمُالَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوکُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَالْهَدْیَمَ عْکُوفاً أَن یَبْلُغَ مَحِلَّهُ وَلَوْلَا رِجَالٌ مُّؤْمِنُونَ وَنِسَاء مُّؤْمِنَاتٌ لَّمْ تَعْلَمُوهُمْ أَن تَطَؤُوهُمْ فَتُصِیبَکُم مِّنْهُم مَّعَرَّةٌ بِغَیْرِ عِلْمٍ لِیُدْخِلَ اللَّهُ فِی رَحْمَتِه ِمَن یَشَاءُ لَوْ تَزَیَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْهُم ْعَذَاباً أَلِیماً(25) آنها کسانى هستند که کافر شدند و شما را از (زیارت) مسجد الحرام و رسیدن قربانیهایتان به محل قربانگاه بازداشتند; و هرگاه مردان و زنان با ایمانى در این میان بدون آگاهى شما، زیر دست و پا، از بین نمى‏رفتند که از این راه عیب و عارى ناآگاهانه به شما مى‏رسید، (خداوند هرگز مانع این جنگ نمى‏شد)! هدف این بود که خداهر کس را مى‏خواهد در رحمت خود وارد کند; و اگر مؤمنان و کفار (در مکه) از هم جدامى‏شدند، کافران را عذاب دردناکى مى‏کردیم! (25) إِذْ جَعَل َالَّذِینَ کَفَرُوا فِی قُلُوبِهِمُ الْحَمِیَّةَ حَمِیَّةَالْجَاهِلِیَّةِ فَأَنزَلَ اللَّهُ سَکِینَتَهُ عَلَى رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِینَ وَأَلْزَمَهُمْ کَلِمَةَ التَّقْوَى وَکَانُوا أَحَقَّبِهَا وَأَهْلَهَا وَکَانَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیماً(26)(به خاطر بیاورید) هنگامى را که کافران در دلهاى خود خشم و نخوت جاهلیت داشتند; و (در مقابل،) خداوند آرامش و سکینه خود را بر فرستاده خویش و مؤمنان نازل فرمود وآنها را به حقیقت تقوا ملزم ساخت، و آنان از هر کس شایسته ‏تر و اهل آن بودند; وخداوند به همه چیز دانا است. (26) لَقَدْ صَدَقَ اللَّهُ رَسُولَهُ الرُّؤْیَا بِالْحَقِّ لَتَدْخُلُن َّالْمَسْجِدَ الْحَرَامَ إِن شَاء اللَّهُ آمِنِینَ مُحَلِّقِین َرُؤُوسَکُمْ وَمُقَصِّرِینَ لَا تَخَافُونَ فَعَلِمَ مَا لَمْ تَعْلَم ُوافَجَعَلَ مِن دُونِ ذَلِکَ فَتْحاً قَرِیباً(27) خداوند آنچه را به پیامبرش در عالم خواب نشان داد راست گفت; بطور قطع همه شمابخواست خدا وارد مسجد الحرام مى‏شوید در نهایت امنیت و در حالى که سرهاى خود راتراشیده یا کوتاه کرده‏اید و از هیچ کس ترس و وحشتى ندارید; ولى خداوند چیزهایى رامى‏دانست که شما نمى‏دانستید (و در این تاخیر حکمتى بود); و قبل از آن، فتح نزدیکى (براى شما) قرار داده است. (27) هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَکَفَى بِاللَّهِ شَهِیداً(28)‏ او کسى است که رسولش را با هدایت و دین حق فرستاده تا آن را بر همه ادایان پیروزکند; و کافى است که خدا گواه این موضوع باشد! (28) مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاء عَلَى الْکُفَّارِ رُحَمَاء بَیْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُکَّعاً سُجَّداً یَبْتَغُونَ فَضْلاً مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَاناً سِیمَاهُمْ فِی وُجُوهِهِم مِّنْأَثَرِ السُّجُودِ ذَلِکَ مَثَلُهُمْ فِی التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِی الْإِنجِیلِ کَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظ َفَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ یُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِیَغِیظَ بِهِمُ الْکُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَات ِمِنْهُم مَّغْفِرَةً وَأَجْراً عَظِیماً(29) محمد (ص) فرستاده خداست; و کسانى که با او هستند در برابر کفار سرسخت و شدید، ودر میان خود مهربانند; پیوسته آنها را در حال رکوع و سجود مى‏بینى در حالى که همواره فضل خدا و رضاى او را مى‏طلبند; نشانه آنها در صورتشان از اثر سجده نمایان است; این توصیف آنان در تورات و توصیف آنان در انجیل است، همانند زراعتى که جوانه‏هاى خود را خارج ساخته، سپس به تقویت آن پرداخته تا محکم شده و بر پاى خودایستاده است و بقدرى نمو و رشد کرده که زارعان را به شگفتى وامى‏دارد; این براى آناست که کافران را به خشم آورد (ولى) کسانى از آنها را که ایمان آورده و کارهاى شایسته‏انجام داده‏اند، خداوند وعده آمرزش و اجر عظیمى داده است. (29)

سوره حجرات

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَاتُقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّاللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ (1) اى کسانى که ایمان آورده‏اید! چیزى را بر خدا و رسولش مقدم نشمرید (و پیشى مگیرید)، و تقواى الهى پیشه کنید که خداوند شنوا و داناست! (1) یَا أَیُّهَاالَّذِینَ آمَنُوا لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَکُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِی ِّوَلَا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ کَجَهْرِ بَعْضِکُمْ لِبَعْضٍ أَنتَحْبَطَ أَعْمَالُکُمْ وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ (2) اى کسانى که ایمان آورده‏اید! صداى خود را فراتر از صداى پیامبر نکنید، و دربرابر او بلند سخن مگویید (و داد و فریاد نزنید) آن گونه که بعضى از شما در برابربعضى بلند صدا مى‏کنند، مبادا اعمال شما نابود گردد در حالى که نمى‏دانید! (2) إِنَّ الَّذِینَ یَغُضُّونَ أَصْوَاتَهُمْ عِندَ رَسُولِ اللَّه ِأُوْلَئِکَ الَّذِینَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوَى لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ عَظِیمٌ (3) آنها که صداى خود را نزد رسول خدا کوتاه مى‏کنند همان کسانى هستند که خداونددلهایشان را براى تقوا خالص نموده، و براى آنان آمرزش و پاداش عظیمى است! (3) إِنَّ الَّذِینَ یُنَادُونَکَ مِن وَرَاء الْحُجُرَاتِ أَکْثَرُهُمْ لَا یَعْقِلُونَ (4)‏ (ولى) کسانى که تو را از پشت حجره‏ها بلند صدا مى‏زنند، بیشترشان نمى‏فهمند! (4) وَلَوْ أَنَّهُمْ صَبَرُوا حَتَّى تَخْرُجَ إِلَیْهِمْ لَکَانَ خَیْراً لَّهُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ (5) اگر آنها صبر مى‏کردند تا خود به سراغشان آیى، براى آنان بهتر بود; و خداوندآمرزنده و رحیم است! (5) یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِن جَاءکُمْ فَاسِقٌ بِنَبَأٍفَتَبَیَّنُوا أَن تُصِیبُوا قَوْماً بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَى مَافَعَلْتُمْ نَادِمِینَ (6) اى کسانى که ایمان آورده‏اید! اگر شخص فاسقى خبرى براى شما بیاورد، درباره آن تحقیق کنید، مبادا به گروهى از روى نادانى آسیب برسانید و از کرده خود پشیمان شوید! (6) وَاعْلَمُوا أَنَّ فِیکُمْ رَسُولَ اللَّهِ لَوْ یُطِیعُکُمْ فِی کَثِیرٍ مِّنَ الْأَمْرِلَعَنِتُّمْ وَلَکِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَیْکُمُ الْإِیمَانَ وَزَیَّنَهُ فِی قُلُوبِکُمْ وَکَرَّهَ إِلَیْکُمُ الْکُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْیَانَ أُوْلَئِکَ هُمُ الرَّاشِدُونَ (7) و بدانید رسول خدا در میان شماست; هرگاه در بسیارى از کارها از شما اطاعت کند،به مشقت خواهید افتاد; ولى خداوند ایمان را محبوب شما قرار داده و آن را دردلهایتان زینت بخشیده، و (به عکس) کفر و فسق و گناه را منفورتان قرار داده است; کسانى که داراى این صفاتند هدایت یافتگانند! (7)

قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا قُل لَّمْ تُؤْمِنُوا وَلَکِن قُولُواأَسْلَمْنَا وَلَمَّا یَدْخُلِ الْإِیمَانُ فِی قُلُوبِکُمْ وَإِنتُطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَا یَلِتْکُم مِّنْ أَعْمَالِکُمْ شَیْئاًإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ (14) عربهاى بادیه‏نشین گفتند: «ایمان آورده‏ایم‏» بگو: «شما ایمان نیاورده‏اید، ولى بگویید اسلام آورده‏ایم، اما هنوز ایمان وارد قلب شما نشده است! و اگر از خدا ورسولش اطاعت کنید، چیزى از پاداش کارهاى شما را فروگذار نمى‏کند، خداوند، آمرزنده مهربان است.» (14) إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّلَمْ یَرْتَابُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ فِی سَبِیلِاللَّهِ أُوْلَئِکَ هُمُ الصَّادِقُونَ (15) مؤمنان واقعى تنها کسانى هستند که به خدا و رسولش ایمان آورده‏اند، سپس هرگز شک و تردیدى به خود راه نداده و با اموال و جانهاى خود در راه خدا جهاد کرده‏اند;آنهاراستگویانند. (15) قُلْ أَتُعَلِّمُونَ اللَّهَ بِدِینِکُمْ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ (16) بگو: «آیا خدا را از ایمان خود با خبر مى‏سازید؟! او تمام آنچه را در آسمانها وزمین است مى‏داند; و خداوند از همه چیز آگاه است!» (16) یَمُنُّونَ عَلَیْکَ أَنْ أَسْلَمُوا قُل لَّا تَمُنُّوا عَلَی َّإِسْلَامَکُم بَلِ اللَّهُ یَمُنُّ عَلَیْکُمْ أَنْ هَدَاکُمْ لِلْإِیمَانِ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ(17) آنها بر تو منت مى‏نهند که اسلام آورده‏اند; بگو: «اسلام آوردن خود را بر من منت نگذارید، بلکه خداوند بر شما منت مى‏نهد که شما را به سوى ایمان هدایت کرده است،اگر (در ادعاى ایمان) راستگو هستید! (17) إِنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ غَیْبَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ بَصِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ(18) خداوند غیبت آسمانها و زمین را مى‏داند و نسبت به آنچه انجام مى‏دهید بیناست!» (18)

سوره ق

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

بَلْ عَجِبُوا أَن جَاءهُمْ مُنذِرٌ مِّنْهُمْ فَقَالَ الْکَافِرُونَ هَذَا شَیْءٌ عَجِیبٌ(2) آنها تعجب کردند که پیامبرى انذارگر از میان خودشان آمده; و کافران گفتند: «این چیز عجیبى است! (2)

فَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ(39) در برابر آنچه آنها مى‏گویند شکیبا باش، و پیش از طلوع آفتاب و پیش از غروب تسبیح و حمد پروردگارت را بجا آور، (39) وَمِنَ اللَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَأَدْبَارَ السُّجُودِ(40) و در بخشى از شب او را تسبیح کن، و بعد از سجده‏ها! (40) وَاسْتَمِعْ یَوْمَ یُنَادِ الْمُنَادِ مِن مَّکَانٍ قَرِیبٍ(41) و گوش فرا ده و منتظر روزى باش که منادى از مکانى نزدیک ندا مى‏دهد، (41) یَوْمَ یَسْمَعُونَ الصَّیْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِکَ یَوْمُ الْخُرُوجِ(42) روزى که همگان صیحه رستاخیز را بحق مى‏شنوند; آن روز، روز خروج (از قبرها) است! (42) إِنَّا نَحْنُ نُحْیِی وَنُمِیتُ وَإِلَیْنَا الْمَصِیرُ(43) ماییم که زنده مى‏کنیم و مى‏میرانیم، و بازگشت تنها بسوى ماست! (43) یَوْمَ تَشَقَّقُ الْأَرْضُ عَنْهُمْ سِرَاعاً ذَلِکَ حَشْرٌ عَلَیْنَا یَسِیرٌ(44) روزى که زمین به سرعت از روى آنها شکافته مى‏شود و (از قبرها) خارج مى‏گردند; واین جمع کردن براى ما آسان است! (44) نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَقُولُونَ وَمَا أَنتَ عَلَیْهِم بِجَبَّارٍ فَذَکِّرْ بِالْقُرْآنِ مَن یَخَافُ وَعِیدِ(45) ما به آنچه آنها مى‏گویند آگاهتریم، و تو مامور به اجبار آنها (به ایمان) نیستى; پس بوسیله قرآن، کسانى را که از عذاب من مى‏ترسند متذکر ساز (وظیفه تو همین است (45) 

سوره ذا ریات 

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

کَذَلِکَ مَا أَتَى الَّذِینَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ(52) این گونه است که هیچ پیامبرى قبل از اینها بسوى قومى فرستاده نشد مگر اینکه گفتند: او ساحر است یا دیوانه!» (52) أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ(53) آیا یکدیگر را به آن سفارش مى‏کردند (که همه چنین تهمتى بزنند)؟! نه، بلکه آنهاقومى طغیان گرند. (53) فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنتَ بِمَلُومٍ(54) حال که چنین است از آنها روى بگردان که هرگز در خور ملامت نخواهى بود; (54) وَذَکِّرْ فَإِنَّ الذِّکْرَى تَنفَعُ الْمُؤْمِنِینَ(55) و پیوسته تذکر ده، زیرا تذکر مؤمنان را سود مى‏بخشد. (55)

سوره طور

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

فَذَکِّرْ فَمَا أَنتَ بِنِعْمَتِ رَبِّکَ بِکَاهِنٍ وَلَا مَجْنُونٍ(29) پس تذکر ده، که به لطف پروردگارت تو کاهن و مجنون نیستى! (29) أَمْ یَقُولُونَ شَاعِرٌ نَّتَرَبَّصُ بِهِ رَیْبَ الْمَنُونِ(30) بلکه آنها مى‏گویند: «او شاعرى است که ما انتظار مرگش رامى‏کشیم!» (30) قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّی مَعَکُم مِّنَ الْمُتَرَبِّصِینَ(31)‏ بگو: «انتظار بکشید که من هم با (شما انتظار مى‏کشم شماانتظار مرگ مرا، و من انتظار نابودى شما را با عذاب الهى)!» (31) أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُم بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ(32) آیا عقلهایشان آنها را به این اعمال دستور مى‏دهد، یا قومى طغیانگرند؟ (32) أَمْ یَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَل لَّا یُؤْمِنُونَ(33) یا مى‏گویند: «قرآن را به خدا افترا بسته‏»، ولى آنان ایمان ندارند. (33)

أَمْ یُرِیدُونَ کَیْداً فَالَّذِینَ کَفَرُوا هُمُ الْمَکِیدُونَ(42) آیا مى‏خواهند نقشه شیطانى براى تو بکشند؟! ولى بدانند خودکافران در دام این نقشه‏ها گرفتار مى‏شوند! (42) أَمْ لَهُمْ إِلَهٌ غَیْرُ اللَّهِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ(43) یا معبودى غیر خداوند دارند (که قول یارى به آنها داده)؟! منزه است خدا از آنچه همتاى او قرارمى‏دهند! (43) وَإِن یَرَوْا کِسْفاً مِّنَ السَّمَاءِ سَاقِطاً یَقُولُوا سَحَابٌ مَّرْکُومٌ(44) آنها (چنان لجوجند که) اگر ببینند قطعه سنگى از آسمان (براى عذابشان) سقوط مى‏کند مى‏گویند: «این ابر متراکمى است!» (44) فَذَرْهُمْ حَتَّى یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی فِیهِ یُصْعَقُونَ(45) حال که چنین است آنها را رها کن تا روز مرگ خود را ملاقات کنند; (45) یَوْمَ لَا یُغْنِی عَنْهُمْ کَیْدُهُمْ شَیْئاً وَلَا هُمْ یُنصَرُونَ(46) روزى که نقشه‏هاى آنان سودى به حالشان نخواهد داشت و (ازهیچ سو) یارى نمى‏شوند! (46) وَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا عَذَاباً دُونَ ذَلِکَ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ(47) و براى ستمگران عذابى قبل از آن است (در همین جهان); ولى بیشترشان نمى‏دانند! (47) وَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ فَإِنَّکَ بِأَعْیُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ حِینَ تَقُومُ(48) در راه ابلاغ حکم پروردگارت صبر و استقامت کن، چرا که تودر حفاظت کامل ما قرار دارى! و هنگامى که برمى‏خیزى پروردگارت را تسبیح و حمد گوى! (48)) وَمِنَ اللَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَإِدْبَارَ النُّجُومِ(49)(همچنین) به هنگام شب او را تسبیح کن و به هنگام پشت کردن ستارگان (و طلوع صبح)! (49)

سوره نجم

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى (1) سوگند به ستاره هنگامى که افول مى‏کند، (1) مَا ضَلَّ صَاحِبُکُمْ وَمَا غَوَى (2) که هرگز دوست شما ( محمد «ص‏») منحرف نشده و مقصد را گم نکرده است، (2) وَمَا یَنطِقُ عَنِ الْهَوَى (3) و هرگز از روى هواى نفس سخن نمى‏گوید! (3) إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحَى (4) آنچه مى‏گوید چیزى جز وحى که بر او نازل شده نیست! (4) عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَى (5) آن کس که قدرت عظیمى دارد ( جبرئیل امین) او را تعلیم دادهاست; (5) ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى (6) همان کس که توانایى فوق العاده دارد; او سلطه یافت... (6) وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى (7) در حالى که در افق اعلى قرار داشت! (7) ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى (8) سپس نزدیکتر و نزدیکتر شد... (8) فَکَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَى (9) تا آنکه فاصله او (با پیامبر) به اندازه فاصله دو کمان یاکمتر بود; (9) فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى (10) در اینجا خداوند آنچه را وحى کردنى بود به بنده‏اش وحى نمود. (10) مَا کَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى (11) قلب (پاک او) در آنچه دید هرگز دروغ نگفت. (11) أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا یَرَى (12) آیا با او درباره آنچه (با چشم خود) دیده مجادله مى‏کنید؟! (12) وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى (13) و بار دیگر نیز او را مشاهده کرد، (13) عِندَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى (14) نزد «سدرة المنتهى‏»، (14) عِندَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى (15) که «جنت الماوى‏» در آنجاست! (15) إِذْ یَغْشَى السِّدْرَةَ مَا یَغْشَى (16) در آن هنگام که چیزى ( نور خیره‏کننده‏اى) سدرة المنتهى راپوشانده بود، (16) مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى (17) چشم خطا نکرد و از حد در نگذشت17 لَقَدْ رَأَى مِنْ آیَاتِ رَبِّهِ الْکُبْرَى (18) او پاره‏اى از آیات و نشانه‏هاى بزرگ پروردگارش را دید! (18)

هَذَا نَذِیرٌ مِّنَ النُّذُرِ الْأُولَى(56) این (پیامبر) بیم‏دهنده‏اى از بیم‏دهندگان پیشین است! (56)

سوره حدید

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَأَنفِقُوا مِمَّا جَعَلَکُم مُّسْتَخْلَفِینَ فِیهِ فَالَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَأَنفَقُوا لَهُمْ أَجْرٌ کَبِیرٌ (7) به خدا و رسولش ایمان بیاورید و از آنچه شما را جانشین ونماینده (خود) در آن قرار داده انفاق کنید; (زیرا) کسانى که از شما ایمان بیاورند وانفاق کنند، اجر بزرگى دارند! (7) وَمَا لَکُمْ لَاتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالرَّسُولُ یَدْعُوکُمْ لِتُؤْمِنُوا بِرَبِّکُمْ وَقَدْ أَخَذَ مِیثَاقَکُمْ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ (8) چرا به خدا ایمان نیاورید در حالى که رسول (او) شما رامى‏خواند که به پروردگارتان ایمان بیاورید، و از شما پیمان گرفته است (پیمانى ازطریق فطرت و خرد)، اگر آماده ایمان‏آوردنید. (8) هُوَ الَّذِی یُنَزِّلُ عَلَى عَبْدِهِ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ لِیُخْرجَکُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَإِنَّ اللَّهَ بِکُمْ لَرَؤُوفٌ رَّحِیمٌ (9) او کسى است که آیات روشنى بر بنده‏اش ( محمد) نازل مى‏کندتا شما را از تاریکیها به سوى نور برد; و خداوند نسبت به شما مهربان و رحیم است. (9)

یُنَادُونَهُمْ أَلَمْ نَکُن مَّعَکُمْ قَالُوا بَلَى وَلَکِنَّکُم ْفَتَنتُمْ أَنفُسَکُمْ وَتَرَبَّصْتُمْ وَارْتَبْتُمْ وَغَرَّتْکُم ُالْأَمَانِیُّ حَتَّى جَاء أَمْرُ اللَّهِ وَغَرَّکُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ (14) آنها را صدا مى‏زنند: «مگر ما با شما نبودیم؟!» مى‏گویند: «آرى، ولى شما خود را به هلاکت افکندید و انتظار (مرگ پیامبر را) کشیدید، و (در همه چیز) شک و تردید داشتید، و آرزوهاى دور و دراز شما را فریب داد تا فرمان خدا فرارسید، و شیطان فریبکار شما را در برابر (فرمان) خداوند فریب داد! (14)

وَالَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ أُوْلَئِکَ هُمُ الصِّدِّیقُونَ وَالشُّهَدَاء عِندَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَنُورُهُمْ وَالَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ الْجَحِیمِ (19) کسانى که به خدا و رسولانش ایمان آوردند، آنها صدیقین وشهدا نزد پروردگارشانند; براى آنان است پاداش (اعمال)شان و نور (ایمان)شان; و کسانىکه کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند، آنها دوزخیانند. (19)

لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَیِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُم ُالْکِتَابَ وَالْمِیزَانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنزَلْنَاالْحَدِیدَ فِیهِ بَأْسٌ شَدِیدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِیَعْلَمَاللَّهُ مَن یَنصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَیْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِیّ ٌعَزِیزٌ (25) ما رسولان خود را با دلایل روشن فرستادیم، و با آنها کتاب (آسمانى) و میزان (شناسایى حق از باطل و قوانین عادلانه) نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند; و آهن را نازل کردیم که در آن نیروى شدید و منافعى براى مردم است،تا خداوند بداند چه کسى او و رسولانش را یارى مى‏کند بى‏آنکه او را ببینند; خداوندقوى و شکست‏ناپذیر است! (25)

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ یُؤْتِکُمْ کِفْلَیْنِ مِن رَّحْمَتِهِ وَیَجْعَل لَّکُمْ نُوراً تَمْشُونَ بِهِ وَیَغْفِرْ لَکُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ (28) اى کسانى که ایمان آورده‏اید! تقواى الهى پیشه کنید و به رسولش ایمان بیاورید تا دو سهم از رحمتش به شما ببخشد و براى شما نورى قرار دهد که با آن (در میان مردم و در مسیر زندگى خود) راه بروید و گناهان شما را ببخشد; وخداوند غفور و رحیم است. (28) 

سوره مجادله

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

1

قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِی تُجَادِلُکَ فِی زَوْجِهَا وَتَشْتَکِی إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ یَسْمَعُ تَحَاوُرَکُمَا إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ

خدا سخن زنی را که در باره شوهرش با تو، به مجادله آمده است و به خدا شکوه می کند، شنید و خدا گفت و گوی شما را می شنود، زیرا شنوا و بیناست

4

فَمَن لَّمْ یَجِدْ فَصِیَامُ شَهْرَیْنِ مُتَتَابِعَیْنِ مِن قَبْلِ أَن یَتَمَاسَّا فَمَن لَّمْ یَسْتَطِعْ فَإِطْعَامُ سِتِّینَ مِسْکِینًا ذَلِکَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ وَلِلْکَافِرِینَ عَذَابٌ أَلِیمٌ

اما کسانی که بنده ای نیابند، پیش از آنکه با یکدیگر تماس یابند، باید، دو ماه پی در پی روزه بدارند و آن که نتواند، شصت مسکین را طعام دهد و این بدان سبب است که به خدا و پیامبرش ایمان بیاورید اینها حدود خداست و برای کافران عذابی است دردآور

5

إِنَّ الَّذِینَ یُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ کُبِتُوا کَمَا کُبِتَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ وَقَدْ أَنزَلْنَا آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ وَلِلْکَافِرِینَ عَذَابٌ مُّهِینٌ

کسانی که با خدا و پیامبرش مخالفت می ورزند ذلیل و خوار می شوند، همچنان که پیشینیانشان خوار شده اند ما آیاتی روشن نازل کردیم و کافران راعذابی است خوار کننده

8

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ نُهُوا عَنِ النَّجْوَى ثُمَّ یَعُودُونَ لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَیَتَنَاجَوْنَ بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِیَتِ الرَّسُولِ وَإِذَا جَاؤُوکَ حَیَّوْکَ بِمَا لَمْ یُحَیِّکَ بِهِ اللَّهُ وَیَقُولُونَ فِی أَنفُسِهِمْ لَوْلَا یُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِمَا نَقُولُ حَسْبُهُمْ جَهَنَّمُ یَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمَصِیرُ

آیا آنها را که از نجوا منع شده بودند ندیدی که کاری را که از آن منع، شده بودند از سر گرفتند و باز هم برای گناه و دشمنی و نافرمانی از پیامبر با هم نجوا می کنند ? و چون نزد تو می آیند، به گونه ای تو را سلام می گویند که خدا تو را بدان گونه سلام نگفته است ، و در دل می گویند : چرا خداما را بدانچه می گوییم عذاب نمی کند ? جهنم برایشان کافی است بدان داخل می شوند، و این بد سرانجامی است

9

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا تَنَاجَیْتُمْ فَلَا تَتَنَاجَوْا بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِیَتِ الرَّسُولِ وَتَنَاجَوْا بِالْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِی إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ

ای کسانی که ایمان آورده اید، اگر با یکدیگر نجوا می کنید، در باب گناه و دشمنی و نافرمانی از پیامبر نجوا مکنید، بلکه در باب نیکی و پرهیزگاری نجوا کنید از آن خدایی که همگان نزد او گرد می آیید بترسید

12

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا نَاجَیْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیْ نَجْوَاکُمْ صَدَقَةً ذَلِکَ خَیْرٌ لَّکُمْ وَأَطْهَرُ فَإِن لَّمْ تَجِدُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ

ای کسانی که ایمان آورده اید، چون خواهید که با پیامبر نجوا کنید،، پیش از نجوا کردنتان صدقه بدهید این برای شما بهتر و پاکیزه تر است واگر برای صدقه چیزی نیافتید، خدا آمرزنده و مهربان است

13

أَأَشْفَقْتُمْ أَن تُقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیْ نَجْوَاکُمْ صَدَقَاتٍ فَإِذْ لَمْ تَفْعَلُوا وَتَابَ اللَّهُ عَلَیْکُمْ فَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَأَطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَاللَّهُ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ

آیا ترسیدید پیش از نجوا کردن صدقه ها بدهید ? حال که صدقه نداده اید وخدا هم توبه شما را پذیرفته است ، پس نماز بگزارید و زکات بدهید و ازخدا و پیامبرش اطاعت کنید، که خدا به کارهایی که می کنید آگاه است

20

إِنَّ الَّذِینَ یُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُوْلَئِکَ فِی الأَذَلِّینَ

کسانی که با خدا و پیامبرش مخالفت می ورزند در زمره ذلیل شدگانند

21

کَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِی إِنَّ اللَّهَ قَوِیٌّ عَزِیزٌ

خدا مقرر داشته که : البته من و پیامبرانم پیروز می شویم زیرا خدا توانا و پیروزمند است

22

لَا تَجِدُ قَوْمًا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ یُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ کَانُوا آبَاءهُمْ أَوْ أَبْنَاءهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِیرَتَهُمْ أُوْلَئِکَ کَتَبَ فِی قُلُوبِهِمُ الْإِیمَانَ وَأَیَّدَهُم بِرُوحٍ مِّنْهُ وَیُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ أُوْلَئِکَ حِزْبُ اللَّهِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ

نمی یابی مردمی را که به خدا و روز قیامت ایمان آورده باشند، ولی با، کسانی که با خدا و پیامبرش مخالفت می ورزند دوستی کنند، هر چند آن مخالفان ، پدران یا فرزندان یا برادران و یا قبیله آنها باشند خدا بر دلشان رقم ایمان زده و به روحی از خود یاریشان کرده است و آنها را به بهشتهایی که در آن نهرها جاری است در آورد در آنجا جاودانه باشند خدا از آنها خشنود است و آنان نیز از خدا خشنودند اینان حزب خدایند ، آگاه باش که حزب خدا رستگارانند

سوره حشر

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان 

ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَمَن یُشَاقِّ اللَّهَ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ (4) این به خاطر آن است که آنها با خدا و رسولش دشمنى کردند; و هر کس با خدا دشمنى کند (باید بداند) که خدا مجازات شدیدى دارد! (4)

وَمَا أَفَاء اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مِنْهُمْ فَمَا أَوْجَفْتُمْ عَلَیْهِ مِنْ خَیْلٍ وَلَا رِکَابٍ وَلَکِنَّ اللَّهَ یُسَلِّطُ رُسُلَهُ عَلَى مَن یَشَاءُ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (6) و آنچه را خدا از آنان ( یهود) به رسولش بازگردانده (و بخشیده) چیزى است که شما براى به دست آوردن آن (زحمتى نکشیدید،) نه اسبى تاختید و نه شترى; ولى خداوند رسولان خود را بر هر کس بخواهد مسلط مى‏سازد; و خدا بر هر چیز توانا است! (6) مَّا أَفَاء اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرَى فَلِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِی الْقُرْبَى وَالْیَتَامَى وَالْمَسَاکِینِ وَابْنِ السَّبِیلِ کَیْ لَا یَکُونَ دُولَةً بَیْنَ الْأَغْنِیَاء مِنکُمْ وَمَا آتَاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاکُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ (7) آنچه را خداوند از اهل این آبادیها به رسولش بازگرداند، از آن خدا و رسول و خویشاوندان او، و یتیمان و مستمندان و در راه ماندگان است، تا (این اموال عظیم) در میان ثروتمندان شما دست به دست نگردد! آنچه را رسول خدا براى شما آورده بگیرید (و اجرا کنید)، و از آنچه نهى کرده خوددارى نمایید; و از (مخالفت) خدا بپرهیزید که خداوند کیفرش شدید است! (7) لِلْفُقَرَاء الْمُهَاجِرِینَ الَّذِینَ أُخْرِجُوا مِن دِیارِهِمْ وَأَمْوَالِهِمْ یَبْتَغُونَ فَضْلاً مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَاناً وَیَنصُرُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُوْلَئِکَ هُمُ الصَّادِقُونَ (8) این اموال براى فقیران مهاجرانى است که از خانه و کاشانه و اموال خود بیرون رانده شدند در حالى که فضل الهى و رضاى او را مى‏طلبند و خدا و رسولش را یارى مى‏کنند; و آنها راستگویانند! (8)

سوره ممتحنه

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَاتَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَعَدُوَّکُمْ أَوْلِیَاء تُلْقُونَ إِلَیْهِم بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ کَفَرُوا بِمَا جَاءکُم مِّنَ الْحَقِّ یُخْرِجُون َالرَّسُولَ وَإِیَّاکُمْ أَن تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّکُمْ إِن کُنتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَاداً فِی سَبِیلِی وَابْتِغَاء مَرْضَاتِی تُسِرُّون َإِلَیْهِم بِالْمَوَدَّةِ وَأَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَیْتُمْ وَمَاأَعْلَنتُمْ وَمَن یَفْعَلْهُ مِنکُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاء السَّبِیلِ (1) اى کسانى که ایمان آورده‏اید! دشمن من و دشمن خودتان رادوست نگیرید! شما نسبت به آنان اظهار محبت مى‏کنید، در حالى که آنها به آنچه از حق براى شما آمده کافر شده‏اند و رسول الله و شما را به خاطر ایمان به خداوندى که پروردگار همه شماست از شهر و دیارتان بیرون مى‏رانند; اگر شما براى جهاد در راه من و جلب خشنودیم هجرت کرده‏اید; (پیوند دوستى با آنان برقرار نسازید!) شما مخفیانه باآنها رابطه دوستى برقرار مى‏کنید در حالى که من به آنچه پنهان یا آشکار مى‏سازید ازهمه داناترم! و هر کس از شما چنین کارى کند، از راه راست گمراه شده است! (1)

یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِذَا جَاءکَ الْمُؤْمِنَاتُ یُبَایِعْنَکَ عَلَى أَن لَّا یُشْرِکْنَ بِاللَّهِ شَیْئاً وَلَا یَسْرِقْنَ وَلَا یَزْنِینَ وَلَا یَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ وَلَا یَأْتِینَ بِبُهْتَانٍ یَفْتَرِینَهُ بَیْنَ أَیْدِیهِنَّ وَأَرْجُلِهِنَّ وَلَا یَعْصِینَکَ فِی مَعْرُوفٍ فَبَایِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ (12) اى پیامبر! هنگامى که زنان مؤمن نزد تو آیند و با تو بیعت کنند که چیزى را شریک خدا قرار ندهند، دزدى و زنا نکنند، فرزندان خود را نکشند،تهمت و افترایى پیش دست و پاى خود نیاورند و در هیچ کار شایسته‏اى مخالفت فرمان تونکنند، با آنها بیعت کن و براى آنان از درگاه خداوند آمرزش بطلب که خداوند آمرزنده و مهربان است! (12)

سوره صف

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَإِذْ قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُم مُّصَدِّقاً لِّمَا بَیْنَ یَدَیَّ مِن َالتَّوْرَاةِ وَمُبَشِّراً بِرَسُولٍ یَأْتِی مِن بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءهُم بِالْبَیِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُّبِینٌ(6) و (به یاد آورید) هنگامى را که عیسى بن مریم گفت: «اى بنى اسرائیل! من فرستاده خدا به سوى شما هستم در حالى که تصدیق‏کننده کتابى که قبل ازمن فرستاده شده ( تورات) مى‏باشم، و بشارت‏دهنده به رسولى که بعد از من مى‏آید ونام او احمد است!» هنگامى که او ( احمد) با معجزات و دلایل روشن به سراغ آنان آمد،گفتند: «این سحرى است آشکار»! (6)

هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَلَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ(9) او کسى است که رسول خود را با هدایت و دین حق فرستاد تا اورا بر همه ادیان غالب سازد، هر چند مشرکان کراهت داشته باشند! (9) یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آَمَنُوا هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلَى تِجَارَةٍ تُنجِیکُم مِّنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ(10) اى کسانى که ایمان آورده‏اید! آیا شما را به تجارتى راهنمائى کنم که شما را از عذاب دردناک رهایى مى‏بخشد؟! (10) تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِکُمْ وَأَنفُسِکُمْ ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُم ْتَعْلَمُونَ(11) به خدا و رسولش ایمان بیاورید و با اموال و جانهایتان درراه خدا جهاد کنید; این براى شما (از هر چیز) بهتر است اگر بدانید! (11)

سوره جمعه

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولاً مِّنْهُمْ یَتْلُوعَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَاب َوَالْحِکْمَةَ وَإِن کَانُوا مِن قَبْلُ لَفِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ(2) و کسى است که در میان جمعیت درس نخوانده رسولى از خودشان برانگیخت که آیاتش را بر آنها مى‏خواند و آنها را تزکیه مى‏کند و به آنان کتاب(قرآن) و حکمت مى‏آموزد هر چند پیش از آن در گمراهى آشکارى بودند! (2) وَآخَرِینَ مِنْهُمْ لَمَّا یَلْحَقُوا بِهِمْ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ(3) و (همچنین) رسول است بر گروه دیگرى که هنوز به آنها ملحق نشده‏اند; و او عزیز و حکیم است! (3) ذَلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ(4) این فضل خداست که به هر کس بخواهد (و شایسته بداند) مى‏بخشد; و خداوند صاحب فضل عظیم است! (4)

سوره منافقون

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

إِذَا جَاءکَ الْمُنَافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُ إِنَّکَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ إِنَّک َلَرَسُولُهُ وَاللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّ الْمُنَافِقِینَ لَکَاذِبُونَ (1) هنگامى که منافقان نزد تو آیند مى‏گویند: «ما شهادت مى‏دهیم که یقینا تو رسول خدایى! خداوند مى‏داند که تو رسول او هستى، ولى خداوندشهادت مى‏دهد که منافقان دروغگو هستند (و به گفته خود ایمان ندارند). (1) 

وَإِذَا قِیلَ لَهُم ْتَعَالَوْا یَسْتَغْفِرْ لَکُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُؤُوسَهُم ْوَرَأَیْتَهُمْ یَصُدُّونَ وَهُم مُّسْتَکْبِرُونَ (5) هنگامى که به آنان گفته شود: «بیایید تا رسول خدا براى شمااستغفار کند!»، سرهاى خود را (از روى استهزا و کبر و غرور) تکان مى‏دهند; و آنها رامى‏بینى که از سخنان تو اعراض کرده و تکبر مى‏ورزند! (5) سَوَاء عَلَیْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَن یَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی الْقَوْم َالْفَاسِقِینَ (6) براى آنها تفاوت نمى‏کند، خواه استغفار برایشان کنى یانکنى، هرگز خداوند آنان را نمى‏بخشد; زیرا خداوند قوم فاسق را هدایت نمى‏کند! (6) هُمُ الَّذِینَ یَقُولُونَ لَا تُنفِقُوا عَلَى مَنْ عِندَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى یَنفَضُّواوَلِلَّهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَکِنَّ الْمُنَافِقِینَ لَا یَفْقَهُونَ (7) آنها کسانى هستند که مى‏گویند: «به افرادى که نزد رسول خداهستند انفاق نکنید تا پراکنده شوند!» (غافل از اینکه) خزاین آسمانها و زمین از آن خداست، ولى منافقان نمى‏فهمند! (7) یَقُولُونَ لَئِنرَّجَعْنَا إِلَى الْمَدِینَةِ لَیُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَاالْأَذَلَّ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَلَکِنَّ الْمُنَافِقِینَ لَا یَعْلَمُونَ (8) آنها مى‏گویند: «اگر به مدینه بازگردیم، عزیزان ذلیلان رابیرون مى‏کنند!» در حالى که عزت مخصوص خدا و رسول او و مؤمنان است; ولى منافقان نمى‏دانند! (8)

سوره تغابن

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالنُّورِ الَّذِی أَنزَلْنَا وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ(8) حال که چنین است، به خدا و رسول او و نورى که نازل کرده‏ایم ایمان بیاورید; و بدانید خدا به آنچه انجام مى‏دهید آگاه است! (8)

وَأَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ فَإِن تَوَلَّیْتُمْ فَإِنَّمَا عَلَى رَسُولِنَا الْبَلَاغُ الْمُبِینُ(12) اطاعت کنید خدا را، و اطاعت کنید پیامبر را; و اگرروى‏گردان شوید، رسول ما جز ابلاغ آشکار وظیفه‏اى ندارد! (12)

سوره طلاق

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِذَاطَلَّقْتُمُ النِّسَاء فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَأَحْصُواالْعِدَّةَ وَاتَّقُوا اللَّهَ رَبَّکُمْ لَا تُخْرِجُوهُنَّ مِن بُیُوتِهِنَّ وَلَا یَخْرُجْنَ إِلَّا أَن یَأْتِینَ بِفَاحِشَةٍمُّبَیِّنَةٍ وَتِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ وَمَن یَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ لَا تَدْرِی لَعَلَّ اللَّهَ یُحْدِثُ بَعْدَذَلِکَ أَمْراً (1) 

رَّسُولاً یَتْلُو عَلَیْکُمْ آیَاتِ اللَّهِ مُبَیِّنَاتٍ لِّیُخْرِجَ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَمَن یُؤْمِن بِاللَّهِ وَیَعْمَلْ صَالِحاً یُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَداً قَدْأَحْسَنَ اللَّهُ لَهُ رِزْقاً (11) رسولى به سوى شما فرستاده که آیات روشن خدا را بر شماتلاوت مى‏کند تا کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام داده‏اند، ازتاریکیها بسوى نور خارج سازد! و هر کس به خدا ایمان آورده و اعمال صالح انجام دهد،او را در باغهایى از بهشت وارد سازد که از زیر (درختانش) نهرها جارى است، جاودانه در آن مى‏مانند، و خداوند روزى نیکویى براى او قرار داده است! (11) 

سوره تحریم

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ لِمَ تُحَرِّمُ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَکَ تَبْتَغِی مَرْضَاتَ أَزْوَاجِکَ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ(1) اى پیامبر! چرا چیزى را که خدا بر تو حلال کرده بخاطر جلب رضایت همسرانت بر خود حرام مى‏کنى؟! و خداوند آمرزنده و رحیم است. (1) قَدْ فَرَضَ اللَّهُ لَکُمْ تَحِلَّةَ أَیْمَانِکُمْ وَاللَّهُ مَوْلَاکُمْ وَهُوَ الْعَلِیمُ الْحَکِیمُ(2) خداوند راه گشودن سوگندهایتان را (در این گونه موارد) روشن ساخته; و خداوند مولاى شماست و او دانا و حکیم است. (2) وَإِذْ أَسَرَّ النَّبِیُّ إِلَى بَعْضِ أَزْوَاجِهِ حَدِیثاً فَلَمَّانَبَّأَتْ بِهِ وَأَظْهَرَهُ اللَّهُ عَلَیْهِ عَرَّفَ بَعْضَهُ وَأَعْرَضَ عَن بَعْضٍ فَلَمَّا نَبَّأَهَا بِهِ قَالَتْ مَنْ أَنبَأَکَ هَذَا قَالَ نَبَّأَنِیَ الْعَلِیمُ الْخَبِیرُ(3)(به خاطر بیاورید) هنگامى را که پیامبر یکى از رازهاى خودرا به بعضى از همسرانش گفت، ولى هنگامى که وى آن را افشا کرد و خداوند پیامبرش رااز آن آگاه ساخت، قسمتى از آن را براى او بازگو کرد و از قسمت دیگر خوددارى نمود; هنگامى که پیامبر همسرش را از آن خبر داد، گفت: ; چه کسى تو را از این رازآگاه ساخت؟» فرمود: «خداوند عالم و آگاه مرا باخبر ساخت! (3) إِنت َتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُکُمَا وَإِن تَظَاهَرَاعَلَیْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِیلُ وَصَالِح ُالْمُؤْمِنِینَ وَالْمَلَائِکَةُ بَعْدَ ذَلِکَ ظَهِیرٌ(4) اگر شما (همسران پیامبر) از کار خود توبه کنید (به نفع شماست، زیرا) دلهایتان از حق منحرف گشته; و اگر بر ضد او دست به دست هم دهید، (کارى از پیش نخواهید برد) زیرا خداوند یاور اوست و همچنین جبرئیل و مؤمنان صالح، وفرشتگان بعد از آنان پشتیبان اویند. (4) عَسَى رَبُّهُ إِن طَلَّقَکُنَّ أَن یُبْدِلَهُ أَزْوَاجاً خَیْراًمِّنکُنَّ مُسْلِمَاتٍ مُّؤْمِنَاتٍ قَانِتَاتٍ تَائِبَاتٍ عَابِدَاتٍ سَائِحَاتٍ ثَیِّبَاتٍ وَأَبْکَاراً(5) امید است که اگر او شما را طلاق دهد، پروردگارش به جاى شماهمسرانى بهتر براى او قرار دهد، همسرانى مسلمان، مؤمن، متواضع، توبه کار، عابد،هجرت‏کننده ، زنانى غیرباکره و باکره! (5)

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَّصُوحاً عَسَى رَبُّکُمْ أَن یُکَفِّرَ عَنکُمْ سَیِّئَاتِکُمْ وَیُدْخِلَکُم ْجَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ یَوْمَ لَا یُخْزِی اللَّه ُالنَّبِیَّ وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ یَسْعَى بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَبِأَیْمَانِهِمْ یَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَانُورَنَا وَاغْفِرْ لَنَا إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ(8) اى کسانى که ایمان آورده‏اید بسوى خدا توبه کنید، توبه‏اى خالص; امید است (با این کار) پروردگارتان گناهانتان را ببخشد و شما را در باغهایى از بهشت که نهرها از زیر درختانش جارى است وارد کند، در آن روزى که خداوند پیامبر وکسانى را که با او ایمان آوردند خوار نمى‏کند; این در حالى است که نورشان پیشاپیش آنان و از سوى راستشان در حرکت است، و مى‏گویند: «پروردگارا! نور ما را کامل کن وما را ببخش که تو بر هر چیز توانائى!» (8) یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ جَاهِدِ الْکُفَّارَ وَالْمُنَافِقِینَ وَاغْلُظْ عَلَیْهِمْ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ(9) اى پیامبر! با کفار و منافقین پیکار کن و بر آنان سخت بگیر! جایگاهشان جهنم است، و بد فرجامى است! (9)

سوره قلم

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ (1) ن، سوگند به قلم و آنچه مینویسند، (1) مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنُونٍ (2) که به نعمت پروردگارت تو مجنون نیستى، (2) وَإِنَّ لَکَ لَأَجْراً غَیْرَ مَمْنُونٍ (3) و براى تو پاداشى عظیم و همیشگى است! (3) وَإِنَّکَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِیمٍ (4) و تو اخلاق عظیم و برجسته‏اى دارى! (4) فَسَتُبْصِرُ وَیُبْصِرُونَ(5) و بزودى تو مى‏بینى و آنان نیز مى‏بینند، (5) بِأَییِّکُمُ الْمَفْتُونُ(6) که کدام یک از شما مجنونند! (6) إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ(7) پروردگارت بهتر از هر کس مى‏داند چه کسى از راه او گمراه شده، و هدایت‏یافتگان را نیز بهتر مى‏شناسد! (7) فَلَا تُطِعِ الْمُکَذِّبِینَ(8) حال که چنین است از تکذیب‏کنندگان اطاعت مکن! (8) وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَیُدْهِنُونَ(9) آنها دوست دارند نرمش نشان دهى تا آنها (هم) نرمش نشان دهند (نرمشى توام با انحراف از مسیر حق)! (9)

أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْراً فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ(46) یا اینکه تو از آنها مزدى مى‏طلبى که پرداختش براى آنهاسنگین است؟! (46) أَمْ عِندَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ(47) یا اسرار غیب نزد آنهاست و آن را مى‏نویسند (و به یکدیگرمى‏دهند)؟! (47) فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تَکُن کَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَى وَهُوَ مَکْظُومٌ(48) اکنون که چنین است صبر کن و منتظر فرمان پروردگارت باش، ومانند صاحب ماهى ( یونس) مباش (که در تقاضاى مجازات قومش عجله کرد و گرفتار مجازات ترک اولى شد) در آن زمان که با نهایت اندوه خدا را خواند. (48)

وَإِن یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ(51) نزدیک است کافران هنگامى که آیات قرآن را مى‏شنوند باچشم‏زخم خود تو را از بین ببرند، و مى‏گویند: «او دیوانه است!» (51)

سوره حاقه

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ(40) که این قرآن گفتار رسول بزرگوارى است، (40) وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِیلاً مَا تُؤْمِنُونَ(41) و گفته شاعرى نیست، اما کمتر ایمان مى‏آورید! (41) وَلَا بِقَوْلِ کَاهِنٍ قَلِیلاً مَا تَذَکَّرُونَ(42) و نه گفته کاهنى، هر چند کمتر متذکر مى‏شوید! (42) تَنزِیلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِینَ(43) کلامى است که از سوى پروردگار عالمیان نازل شده است! (43) وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِیلِ(44) اگر او سخنى دروغ بر ما مى‏بست، (44) لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِینِ(45) ما او را با قدرت مى‏گرفتیم، (45) ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِینَ(46) سپس رگ قلبش را قطع مى‏کردیم، (46) فَمَا مِنکُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِینَ(47) و هیچ کس از شما نمى‏توانست از (مجازات) او مانع شود! (47)

سوره معارج

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

فَمَالِ الَّذِینَ کَفَرُوا قِبَلَکَ مُهْطِعِینَ(36) این کافران را چه مى‏شود که با سرعت نزد تو مى‏آیند... (36) عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِینَ(37) از راست و چپ، گروه گروه (و آرزوى بهشت دارند)! (37)

سوره جن

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

قُلْ أُوحِیَ إِلَیَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآناً عَجَباً(1) بگو: به من وحى شده است که جمعى از جن به سخنانم گوش فراداده‏اند، سپس گفته‏اند: «ما قرآن عجیبى شنیده‏ایم... (1)

وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ یَدْعُوهُ کَادُوا یَکُونُونَ عَلَیْهِ لِبَداً(19) و اینکه هنگامى که بنده خدا ( محمد (ص)) به عبادت برمى‏خاست و او را مى‏خواند، گروهى پیرامون او بشدت ازدحام مى‏کردند!» (19) قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّی وَلَا أُشْرِکُ بِهِ أَحَداً(20) بگو: «من تنها پروردگارم را مى‏خوانم و هیچ کس را شریک اوقرار نمى‏دهم!» (20) قُلْ إِنِّی لَا أَمْلِکُ لَکُمْ ضَرّاً وَلَا رَشَداً(21) بگو: «من مالک زیان و هدایتى براى شما نیستم!» (21) قُلْ إِنِّی لَن یُجِیرَنِی مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِن دُونِهِ مُلْتَحَداً(22) بگو: «(اگر من نیز بر خلاف فرمانش رفتار کنم) هیچ کس مرادر برابر او حمایت نمى‏کند و پناهگاهى جز او نمى‏یابم; (22) إِلَّا بَلَاغاً مِّنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ وَمَن یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَداً(23) تنها وظیفه من ابلاغ از سوى خدا و رساندن رسالات اوست; وهر کس نافرمانى خدا و رسولش کند، آتش دوزخ از آن اوست و جاودانه در آن مى‏مانند! (23) حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا یُوعَدُونَ فَسَیَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِراً وَأَقَلُّ عَدَداً(24)(این کار شکنى کفار همچنان ادامه مى‏یابد) تا آنچه را به آنها وعده داده شده ببینند; آنگاه مى‏دانند چه کسى یاورش ضعیفتر و جمعیتش کمتر است! (24) قُلْ إِنْ أَدْرِی أَقَرِیبٌ مَّا تُوعَدُونَ أَمْ یَجْعَلُ لَهُ رَبِّی أَمَداً(25) بگو: «من نمى‏دانم آنچه به شما وعده داده شده نزدیک است یاپروردگارم زمانى براى آن قرارمى‏دهد؟! (25) عَالِمُ الْغَیْبِ فَلَا یُظْهِرُ عَلَى غَیْبِهِ أَحَداً(26) داناى غیب اوست و هیچ کس را بر اسرار غیبش آگاه نمى‏سازد، (26) إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ فَإِنَّهُ یَسْلُکُ مِن بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَداً(27) مگر رسولانى که آنان را برگزیده و مراقبینى از پیش رو وپشت سر براى آنها قرار مى‏دهد... (27) لِیَعْلَمَ أَن قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَیْهِمْ وَأَحْصَى کُلَّ شَیْءٍ عَدَداً(28) تا بداند پیامبرانش رسالتهاى پروردگارشان را ابلاغ کرده‏اند; و او به آنچه نزد آنهاست احاطه دارد و همه چیز را احصار کرده است!» (28)

سوره مزمل

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

یَا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ(1) اى جامه به خود پیچیده! (1) قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلاً(2) شب را، جز کمى، بپاخیز! (2) نِصْفَهُ أَوِ انقُصْ مِنْهُ قَلِیلاً(3) نیمى از شب را، یا کمى از آن کم کن، (3) أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلاً(4) یا بر نصف آن بیفزا، و قرآن را با دقت و تامل بخوان; (4) إِنَّا سَنُلْقِی عَلَیْکَ قَوْلاً ثَقِیلاً(5) چرا که ما بزودى سخنى سنگین به تو القا خواهیم کرد! (5) إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْءاً وَأَقْوَمُ قِیلاً(6) مسلما نماز و عبادت شبانه پابرجاتر و با استقامت‏تر است! (6) إِنَّ لَکَ فِی اَلنَّهَارِ سَبْحاً طَوِیلاً(7) و تو در روز تلاش مستمر و طولانى خواهى داشت! (7) وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ وَتَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتِیلاً(8) و نام پروردگارت را یاد کن و تنها به او دل ببند! (8) رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَکِیلاً(9) همان پروردگار شرق و غرب که معبودى جز او نیست، او رانگاهبان و وکیل خود انتخاب کن، (9) وَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْراً جَمِیلاً(10) و در برابر آنچه (دشمنان) مى‏گویند شکیبا باش و بطرزى شایسته از آنان دورى گزین! (10)

إِنَّ رَبَّکَ یَعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ أَدْنَى مِن ثُلُثَیِ اللَّیْ لِوَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِّنَ الَّذِینَ مَعَکَ وَاللَّهُ یُقَدِّرُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ عَلِمَ أَن لَّن تُحْصُوهُ فَتَابَعَلَیْکُمْ فَاقْرَؤُوا مَا تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنسَیَکُونُ مِنکُم مَّرْضَى وَآخَرُونَ یَضْرِبُونَ فِی الْأَرْضِ یَبْتَغُونَ مِن فَضْلِ اللَّهِ وَآخَرُونَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِاللَّهِ فَاقْرَؤُوا مَا تَیَسَّرَ مِنْهُ وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُواالزَّکَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً وَمَا تُقَدِّمُوالِأَنفُسِکُم مِّنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِندَ اللَّهِ هُوَ خَیْراًوَأَعْظَمَ أَجْراً وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌرَّحِیمٌ(20) پروردگارت مى‏داند که تو و گروهى از آنها که با تو هستندنزدیک دو سوم از شب یا نصف یا ثلث آن را به پا مى‏خیزند; خداوند شب و روز رااندازه‏گیرى مى‏کند; او مى‏داند که شما نمى‏توانید مقدار آن را (به دقت) اندازه‏گیرى کنید (براى عبادت کردن)، پس شما را بخشید; اکنون آنچه براى شما میسراست قرآن بخوانید او مى‏داند بزودى گروهى از شما بیمار مى‏شوند، و گروهى دیگر براى به دست آوردن فضل الهى (و کسب روزى) به سفر مى‏روند، و گروهى دیگر در راه خدا جهادمى‏کنند (و از تلاوت قرآن بازمى‏مانند)، پس به اندازه‏اى که براى شما ممکن است ازآن تلاوت کنید و نماز را بر پا دارید و زکات بپردازید و به خدا «قرض الحسنه‏» دهید ( در راه او انفاق نمایید) و (بدانید) آنچه را از کارهاى نیک براى خود از پیش مى‏فرستید نزد خدا به بهترین وجه و بزرگترین پاداش خواهید یافت; و از خدا آمرزش بطلبید که خداوند آمرزنده و مهربان است! (20)

سوره مدثر

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

یَا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ(1) اى جامه خواب به خود پیچیده (و در بستر آرمیده)! (1) قُمْ فَأَنذِرْ(2) برخیز و انذار کن (و عالمیان را بیم ده)، (2)

سوره قیامت

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

لَا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ(16) زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن ( قرآن) حرکت مده، (16) إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ(17) چرا که جمع‏کردن و خواندن آن بر عهده ماست! (17) فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ(18) پس هر گاه آن را خواندیم، از خواندن آن پیروى کن! (18) ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ(19)‏ سپس بیان و (توضیح) آن (نیز) بر عهده ماست! (19)

سوره انسان 

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ تَنزِیلاً(23) مسلما ما قرآن را بر تو نازل کردیم! (23) فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِماً أَوْ کَفُوراً(24) پس در (تبلیغ و اجراى) حکم پروردگارت شکیبا (و با استقامت) باش، و از هیچ گنهکار یا کافرى از آنان اطاعت مکن! (24) وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ بُکْرَةً وَأَصِیلاً(25)‏ و نام پروردگارت را هر صبح و شام به یاد آور! (25) وَمِنَ اللَّیْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَیْلاً طَوِیلاً(26) و در شبانگاه براى او سجده کن، و مقدارى طولانى از شب، اورا تسبیح گوى! (26)

سوره نازعات

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا(42) و از تو درباره قیامت مى‏پرسند که در چه زمانى واقع مى‏شود؟! (42) فِیمَ أَنتَ مِن ذِکْرَاهَا(43) تو را با یادآورى این سخن چه کار؟! (43) إِلَى رَبِّکَ مُنتَهَاهَا(44) نهایت آن به سوى پروردگار تو است (و هیچ کس جز خدا اززمانش آگاه نیست)! (44) إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن یَخْشَاهَا(45) کار تو فقط بیم‏دادن کسانى است که از آن مى‏ترسند! (45)

سوره عبس

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

عَبَسَ وَتَوَلَّى(1) چهره در هم کشید و روى برتافت... (1) أَن جَاءهُ الْأَعْمَى(2) از اینکه نابینایى به سراغ او آمده بود! (2) وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى(3) تو چه مى‏دانى شاید او پاکى و تقوا پیشه کند، (3) أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّکْرَى(4) یا متذکر گردد و این تذکر به حال او مفید باشد! (4) أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى(5) اما آن کس که توانگر است، (5) فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّى(6) تو به او روى مى‏آورى، (6) وَمَا عَلَیْکَ أَلَّا یَزَّکَّى(7) در حالى که اگر او خود را پاک نسازد، چیزى بر تو نیست! (7) وَأَمَّا مَن جَاءکَ یَسْعَى(8) اما کسى که به سراغ تو مى‏آید و کوشش مى‏کند، (8) وَهُوَ یَخْشَى(9) و از خدا ترسان است، (9) فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّى(10) تو از او غافل مى‏شوى! (10) 

سوره تکویر

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَمَا صَاحِبُکُم بِمَجْنُونٍ(22) و صاحب شما ( پیامبر) دیوانه نیست! (22)

سوره انشقاق

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِیمٍ(24) پس آنها را به عذابى دردناک بشارت ده! (24) إِلَّا الَّذِینَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ(25) مگر کسانى که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏اند، که براى آنان پاداشى است قطع‏نشدنى! (25)

سوره بروج

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ(3) و سوگند به «شاهد» و «مشهود»! («شاهد»: پیامبر و گواهان اعمال، و «مشهود» : اعمال امت است) (3)

سوره طارق

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْداً(17) حال که چنین است کافران را (فقط) اندکى مهلت ده (تا سزاى اعمالشان را ببینند)! (17)

سوره اعلی

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

سَنُقْرِؤُکَ فَلَا تَنسَى(6) ما بزودى (قرآن را) بر تو مى‏خوانیم و هرگز فراموش نخواهى کرد، (6) إِلَّا مَا شَاء اللَّهُ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا یَخْفَى(7) مگر آنچه را خدا بخواهد، که او آشکار و نهان را مى‏داند! (7) وَنُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرَى(8) و ما تو را براى انجام هر کار خیر آماده مى‏کنیم! (8) فَذَکِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّکْرَى(9) پس تذکر ده اگر تذکر مفید باشد! (9)

سوره غاشیه

بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوند بخشنده مهربان

فَذَکِّرْ إِنَّمَا أَنتَ مُذَکِّرٌ(21) پس تذکر ده که تو فقط تذکر دهنده‏اى! (21) لَّسْتَ عَلَیْهِم بِمُصَیْطِرٍ(22) تو سلطه‏گر بر آنان نیستى که (بر ایمان) مجبورشان کنى، (22) إِلَّا مَن تَوَلَّى وَکَفَرَ(23) مگر کسى که پشت کند و کافر شود، (23)

سوره بینه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

2

رَسُولٌ مِّنَ اللَّهِ یَتْلُو صُحُفًا مُّطَهَّرَةً

پیامبری از جانب خدا که صحیفه های پاک را می خواند